رییس مرکز اورژانس اجتماعی: قمار در جامعه و بین جوانان زیاد شده است
ذبیح‌الله حسن‌شاهی، معاون سازمان پدافند غیرعامل گفت: «اینترنت ماهواره‌ای تلاش استکبار جهانی علیه جمهوری اسلامی است و استکبار از اینترنت ماهواره‌ای برای تضعیف حاکمیت سایبری استفاده می‌کنند.» او افزود: «ما در یک جنگ فناور محور قرار داریم.»
مسعود پزشکیان در سخنانی در محل دفن روح‌الله خمینی گفت: «باید به خودمان اتکا و باور کنیم چیزی از غربی‌ها کمتر نداریم، سفارش امام به قوه مجریه این بود که مستضعفان فراموش نشوند.» او ادامه داد: «امام در وصیت‌نامه خود توصیه‌هایی به ما دارند و خدا کمک کند که شرمنده او نشویم.»
گروهی از نمایندگان دموکرات و جمهوری‌خواه سنا و مجلس نمایندگان آمریکا قطعنامه‌ای را ارائه کردند که تاکید می‌کند آمریکا، اسرائیل و شرکا و متحدان آنها باید برای مقابله با تهدید دستیابی جمهوری اسلامی به سلاح‌های هسته‌ای، همه گزینه‌ها را بر روی میز داشته باشند.
شورای ملی مقاومت ایران، از گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی، اعلام کرد که مدارکی در اختیار دارد که نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران به‌طور مخفیانه در حال توسعه کلاهک‌های هسته‌ای برای موشک‌هایی است که قادر به هدف قرار دادن اروپا هستند.
شورای ملی مقاومت جمعه ۱۲ بهمن در یک کنفرانس خبری در واشینگتن پایتخت آمریکا اعلام کرد که حکومت ایران در سایت موشکی شاهرود در شمال شرق کشور، کلاهک‌های هسته‌ای را برای موشک‌های سوخت جامد با برد بیش از سه هزار کیلومتر تولید می‌کند.
این گروه منبع ادعای خود را شبکه اعضایش در داخل ایران عنوان کرد، اما جزییات بیشتری در این زمینه ارائه نداد.
در ادامه این نشست، نمایندگان شورای ملی مقاومت اعلام کردند که یک تاسیسات موشکی دیگر در نزدیکی سمنان، واقع در ۲۲۰ کیلومتری شرق تهران، در حال تولید موشک‌های سوخت مایع با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای است.
به گفته این شورا، این پروژه تحت نظارت «سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی» (سپند) اجرا می‌شود، نهادی که به‌منظور هماهنگی فعالیت‌های تسلیحات هسته‌ای ایران تاسیس شده است.
جمهوری اسلامی همواره ادعا کرده که به‌دنبال سلاح هسته‌ای نیست و تنها در حال انجام تحقیقات علمی صلح‌آمیز است. اما در حالی که سال گذشته سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سی‌آی‌ای، اعلام کرد که تهران هنوز تصمیم قطعی برای ساخت بمب هسته‌ای نگرفته، اسرائیل معتقد است که جمهوری اسلامی به‌دنبال دستیابی به این سلاح‌هاست.
افشاگری مشابه در ۲۰۰۲ و ادامه فعالیت‌های مخفی هسته‌ای
شورای ملی مقاومت در ۲۳ مرداد ۱۳۸۱ با برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی مشابه در واشینگتن برای اولین بار فعالیت‌های مخفیانه جمهوری اسلامی در زمینه توسعه تسلیحات هسته‌ای را افشا و توجه جهانی را به این مسئله جلب نمود.
در آن زمان، علیرضا جعفرزاده، سخنگوی شورای ملی مقاوت فاش کرد که تاسیسات مخفی هسته‌ای در نطنز و اراک تحت پوشش شرکت‌های صوری در حال ساخت هستند و برای تهیه مواد و تجهیزات هسته‌ای فعالیت می‌کنند.
اکنون، پس از ۲۲ سال، جعفرزاده بار دیگر مقابل رسانه‌ها قرار گرفته و اطلاعاتی ارائه کرده که نشان می‌دهد جمهوری اسلامی پروژه‌های مخفیانه خود را در سایت‌های موشکی شاهرود و سمنان تحت پوشش برنامه‌های پرتاب ماهواره ادامه داده است.
برنامه‌ریزی برای نصب کلاهک‌های هسته‌ای روی موشک‌های پیشرفته
به گفته شورای ملی مقاومت، سازمان پژٰوهش‌های نوین دفاعی (سپند) تمرکز ویژه‌ای روی توسعه کلاهک‌های هسته‌ای برای موشک‌های سوخت جامد «قائم-۱۰۰» دارد. این موشک‌ها در سایت شاهرود مستقر و از سکوهای پرتاب متحرک برخوردار هستند.
