آموزش و پرورش خراسان رضوی: ۲۳ دانش‌آموز در مسجدی در مشهد با گاز مسموم شدند
قباد مرادی، سرپرست مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، خبر داد که از ابتدای امسال تاکنون، هزار و ۷۳ مورد ابتلا به تب دنگی در کشور گزارش شده است.
مردای، چهارشنبه ۲۶ دی، گفت که ۸۶۳ مورد از مجموع ابتلا به این بیماری به صورت محلی منتقل شده که ۱۳ مورد در استان هرمزگان و سایر موارد برای شهر چابهار است.
او اعلام کرد که سایر موارد ابتلا به تب دنگی از خارج کشور وارد شده‌اند.
علیرضا رئیسی، معاون وزیر بهداشت نیز پنجم دی گفته بود بیشترین کانون پشه «آئِدس» در چابهار است.
تب دنگی از نوعی پشه به نام آئدس منتقل می‌شود و دارای علائمی چون تب بالا، سردرد، درد بدن، درد پشت چشم، تهوع و بثورات پوستی است.
درصد کشندگی تب دنگی که به «تب استخوان‌شکن» نیز معروف است، پایین است اما بیمار معمولا درد شدیدی را در استخوان‌ها، مفاصل و ماهیچه‌های خود احساس می‌کند.
سرپرست مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت گفت که عدم برخورداری از برخی امکانات مانند سیستم دفع فاضلاب و وجود آب‌های سطحی در چابهار، فضا را برای تکثیر پشه آئدس فراهم می‌کند.
بر اساس گزارش‌ها، در سال ۱۳۹۵ نظام مراقبت از این بیماری در ایران آغاز و در سال ۱۳۹۸ پشه آئدس شناسایی شد.
به گفته مقامات وزارت بهداشت در حال حاضر پشه آئدس در استان‌های هرمزگان، سیستان و بلوچستان (چابهار و کنارک)، بوشهر (عسلویه و کنگان) و گیلان وجود دارد.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده آمریکا برای پیشگیری از ابتلا به دنگی در توصیه‌های خود به شهروندان این کشور اعلام کرده که «دنگی از طریق نیش پشه آلوده به افراد منتقل می‌شود و بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به آن، محافظت از خود در برابر نیش پشه است.»
این مرکز به مردم توصیه کرد در صورت سفر به مناطق با شیوع بالا، در مکان‌هایی با تهویه مطبوع ساکن شوند و از دافع حشرات و لباس‌های آستین بلند و شلوار برای جلوگیری از نیش پشه استفاده کنند.
محمد رئیس‌زاده، رییس کل سازمان نظام پزشکی، وجود ۲۵۰ میلیون دندان پوسیده در ایران را نگران‌کننده خواند و دلیل آن را هزینه‌های بالای دندان‌پزشکی در کشور ذکر کرد.
رئیس‌زاده، سه‌شنبه ۲۵ دی تاکید کرد وضعیت سلامت دهان و دندان در ایران «خوب نیست» و در بحث عرضه و قیمت مواد دندانی، نظارت خوبی وجود ندارد.
خبرگزاری آنا پنج‌شنبه ۱۳ دی در گزارشی نوشت که هزینه‌های بالای درمان دندان‌پزشکی، فقدان پوشش بیمه‌ای مناسب و نبود سیاست‌های پیشگیرانه، باعث شده بسیاری از افراد، به‌ویژه اقشار کم‌درآمد، درمان‌های ضروری دندان‌پزشکی خود را به تعویق بیندازند یا از آن صرف‌نظر کنند.
شش روز پیش از آن نیز صادق ستاری‌فرد، معاون سلامت وزارت آموزش و پرورش، هشدار داد ایران از نظر شاخص پوسیدگی دندان کودکان در جهان وضعیت مطلوبی ندارد.
شهریور ۱۴۰۲، علی تاجرنیا، رییس هیات مدیره جامعه دندان‌پزشکی ایران، هشدار داد شاخص پوسیدگی دندان در کشور در مقایسه با ۲۰ سال گذشته، سه برابر شده است.
