مدیر حوزه علمیه زنان اصفهان: بعضی طلبه‌ها در تحصیل پیشرفت نمی‌کنند
ستاد و کارگروه تنظیم بازار، که اعضای آن را معاون اول رئیس جمهور و برخی وزرا و مقامات ارشد حکومتی تشکیل می‌دهند با انتشار فهرستی از ۱۱۴ قلم انواع روغن نباتی مایع و جامد، قیمت آن را تا ۲۱ درصد افزایش دادند.
طبق این فهرست، قیمت روغن مورد استفاده خانگی ۱۵ درصد و روغن مورد استفاده قنادی‌ها ۲۱ درصد افزایش پیدا کرده است؛ این افزایش قیمت از تاریخ ۱۲ دی‌ماه قابلیت اجرا دارد.
دو روز پیش در ۲۲ دی‌ماه ۱۴۰۳، روزنامه همشهری، وابسته به شهرداری تهران از کمیاب شدن روغن خوراکی در فروشگاه‌ها خبر داده بود.
نزدیک به ۱۰ روز قبل، هلدینگ سعودی صافولا، به طور ناگهانی با صدور اطلاعیه‌ای خبر داد بازار ایران را ترک کرده است. این شرکت در ایران روغن‌های خوراکی را با نامهای تجاری «لادن»، «لادن طلایی»، «بهار» و «نسترن» را عرضه می‌کرد. سهم این گروه که بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری سعودی‌ها در ایران بود، از بازار روغن ایران ۳۵ تا ۶۰ درصد تخمین زده می‌شد.
پس از خروج صافولا، خانواده «مدلل» سهام آن را در اختیار گرفتند. این خانواده که فرزندان عبدالعلی مدلل هستند، بارها در مقاطع مختلف به فساد اقتصادی و احتکار کالا متهم شده‌اند.
خانواده مدلل از گذشته در حوزه صنایع غذایی، به‌ویژه واردات دانه‌های روغنی، فعال بوده و هم‌اکنون نیز چندین مجتمع کشت و صنعت و روغن‌کشی در اختیار دارد.
نفوذ این خاندان در صنایع غذایی به حدی است که خرداد ۱۳۹۸، زمانی که از آن‌ها خواسته شده بود درباره بدهی و ارز دریافتی خود توضیح دهند، حمید اسماعیلی، نماینده گروه مدلل در استان خوزستان، به تسنیم، خبرگزاری وابسته به سپاه پاسداران، گفت: «قیمت کالا به موجودی انبارهای گروه مدلل بستگی دارد ... اگر گروه مدلل نباشد، تنظیم بازار به هم می‌ریزد.»
پیام صوتی اولیویه گروندو که نزدیکانش او را یک گردشگر علاقه‌مند به شعر معرفی می‌کنند، دوشنبه ۲۴ دی از طریق رسانه‌های فرانسه پخش شد.
ترز گروندو، مادر اولیویه، به رادیو عمومی فرانسه گفت که پسرش ۲۰ مهر سال ۱۴۰۱ در شیراز بازداشت و به اتهام «جاسوسی و تبانی علیه جمهوری اسلامی» به پنج سال زندان محکوم شد.
پیام صوتی اولیویه طی تماس تلفنی او با بستگانش ضبط و از طریق شبکه‌های رادیویی «فرانس اینتر» و «فرانسه‌اینفو» منتشرشده است.
او در این پیام گفت: «دادگاهی که من را محکوم کرد هیچ مدرکی علیه من نداشت. من بی‌گناهم. همه این‌جا می‌دانند که من بی‌گناه هستم.»
وضعیت روحی نامساعد
اولیویه گروندو در بخشی دیگر از پیامش گفت: «برگشت چیست؟ این یک رویای قدیمی است که دیگر نمی‌تواند معنایی به این بیداری خسته‌کننده بدهد. من واقعا خیلی خسته‌ام. این حقیقت را بشنوید که توان من، سسیل کوهر و ژاک پاریس در حال تمام شدن است.»
کوهر، معلم فرانسوی و شریک زندگی‌اش پاریس، دو تن دیگر از شهروندان فرانسوی هستند که از حدود ۹۸۰ روز پیش در بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به سر می‌‌برند.
گروندو در این پیام خطاب به رسانه‌ها گفت: «من از سلول خود در زندان مرکزی تهران (اوین) صحبت می‌کنم. مسئولیت شما، پیگیری بقای سه انسان است.»
در ماه‌های گذشته هیچ اطلاعاتی درباره گروندو به جز نام کوچکش در رسانه‌های فرانسوی منتشر نشده بود.
