رویترز به نقل از منبعی گزارش داد وزارت بازرگانی آمریکا در حال اقدام برای تشدید فشارها بر واحد شرکت چاینا تلکام در این کشور است، چرا که نگران است این شرکت از دسترسی به داده‌های آمریکایی از طریق کسب‌وکارهای ابری و اینترنتی خود در آمریکا استفاده کرده، و آن‌ها را به پکن ارائه دهد.
گفته شده، وزارتخانه هفته گذشته به این شرکت اعلام کرده که حضورش در شبکه‌ها و خدمات ابری آمریکا برای امنیت ملی این کشور خطراتی به همراه دارد و به آن ۳۰ روز فرصت داده تا پاسخ دهد.
نیویورک تایمز در گزارش خود در این‌باره نوشت فرصت ۳۰روزه به این معناست که تصمیم نهایی درباره ممنوعیت احتمالی تقریبا قطعا بر عهده دولت ترامپ خواهد بود.
العربیه به نقل از منابعی گزارش داد ماهر اسد در سلیمانیه عراق مهمان بافل طالبانی، رهبر حزب اتحادیه میهنی کردستان است. بیانیه وزارت کشور عراق حضور او در خاک این کشور را رد کرده است. دولت اقلیم کردستان نیز در این باره بیانیه‌ای صادر نکرده است.
مدیر دفتر العربیه در عراق گفت اطلاعات تاییدشده‌ای دارد که نشان می‌دهد ماهر اسد، برادر بشار اسد، به همراه مستشاران ایرانی از طریق منطقه عکاشات در مرز با سوریه وارد عراق شده است.
مطالعات اخیر نجومی منجر به کشف هفت دنباله‌دار تاریک جدید شده است. این اجرام آسمانی که رفتارهایی شبیه به سیارک‌ها و دنباله‌دارها دارند، مرزهای سنتی طبقه‌بندی نجومی را به چالش کشیده و پرسش‌های جدیدی درباره ماهیت آن‌ها ایجاد کرده‌اند.
در گذشته، تمایز میان سیارک‌ها و دنباله‌دارها واضح بود؛ سیارک‌ها عمدتا از سنگ ساخته شده‌اند، در حالی که دنباله‌دارها متشکل از یخ و غبار هستند.
با این حال، ظهور پدیده‌هایی مانند «دنباله‌دارهای کمربند اصلی» که ویژگی‌های هر دو گروه را ترکیب می‌کنند و در مقابل آن، دنباله‌دارهای تاریک که فاقد گازهای مرئی هستند، این مرزها را کم‌رنگ کرده است.
دنباله‌دار تاریک چیست؟
دنباله‌دار تاریک، جرمی آسمانی است که برخلاف دنباله‌دارهای معمولی، هیچ دنباله یا گازی مرئی از خود منتشر نمی‌کند.
این دنباله‌دارها به دلیل رفتارهای دینامیکی خاص، مانند شتاب‌های غیرگرانشی، مورد توجه دانشمندان قرار گرفته‌اند. این شتاب‌ها می‌توانند ناشی از تصعید بسیار اندک یخ زیر سطح آن‌ها باشند.
آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا با استفاده از مشاهدات داویده فارنوکیا، دانشمند این مرکز، ناهنجاری‌هایی را در حرکات این اجرام آسمانی شناسایی کرده است.
در حالی که معمولا این انحرافات به انتشار گازها نسبت داده می‌شود، دنباله‌دارهای تاریک هیچ نشانه مرئی‌ای از چنین فعالیتی ندارند.
مشابه این پدیده در سال ۲۰۱۷ در یک شی بین‌ستاره‌ای نیز مشاهده شد که با وجود شتاب‌های غیرعادی، هیچ اثری از دنباله گازی یا فعالیت دنباله‌داری نشان نداد.