سازمان برنامه فقط تعرفه خودش را قبول دارد
رییس کل سازمان نظام پزشکی ایران از اختلاف با نهادهای دولتی درباره تعرفه‌ها خبر داد و افزود که شورای عالی بیمه، تعرفه‌هایی را تصویب می‌کند اما سازمان برنامه و بودجه فقط عدد خودش را قبول دارد.
رئیس‌زاده ابراز امیدواری کرد که عدد پیشنهادی شورای عالی بیمه سلامت بدون تغییر در سازمان برنامه و بودجه و در هیات دولت به تصویب برسد و قبل از پایان سال ابلاغ شود.
علیرضا فروزنده، دبیر هیات مدیره انجمن علمی دندان‌پزشکان عمومی و برخی دیگر از مدیران سازمان نظام پزشکی پیش از این اعلام کرده‌اند به دلیل تاخیر در پرداخت‌ها، بسیاری از مراکز درمانی مایل به عقد قرارداد با بیمه‌ها نیستند.
قاسم صادقی، رییس اداره امور دندان‌پزشکی وزارت بهداشت، پیش از این گفته بود که خدمات دندان‌پزشکی تا آذر ماه سال ۱۳۹۹ فاقد تعرفه بود.
او خبر داده بود که ارز ترجیحی دندان‌پزشکی از مهر ماه ۱۳۹۸ قطع شد و قیمت‌ها در برخی مواد هشت تا ۱۰ برابر افزایش یافت.
رضا قاسم‌پور، معاون اداره‌کل حفاظت محیط زیست البرز گفت تالاب صالحیه، تنها پهنه آبی این استان، به یکی از کانون‌های ریزگرد استان‌های البرز، قزوین و تهران تبدیل شده و در حال خشک شدن است. او زهکش ۴۰ کیلومتری، شترهای سرگردان و عدم تامین حق‌آبه از عوامل خشکی این تالاب اعلام کرد.
احمدرضا جلالی، زندانی دو تابعیتی ایرانی- سوئدی که جمهوری اسلامی او را به اعدام محکوم کرده است، در پیامی صوتی از زندان اوین، دولت سوئد را به بی‌توجهی به وضعیت خود متهم کرد و گفت به‌نظر می‌رسد به‌دلیل تابعیت دوگانه‌اش، به‌عنوان شهروندی درجه دوم محسوب می‌شود.
احمد رضا جلالی که این پیام صوتی را برای همسرش ویدا مهران‌نیا ارسال کرده و ایران‌اینترنشنال آن را شنیده است، گفت:«مقامات سوئدی از وضعیت من مطلع هستند، اما هیچ اقدامی برای بهبود وضعیت من انجام نشده است. به نظر می‌رسد که آنچه ممکن است به‌عنوان یک شهروند سوئدی برای من رخ دهد، اولویتی برای مقامات سوئدی ندارد. من در خطر مرگ، چه از طریق اعدام و چه به‌دلیل وضعیت وخیم سلامتی هستم. تصمیمی که ۷ ماه پیش توسط مقامات گرفته شد، این فرضیه را تایید می‌کند. من در میان این شرایط وحشتناک و با خطر قریب‌الوقوع اعدام رها شده‌ام. به نظر می‌رسد که به دلیل تابعیت دوگانه‌ام، به‌عنوان یک شهروند درجه دوم در نظر گرفته می‌شوم.»
جلالی در اردیبهشت سال ۱۳۹۵ پس از اینکه به دعوت دانشگاه‌های تهران و شیراز به ایران سفر کرد، بازداشت و به «جاسوسی» متهم شد.
ابوالقاسم صلواتی، قاضی دادگاه انقلاب برای او حکم اعدام صادر کرد و این حکم در دیوان عالی کشور تایید شد.
جلالی بارها اتهام جاسوسی را رد کرده و گفته است پرونده‌سازی برای او و صدور این حکم به دلیل «نپذیرفتن درخواست همکاری با سپاه پاسداران و جاسوسی از کشورهای غربی» بوده است.
همسر جلالی با اشاره به مبادله حمید نوری در ازای دو شهروند سوئدی گفت که دولت سوئد در نجات جان دیگر زندانیان دوتابعیتی «کوتاهی کرده» است.
روز ۲۵ خرداد، حمید نوری، دادیار سابق زندان گوهردشت که در کشتار هزاران زندانی سیاسی در ایران مشارکت داشته است با یوهان فلودروس و سعید عزیزی، دو شهروند سوئدی مبادله شد.