در همین زمینه بخوانید: خانواده‌های ۳ فرانسوی زندانی در ایران از سازمان ملل کمک خواستند
یکی از دوستان او به نام تریستان، درباره پخش پیام صوتی اولیویه پس از حدود دو سال و نیم حبس، گفت فاش کردن هویت برای او «ریسکی بزرگی با فشاری زیاد» بود چراکه اولیویه خیلی از بازگشت به انزوا که در ابتدای بازداشت تجربه بدی از آن داشت، می‌ترسید.
با این‌حال به گفته تریستان، «با توجه به اینکه وضعیت سلامت اولیویه روز به روز بدتر می‌شد»، او تصمیم گرفت که این ریسک را بپذیرد و پرونده خود را مانند دیگر خانواده‌های گروگان‌ها رسانه‌ای کند.
خانواده اولیویه نیز روز دوشنبه از وضعیت روحی نامساعد او خبر دادند.
قربانی باج‌گیری سیاسی
مادر اولیویه با تقسیم دوره بازدشت پسرش به سه مرحله توضیح داد: «دوره ابتدایی بازداشت او، زمان دیپلماتیک نام داشت و ما اجازه دادیم که اوضاع از طریق روش‌های سیاسی پیش برود، اما هیچ اتفاقی نیفتاد. سپس زمان اولیویه بود؛ زمان تفکر. و اکنون زمان رسانه‌هاست.»
به گفته او، پسرش در ابتدای دستگیری به مدت ۷۲ روز در بازداشت موقت نگه داشته شد: «در آن دوره هیچ خبری از اولیویه نداشتیم، زیرا ایرانی‌ها برخلاف تمام تعهدات بین‌المللی، تماسی با سفارت فرانسه نگرفته بودند.»
اولیویه گرندو در پیامش، خود را قربانی «باج‌گیری سیاسی» بین جمهوری اسلامی و فرانسه توصیف کرد و گفت سخن گفتن‌اش، او را در معرض انتقام گروگان‌گیرانش قرار می‌دهد.
اولیویه به ویژه می‌ترسد که درخواست او برای آزادی مشروط از سوی مقامات جمهوری اسلامی رد شده و شرایط بازداشتش دشوارتر شود.
او قبل از جلسه دادگاهش دست به اعتصاب غذا زده بود، زیرا حکمش ۳۰ بهمن ۱۴۰۲ و پس از حدود یک سال و چهار ماه از زمان بازداشتش صادر شد.
این گردشگر فرانسوی متولد مونپلیه (هرو) است اما در پاریس بزرگ شده است و در شرایطی بازداشت شد که در یک تور جهانی به سر می‌بُرد.
ژان-نوئل بارو، وزیر خارجه فرانسه، ۱۸ دی امسال اعلام کرد وضعیت سه شهروند فرانسوی بازداشت‌شده در ایران رو به وخامت است و برخی از آن‌ها در شرایطی مشابه شکنجه نگهداری می‌شوند.
او همچنین به شهروندان فرانسوی توصیه کرد که به ایران سفر نکنند و از کسانی که در آن‌جا هستند خواست که به دلیل «خطرات بازداشت و زندانی شدن خودسرانه» فورا ایران را ترک کنند.
وزارت خارجه فرانسه همچنین سفیر جمهوری اسلامی در پاریس را احضار کرد.
پاریس پیش‌تر و در اواخر مهر امسال نیز وضعیت شهروندان فرانسوی زندانی در ایران را غیر‌قابل قبول خوانده و گفته بود آنان گروگان گرفته شده‌اند.
جمهوری اسلامی بر اساس «سیاست گروگان‌گیری» خود، شهروندان خارجی و شهروندان دوتابعیتی را برای اعمال فشار بر دولت‌های غربی بازداشت می‌کند.
سخنگوی وزارت خارجه آلمان دوشنبه ۲۴ دی ضمن ابراز خرسندی از اینکه تقوی سرانجام توانسته است نزد خانواده‌اش باشد، گفت: «او و خانواده‌اش دشواری‌های غیر‌قابل تحملی را متحمل شدند.»
این سخنگو درباره اینکه آیا آزادی تقوی در جریان مبادله بوده است یا خیر و اینکه سرنوشت دو شهروند دیگر آلمانی که در زندان‌های جمهوری اسلامی هستند چه می‌شود، اظهارنظر نکرد.
پیش از این، آنالنا بربوک، وزیر خارجه آلمان، در واکنش به آزادی ناهید تقوی، در رسانه اجتماعی ایکس نوشت: «این یک لحظه بزرگ شادی است که ناهید تقوی بالاخره می‌تواند خانواده‌اش را در آغوش بگیرد.»
مریم کلارن، دختر ناهید تقوی، صبح دوشنبه ۲۴ دی در کنار تصویری از خود و مادرش در رسانه اجتماعی ایکس، این خبر را منتشر کرد و نوشت: «تمام شد. ناهید آزاد شد.»