دو دسته دنباله‌دار تاریک
به گفته داریل سلیگمن، پژوهشگر دانشگاه میشیگان، دنباله‌دارهای تاریک به دو دسته اصلی دنباله‌دارهای تاریک بیرونی و دنباله‌دارهای تاریک درونی تقسیم می‌شوند.
دنباله‌دارهای تاریک بیرونی در نواحی بیرونی منظومه شمسی، نزدیک غول‌های گازی مانند مشتری و زحل می‌چرخند. آن‌ها بسیار بزرگ هستند، قطرشان گاهی به صدها متر می‌رسد و مداری بیضوی و غیرعادی دارند.
دنباله‌دارهای تاریک درونی، اجرامی کوچک‌تر هستند و در نواحی داخلی منظومه شمسی، نزدیک عطارد، زهره، زمین و مریخ قرار دارند. مدار آن‌ها دایره‌ای‌تر و قطرشان تنها چند ۱۰ متر است.
منشا و پیامدهای علمی
این اجرام آسمانی پرسش‌های مهمی درباره منشا و ترکیب خود ایجاد کرده‌اند. احتمال می‌رود دنباله‌دارهای تاریک در کمربند سیارکی شکل گرفته باشند اما وجود آن‌ها در مدارهای خاص، سوالاتی درباره مکانیسم‌های جابه‌جایی‌شان ایجاد کرده است.
علاوه بر این، میزان یخ موجود در این اجرام با توجه به موقعیتشان نسبت به «خط برف» منظومه شمسی، موضوعی مهم برای بررسی است.
خط برف ناحیه‌ای در منظومه شمسی اولیه است که آب می‌تواند در آن به یخ تبدیل شود.
کشف این دنباله‌دارهای تاریک، افق‌های جدیدی برای مطالعه تکامل منظومه شمسی باز کرده است.
ارتباط احتمالی آن‌ها با توزیع آب در منظومه شمسی داخلی و نقش آن‌ها در شکل‌گیری حیات روی زمین، یکی از حوزه‌های کلیدی تحقیقات جدید نجومی است.
با سقوط حکومت بشار اسد پرده از روی یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ معاصر سوریه کنار می‌رود. بازماندگان حمله شیمیایی به دوما در حومه دمشق، پس از شش سال تحمل درد در سکوت، اکنون روایت‌گر فاجعه‌ای هستند که جان ۴۳ نفر را گرفت و زندگی صدها تن دیگر را برای همیشه تغییر داد.
گاردین در گزارشی نوشت شب هفتم آوریل ۲۰۱۸ (برابر با ۱۸ فروردین ۱۳۹۷) با همه شب‌های دیگر متفاوت بود. آنچه در آن شب در دوما رخ داد، خاطره‌ای تلخ در ذهن بازماندگان به جا گذاشت.
صدای پرواز هواپیماها و بالگردهای سوری و روسی برای ساکنان غوطه، منطقه تحت کنترل مخالفان اسد در حومه دمشق، صدایی آشنا بود، اما آنچه در آن شب مرگبار رخ داد فراتر از همه کابوس‌ها بود.
بر اساس گزارش سازمان منع تسلیحات شیمیایی (OPCW)، در آن شب دو سیلندر گاز کُلُر از بالگرد نیروی هوایی سوریه به سمت مناطق مسکونی دوما پرتاب شدند.
سیلندرها که یکی بر سقف یک مجتمع و دیگری روی بالکنی در شرق شهر فرود آمد، با نشت گاز کلر سبز-زرد غلیظ، به فاجعه‌ای هولناک انجامید.
ساکنان دوما در طول دوران محاصره پنج ساله شهر به پناه بردن به زیرزمین‌ها عادت کرده بودند، چرا که اسد بارها با استفاده از گاز کشنده سارین به مناطق تحت کنترل مخالفان خود حمله شیمیایی کرده بود.