با گذشت کم‌تر از یک هفته از این مبادله، جلالی در فایلی صوتی از زندان اوین از اولف کریسترسون، نخست‌وزیر سوئد انتقاد کرد و گفت دولت این کشور او را «بی‌پناه» به حال خود رها کرده است.
او در این نامه به شرایط بغرنج خود در زندان اوین اشاره کرده و گفته بود حدود سه هزار روز را در «غاری وحشتناک» گذرانده است.
کمپین آزادی احمدرضا جلالی، دوم آذرماه امسال، ضمن به اشتراک‌گذاری فراخوانی اعلام کرد که سه هزار و ۱۱۳ روز از گروگان‌گیری این پژوهشگر ایرانی-سوئدی می‌گذرد و او در معرض خطر قریب‌الوقوع اعدام است.
احمدرضا جلالی روز ۱۴ تیر و پس از حدود ۱۰ روز، اعتصاب غذای خود را به دلیل وخامت حالش در زندان شکست.
ایران‌اینترنشنال، روز ۲۰ تیرماه امسال به اطلاعاتی دست یافت که نشان می‌داد احمدرضا جلالی، پس از پایان اعتصاب غذا در شرایط جسمی نامناسبی به سر می‌برد و به شدت ضعیف و لاغر شده است.
پیش از آن نیز سازمان عفو بین‌الملل درباره خطر فزاینده اعدام جلالی هشدار داده و اعلام کرده بود این پژوهشگر زندانی، دچار آریتمی قلبی، کم‌خونی و فشار خون شده اما از دسترسی به موقع و کافی به مراقبت‌های بهداشتی محروم مانده است.
احمدرضا جلالی در ابتدای پیام صوتی خود گفت: «امروز ۲۵ دی‌ماه ۱۴۰۳، ۵۳ سالگی من است. هشت سال و ۹ ماه است که در زندان اوین ایران بازداشت شده‌ام، سه هزار و ۱۸۵ روز را بدون هیچ مرخصی در سلولی وحشتناک گذرانده‌ام. اخیرا خانواده‌ام نهمین کریسمس و آغاز سال جدید را بدون من سپری کردند. پسرم تنها چهار سال داشت که بازداشت شدم و اکنون ۱۳ ساله است. بعد از تقریباً ۹ سال وحشتناک، به بیماری‌های متعددی مبتلا شده‌ام، از جمله آرتریت، درماتیت، سنگ کیسه صفرا، نوروپاتی و ضربان قلب پایین که برادیکاردی نامیده می‌شود و زندگی‌ام را به خطر انداخته و مرا در معرض ایست قلبی ناگهانی قرار داده است. نگاهی به تصویر من وضعیت مرا در زندان توضیح می‌دهد.»
احمدرضا جلالی در ادامه پیام صوتی خود از زندان اوین افزود: «در ۹ سال گذشته، مقامات سوئدی تمام قطعنامه‌ها، گزارش‌ها و بیانیه‌های شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و کارشناسان، عفو بین‌الملل، پارلمان اروپا، دانشگاهیان و همچنین دادخواست‌هایی که توسط ۱۰۰ هزار نفر در سراسر جهان امضا شده‌اند را نادیده گرفته‌اند. با توجه به شرایط ناعادلانه و شکنجه‌آمیزی که تجربه کرده‌ام، مقامات به همه این درخواست‌های قانونی برای آزادی من توجهی نکرده‌اند. همچنین، هیچ یک از مقامات سوئدی تاکنون از همسرم درباره مدارک بی‌گناهی من که تمام اتهامات ساختگی علیه من را رد می‌کنند، سوال نکرده‌اند.»
او گفت: «در طول ۷ ماه گذشته، پس از معامله مبادله، رویکردها مشابه گذشته به نظر می‌رسد. ما همچنان همان سخنان مقامات سوئدی را می‌شنویم که می‌گویند پرونده مرا پیگیری می‌کنند. اما در عمل، هیچ بهبودی حاصل نشده و هیچ اقدام واقعی برای بازگرداندن من به خانه انجام نشده است. من همچنان در شرایطی رها شده‌ام که هر روز امکان بدترین اتفاق، شاید اعدام، وجود دارد. از مقامات سوئدی درخواست می‌کنم که اقدامات خود را برای بازگرداندن من به خانه پس از سه هزار و ۱۸۵ روز تقویت کنند.