او از همه کسانی که برای آزادی ناهید تقوی تلاش کردند سپاسگزاری کرد و از رسانه‌ها خواست به حریم خصوصی آن‌ها احترام بگذارند.
کلارن به تاریخ دقیق آزادی مادرش اشاره‌ای نکرد.
تقوی ۷۰ ساله مهر ماه سال ۱۳۹۹ در تهران از سوی نیروهای سپاه پاسداران بازداشت شد و بیش از هفت ماه را در سلول انفرادی گذراند.
دادگاه انقلاب او را به اتهام «مشارکت در اداره یک گروه غیرقانونی» به ۱۰ سال و هشت ماه حبس محکوم کرد.
این شهروند ایرانی-آلمانی پس از بازداشت به سلول‌های انفرادی دو-الف سپاه پاسداران منتقل شد و به گفته دخترش، در دوران بازداشت تحت شکنجه روانی قرار گرفت.
از زمان بازداشت تقوی تاکنون چندین بار گزارش‌هایی مبنی بر وخامت حال جسمی او منتشر شده بود.
ناهید تقوی اواسط دی سال گذشته به‌طور موقت از زندان اوین آزاد و متحمل حبس خانگی با پابند الکترونیکی شد.
نرگس محمدی، فعال مدنی زندانی و برنده جایزه نوبل صلح که اکنون در مرخصی استعلاجی به سر می‌برد، اواسط خرداد سال گذشته در متنی از زندان اوین درباره محرومیت ناهید تقوی از رسیدگی پزشکی هشدار داد و نوشت که نبود نور، هوا، فضا برای تحرک، غذای بی‌کیفیت، محرومیت از مراقبت پزشکی و بهداشتی و سابقه دیسک‌کمر، فشارهای روانی و عصبی و فشار ممتد بازجویی در دوران انفرادی، موجب شد تا دیسک کمر تقوی حادتر شده و مبتلا به دیسک گردن، کنترل‌ناپذیری دیابت و فشار خون شود.
با وجود این مشکلات، تقوی تا بهمن ۱۴۰۰ از دسترسی به پزشک متخصص محروم ماند.
او با ماه‌ها تاخیر و پس از تحمل درد و شکنجه بسیار، سرانجام فروردین ۱۴۰۲ به بیمارستان منتقل شد.
انتقال دوباره از حبس خانگی به زندان
ناهید تقوی اواسط دی سال گذشته به‌طور موقت از زندان اوین آزاد و متحمل حبس خانگی با پابند الکترونیکی شد.
او دو ماه بعد بدون هیچ توضیحی دوباره به زندان اوین منتقل شد.
همان زمان مریم کلارن نوشت که مادرش به تازگی به یک بیماری چشمی دردناک مبتلا شده که نیاز به نظارت دقیق پزشکی دارد.
او تاکید کرده بود ناهید تقوی از درد شدید مفاصل، فتق دیسک، فشار خون و دیابت رنج می‌برد و جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی، مسئول تمام اتفاقاتی هستند که برای مادرش رخ خواهد داد.
فعالان حقوق بشر بازداشت اتباع خارجی یا شهروندان دوتابعیتی از سوی جمهوری اسلامی را «گروگان‌گیری حکومتی» می‌دانند و می‌گویند تهران از این حربه برای تحت فشار گذاشتن غرب و گرفتن امتیاز از آن استفاده می‌کند.
۱۹ دی، چچیلیا سالا، خبرنگار ایتالیایی که در ایران زندانی بود، پس از تحمل نزدیک به ۲۰ روز بازداشت، آزاد شد و به کشور خود بازگشت.
چهار روز پس از آزادی سالا، وزیر دادگستری ایتالیا، دستور آزادی فوری محمد عابدینی نجف‌آبادی، ایرانی بازداشت‌شده در ایتالیا به اتهام همکاری نظامی با سپاه پاسداران را صادر کرد.
پیش‌تر و در جریان مبادله زندانیان میان تهران و استکهلم، یوهان فلودروس و سعید عزیزی، دو شهروند سوئدی زندانی در ایران، در ازای آزادی حمید نوری اجازه یافتند ۲۶ خرداد خاک ایران را ترک کنند و به سوئد بازگردند.
نوری، دادیار سابق زندان گوهردشت، به اتهام دست داشتن در اعدام زندانیان سیاسی دهه ۶۰، در آبان ۱۳۹۸ در سوئد بازداشت و پس از محاکمه، به حبس ابد محکوم شد.
دیوان عالی سوئد در اسفند ۱۴۰۲ فرجام‌خواهی نوری را رد کرده بود.