اما اهالی دوما نمی‌دانستند که برخلاف حملات پیشین با سارین، گاز کلر به دلیل سنگین‌تر بودن از هوا، پناهگاه‌های زیرزمینی را به تله‌ای مرگبار تبدیل خواهد کرد.
در این حمله شیمیایی ۴۳ نفر بر اثر خفگی جان باختند و آثار سوختگی، تاول و کبودی روی پیکر قربانیان، استفاده از سلاح شیمیایی را تایید می‌کرد.
تراژدی دوما تنها داستان مرگ ۴۳ نفر نیست، داستان شش سال زندگی در سکوت است؛ داستان خانواده‌هایی که مجبور شدند در سکوت عزاداری کنند، در حالی که حتی نمی‌دانستند پیکر عزیزانشان کجاست؛ داستان کودکانی است که شاهد مرگ دسته‌جمعی همشهریانشان بودند.
روایت شاهدان
حمد شکری که امروز نوجوانی ۱۶ ساله است، خاطرات تلخ آن شب را که در خیابانی نزدیک خانه‌شان رخ داد، هرگز فراموش نکرده است. تصاویر آن روز، او را در حالی نشان می‌دهند که در یک بیمارستان صحرایی، برادر نوزادش را در آغوش گرفته و ماسک اکسیژن را روی صورت او نگه داشته است.
در همان بیمارستان، حدود ۱۰۰ نفر از نجات‌یافتگان برای نفس کشیدن تقلا می‌کردند.
او که در زمان حمله تنها ۱۰ سال داشت، به گاردین می‌گوید: «آن شب با همه شب‌ها فرق داشت. صدای انفجار مثل همیشه نبود، فقط گاز بود که همه جا را پر کرد. بزرگترها روی همه آب می‌ریختند تا مواد شیمیایی را بشویند. من نمی‌فهمیدم چه اتفاقی در حال رخ دادن است. فقط می‌دیدم که مردم جان می‌دهند.»
روایت توفیق دیاب، پیرمرد ۷۹ ساله، نمونه‌ی دیگری از درد بی‌پایان بازماندگان است.
او در یک شب، تمام خانواده‌اش را از دست داد؛ همسرش حنان و چهار فرزند کوچکش که بزرگترینشان تنها ۱۲ سال داشت. وقتی پس از ۱۰ روز بی‌هوشی در بیمارستان به هوش آمد، متوجه شد علاوه بر خانواده‌اش، برادر و خانواده هفت نفره او، عمویش و ۳۰ نفر از همسایگانش نیز جان باخته‌اند.
دیاب حتی نتوانست عزیزانش را به خاک بسپارد و امروز هم نمی‌داند پیکرهایشان کجاست.
سکوت تحمیلی پس از فاجعه، خود تراژدی دیگری بود. وقتی دیاب در بیمارستان شروع به پرسیدن درباره خانواده‌اش کرد، ماموران امنیتی او را به بازداشتگاه بردند و تهدید کردند اگر لب به سخن بگشاید، زبانش را خواهند برید.
این تهدید تنها متوجه او نبود؛ تمام بازماندگان این فاجعه مجبور به سکوت شدند.
عبدالهادی سریل ۶۴ ساله در طرف دیگر خیابانی زندگی می‌کرد که سیلندرهای کلر در آن فرود آمدند. او می‌گوید خانواده‌اش به این دلیل زنده ماندند که در طبقات بالاتر ساختمان بودند.
سریل شاهد بود که چگونه گاز کلر به تله مرگباری برای ساکنان زیرزمین‌ها تبدیل شد. او پیکرهای سیاه شده و لباس‌هایی را توصیف می‌کند که در اثر گاز کلر سوخته و مثل تکه‌های چوب خشک به بدن قربانیان چسبیده بودند.
او به گاردین می‌گوید: «از گلوله و تانک می‌شد فرار کرد، اما گاز شیمیایی با هوا حرکت می‌کرد. وحشت همه جا را فرا گرفته بود و همه ترسیده بودند.»