شورای ملی مقاومت همچنین در بیانیه‌ای که نسخه‌ای از آن در اختیار ایران‌اینترنشنال قرار گرفت، گفت که جمهوری اسلامی همچنین در حال ساخت موشک سوخت مایع «سیمرغ» در سمنان است که برای حمل کلاهک هسته‌ای طراحی شده است.
حملات اسرائیل به سایت شاهرود و افزایش فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی
در اکتبر سال گذشته، اسرائیل حملات هوایی گسترده‌ای را علیه تاسیساتی در ایران، از جمله «مرکز فضایی شاهرود» انجام داد. تصاویر ماهواره‌ای که از سوی خبرگزاری آسوشیتدپرس بررسی شد، نشان داد که یک ساختمان اصلی در این مرکز به‌شدت آسیب دیده و تخریب شده است.
با این حال، وزیر دفاع ایران وقوع هرگونه خسارت در تأسیسات شاهرود را تکذیب کرد و آن را بخشی از برنامه فضایی سپاه پاسداران دانست.
افزایش فعالیت‌های مشکوک در سایت‌های هسته‌ای
در سپتامبر سال گذشته، مؤسسه علوم و امنیت بین‌المللی (ISIS) در گزارشی اعلام کرد که فعالیت‌های جمهوری اسلامی در دو سایت هسته‌ای «سنجران» و «گلاب دره» به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته است.
بر اساس تصاویر ماهواره‌ای که از سوی منابع اطلاعاتی غربی به این موسسه ارائه شده، طی ۱۸ ماه گذشته، کارشناسان ایرانی که در پروژه‌های مرتبط با سلاح‌های هسته‌ای در اوایل دهه ۲۰۰۰ فعالیت داشتند، بار دیگر در این دو سایت مخفی مشغول به کار شده‌اند.
این دو سایت نقشی کلیدی در تلاش‌های اولیه جمهوری اسلامی برای توسعه و آزمایش سیستم‌هایی که می‌توانند در ساخت تسلیحات هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرند، داشته‌اند.
افزایش احتمال اقدام نظامی علیه برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی
از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰، پرونده جمهوری اسلامی بارها در شورای امنیت سازمان ملل متحد مورد بررسی قرار گرفته و چندین قطعنامه علیه آن صادر شده که به تشدید تحریم‌های بین‌المللی انجامیده است.
با این حال، این تحریم‌ها نتوانسته‌اند برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی را متوقف کنند و اکنون گزینه اقدام نظامی بیش از پیش مطرح شده است.
در هفته‌های اخیر، جمهوری اسلامی رزمایش‌های گسترده‌ای را برای حفاظت از تاسیسات هسته‌ای خود، از جمله نطنز و فردو، برگزار کرده است.
در همین حال، مقامات اسرائیلی بارها تاکید کرده‌اند که در صورت لزوم، برای متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران دست به اقدام نظامی خواهند زد.
عومر دوستری، سخنگوی نخست‌وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو، پنجشنبه ۱۱ بهمن به روزنامه «جروزالم پست» گفت: «اسرائیل راه‌حل دیپلماتیک را ترجیح می‌دهد، اما بعید است که ایران به توافق پایبند بماند.»
او در ادامه افزود: «جنگ یکی از راه‌های دستیابی به اهداف ماست. اگر ایران بدون حمله اسرائیل از برنامه هسته‌ای خود دست بکشد، عالی خواهد بود. اما ما انتظار چنین چیزی را نداریم.»
دوستری همچنین تاکید کرد که اسرائیل امیدوار است در صورت بازگشت دونالد ترامپ به قدرت، سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران احیا شود.
در حالی که ترامپ احتمال مذاکره با جمهوری اسلامی را مطرح کرده، دوستری تاکید کرد که اسرائیل آماده است در صورت لزوم، حتی بدون تایید آمریکا در این زمینه اقدام کند. او گفت: «ما به دیپلماسی فرصت می‌دهیم، اما زمان در حال سپری شدن است. اگر لازم باشد، اقدام خواهیم کرد – چه با تایید آمریکا و چه بدون آن.»
روزبه پارسی، رییس برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در مؤسسه امور بین‌الملل سوئد و برادر تریتا پارسی رییس پیشین نایاک که متهم به لابی‌گری برای جمهوری اسلامی است، در پاسخی به یک مقاله منتشرشده در روزنامه سوئدی اکسپرسن، همکاری خود با جمهوری اسلامی را انکار کرد.
پیشتر سوفی لوون‌مارک، جمعه ۱۲ بهمن، در یادداشتی در روزنامه اکسپرسن سوئد نوشته بود: «پارسی در یک شبکه نفوذ برای یک دیکتاتوری خشن عضویت داشته است؛ حکومتی که امروز تهدیدی برای سوئد، ایرانیان مقیم این کشور و همچنین یهودیان محسوب می‌شود.»