بیش از ۶۰۰ تن از معلمان، نویسندگان، هنرمندان و فعالان سیاسی و مدنی در داخل و خارج از ایران با امضای بیانیه‌ای ضمن اعتراض به حکم زندان و محرومیت از تدریس احمد درخشان، معلم و نویسنده، این حکم را نشان‌دهنده ادامه سیاست سرکوب نخبگان فرهنگی دانستند و خواستار لغو آن شدند.
شعبه دوم دادگاه انقلاب اسلامی کرج احمد درخشان را به یک سال زندان، دو سال محرومیت از شغل معلمی، ممنوعیت خروج از کشور و انفصال از مشاغل دولتی محکوم کرده است.
در بیانیه معلمان، نویسندگان و فعالان سیاسی و مدنی گفته شده است:«در ماه‌های اخیر و پس از انتخابات ریاست‌جمهوری، شاهد افزایش سرکوب روشنفکران و فعالان اجتماعی بوده‌ایم. علی‌رغم وعده حاکمیت برای «وفاق ملی»، هیئت‌های رسیدگی به تخلفات اداری همچنان به برخوردهای امنیتی با معلمان پیشرو ادامه می‌دهند و قوه قضاییه نیز با تکرار روش‌های قبلی، احکام ناعادلانه‌ای را صادر و اجرا می‌کند.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ششم دی ماه خبر داده بود که با ادامه سرکوب معلمان، احمد درخشان به یک سال زندان و محرومیت از تدریس محکوم شده است.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، با محکوم کردن حکم صادرشده علیه احمد درخشان، این حکم را نشانگر ادامه فشارهای سیستماتیک بر معلمان و فعالان اجتماعی دانسته بود.
احمد درخشان پیشتر نیز در ۱۵ مهر ماه امسال به اتهام تبلیغ علیه نظام مورد بازجویی و پیگرد قرار گرفته بود.
به گفته امضاکنندگان این بیانیه، «این حکم ناعادلانه علیه یک معلم محبوب و نویسنده آثاری چون رمان‌های «پنج باب در رجعت سلیم و دوالپا» و «مه مانی»، نشان‌دهنده پافشاری حکومت بر ادامه سیاست سرکوب نخبگان فرهنگی است.»
در این بیانیه گفته شده است که «نتیجه این رویکرد خطرناک سرخوردگی اندیشمندان دلسوز در ایران و تشدید بحران‌هایی است که زندگی سیاسی و اجتماعی ما را مختل کرده است.»
امضاکنندگان این بیانیه، ضمن اعتراض به این حکم، تاکید کردند: از دادگاه تجدید نظر انتظار داریم که با لغو این حکم ناعادلانه، از پایمال شدن حقوق احمد درخشان و افزایش ناامیدی نخبگان و مردم نسبت به صدور چنین احکامی جلوگیری کند.
تقی اسدیان، مریم افراز، علی افشاری، شهرام اقبال زاده، امید اقدمی، ساناز الهیاری، هوشیار انصاری‌فر، هانیه بختیار، حجت بداغی، کوکب بداغی، امین بزرگیان، آزاده بلاش، یدالله بلدی، محمود بهشتی لنگرودی، علیرضا بهنام، محمد پروین، میلاد پورعیسی، هیراد پیربداقی، سپیده جدیری، امیر چمنی، آتفه چهارمحالیان، مهرداد حجتی، سیاوش رازانی، عاطفه رنگریز، ژاله روحزادُ‌نسیم سلطان بیگی، فاطمه شمس، رضا شهابی، خسرو صادقی بروجنی، راحله طارانی، احسان عابدی، صدرا عبداللهی، اسماعیل عبدی، عزیز قاسم زاده، میلاد فدایی اصل، مسعود فرهیخته، فرنگیس قشقایی، جواد مجابی، شوکت محمدی، نفیسه مرادی، داریوش معمار، خدیجه مقدم، رضوان مقدم، سعیده منتظری، مهشید ناظمی، علی نجاتی، رضا نجفی، اکرم نصیریان، شیوا نظرآهاری، صالح نیکبخت و هنگامه هویدا از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.