حتی زمانی که بازرسان سازمان منع گشترش سلاح‌های شیمیایی به دوما آمدند، بازماندگان اجازه نداشتند حقیقت را بگویند.
به آن‌ها دستور داده شد بگویند مردم بر اثر دود و گرد و غبار جان باختند، نه گاز شیمیایی.
برخی از بازماندگان، مانند سریل، مدارکی مانند پرده‌های آغشته به مواد شیمیایی را پنهان کردند، به امید روزی که بتوانند حقیقت را آشکار کنند.
روز پس از حمله شیمیایی، آخرین گروه مقاومت در دوما تسلیم شد. شش سال تمام، ساکنان شهر از ترس رژیم اسد در سکوت عزادار عزیزانشان بودند؛ چه آن‌ها که در حملات شیمیایی جان باختند و چه تعداد بی‌شماری که با سلاح‌های متعارف کشته شدند.
این سکوت اجباری در حالی تحمیل شد که سوریه در میانه بزرگترین بحران انسانی پس از جنگ جهانی دوم قرار داشت.
از سال ۲۰۱۱ میلادی دست‌کم ۳۰۰ هزار نفر در سوریه کشته و ۱۰۰ هزار نفر ناپدید شدند. بیشتر این ناپدیدشدگان در شبکه مخوف زندان‌های رژیم اسد گرفتار شدند و از سرنوشتشان اطلاعی در دست نیست.
در سال‌های اخیر و با بازگشت سوریه به اتحادیه عرب، جامعه جهانی به سمت عادی‌سازی روابط با اسد حرکت می‌کرد. حتی آمریکا نیز از موضع سختگیرانه خود عقب نشست.
در این مدت، بازماندگان دوما که همچنان با کابوس حمله شیمیایی زندگی می‌کردند، شاهد بودند چگونه انتشار اطلاعات نادرست، مانع اجرای عدالت می‌شود.
اکنون با سقوط اسد، امید به اجرای عدالت در دل بازماندگان جان گرفته است. هرچند چالش‌های بزرگی پیشِ روست و درگیری‌ها در شمال سوریه همچنان ادامه دارد، بازماندگان دوما می‌گویند دیگر کسی نمی‌تواند مانع روایت حقیقت شود.
جشن‌های خیابانی در دوما، همان شهری که زمانی صحنه یکی از هولناک‌ترین جنایات جنگی بود، نشان می‌دهد مردمی که سال‌ها در سکوت رنج کشیدند، اکنون می‌توانند به آینده امیدوار باشند.
دیاب که تمام خانواده‌اش را در آن حمله شیمیایی از دست داده، می‌گوید: «ما روز به روز به زندگی ادامه دادیم. حالا سرانجام آزادی از راه رسیده است.»
فرماندهی مرکزی ایالات متحده (سنتکام) اعلام کرد آمریکا یک حمله هوایی دقیق علیه یک تاسیسات کلیدی فرماندهی و کنترل که از سوی حوثی‌های تحت حمایت حکومت ایران اداره می‌شد، انجام داد.
این تاسیسات مرکزی برای هماهنگی عملیات حوثی‌ها، از جمله حمله به ناوهای جنگی نیروی دریایی ایالات متحده و کشتی‌های تجاری در جنوب دریای سرخ و خلیج عدن بود.
آمریکا یک شهروند ایرانی و یک فرد دو تابعیتی ایرانی-آمریکایی را به ارتباط با حمله پهپادی که منجر به کشته شدن سه نظامی آمریکایی و زخمی شدن ۴۰ نفر دیگر در اردن شد، متهم کرد.
دادستان‌های فدرال در کنفرانس خبری در بوستون، اتهامات مربوط به نقض قوانین صادرات و ارائه حمایت مادی به جمهوری اسلامی را در ارتباط با حمله پهپادی در بهمن ۱۴۰۲ علیه این افراد اعلام کرد.