به‌نوشته لوون‌مارک، «هیچ‌کس نمی‌داند او چگونه و چرا جذب این شبکه شد یا حتی اینکه آیا خودش برای عضویت در آن پیش‌قدم شده است یا خیر، اما آنچه مسلم است، این است که او این کار را پنهانی انجام داده است و هیچ‌یک از کارفرمایان او از این موضوع اطلاعی نداشته‌اند.»
او در پایان یادداشت خود نوشته بود: «این رفتار، شایسته فردی نیست که بتوان به او «اعتماد کامل» داشت. برعکس، به‌وضوح نشان می‌دهد که او در سوئد، نقش سخنگوی غیررسمی ملاهای تهران را ایفا کرده است.»
او این یادداشت را پس از گزارش شبکه تلویزیون۴ نوشت. «تلویزیون ۴» یکی از دو شبکه بزرگ و سراسری سوئد، ۱۰ بهمن خبر داد که روزبه پارسی، رییس بخش خاورمیانه انستیتوی سیاست خارجی در سوئد و برادر تریتا پارسی، رییس پیشین نایاک، با یک شبکه وزارت خارجه جمهوری اسلامی که هدف آن تاثیر بر سیاست‌های کشورهای غربی بوده، مرتبط بوده است.
در مهرماه ۱۴۰۲، یک گزارش تحقیقی مشترک ایران اینترنشنال و سمافور، که با بررسی هزاران ایمیل دیپلمات‌های ایرانی تهیه شده است، شبکه‌ای از دانشگاهیان و تحلیلگران اندیشکده‌ها را افشا کرد که از سوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی برای گسترش قدرت نرم تهران ایجاد شده بود.
«تلویزیون ۴» در گزارش خود به گزارش ایران اینترنشنال اشاره کرده است و با استناد به ایمیل‌هایی که ایران اینترنشنال در اختیار آنها قرار داد، حضور شبکه نفوذ ایران در سوئد را بررسی کرده است.
روزبه پارسی در پاسخی به این یادداشت و در واکنش به گزارش تی‌وی۴، در روزنامه اکسپرسن اتهامات مطرح‌شده علیه خود را رد کرد و نوشت: «یکی از نقاط قوت کار من این است که برخلاف دولت‌ها، نماینده هیچ طرفی نیستم و می‌توانم با همه گفت‌وگو کنم، بدون آنکه پیامدهای سیاسی داشته باشد. اعتبار من وابسته به توانایی‌ام در ارائه تحلیل‌های متوازن و معقول است. به همین دلیل است که وزارت خارجه سوئد و سایر دیپلمات‌ها مایل‌اند با کارشناسان مستقلی مثل من گفت‌وگو کنند.»
او در این پاسخ با تاکید بر اینکه هیچ پولی از جمهوری اسلامی دریافت نکرده است، نوشت: «نکته‌ای که تلویزیون۴ و سوفی لوون‌مارک عامدانه از انتشار آن خودداری کرده‌اند، این است که در آن زمان من برای مؤسسه امور بین‌الملل سوئد (UI) کار نمی‌کردم، بلکه به‌عنوان نماینده وزارت خارجه بریتانیا در این جلسات حضور داشتم.»
او نوشت: « بی‌تردید ایران با این ابتکار قصد تاثیرگذاری بر غرب را داشت، اما انگیزه ما چیزی کاملا متفاوت بود. برای ما، این تنها یکی از چندین کانال برای درک بهتر مواضع ایرانیان بود. برای وزارت امور خارجه بریتانیا که هزینه شرکت ما را تامین می‌کرد و همچنین سایر دولت‌های غربی، این مسئله فرصتی برای تقویت مواضعشان در مذاکرات هسته‌ای بود.»
روزبه پارسی در ادامه نوشت: «لوون‌مارک اشاره می‌کند که برخی ایرانیان مقیم سوئد از دیرباز نسبت به من بی‌اعتماد بوده‌اند. این حقیقت دارد. «جرم» من این است که حاضر نیستم در مسیر دلخواه آنها حرکت کنم و تمام مسائل مربوط به خاورمیانه، به‌ویژه ایران، را مطابق با ایدئولوژی‌های آنها رنگ‌آمیزی کنم.»
او در پاسخ خود تاکید کرد: «بارها سخنان من از متن اصلی خود خارج شده و تحریف شده است. برای مثال، من هرگز از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای حمایت نکرده‌ام. وظیفه من این است که تحلیل کنم و بفهمم که چرا تصمیم‌گیرندگان کشورهای مختلف این منطقه، به شیوه‌ای خاص صحبت و عمل می‌کنند. اما از آنجا که من بخشی از یک جناح خاص نیستم، همواره مورد سوء‌برداشت و تحریف قرار می‌گیرم.»
روزبه پارسی در پایان پاسخی که در روزنامه اکسپرسن منتشر شد، افزود: «من مصمم هستم و همچنان از حق خود برای اندیشیدن و اظهار نظر مستقل دفاع خواهم کرد. چرا که من پژوهشگرم، نه فعال سیاسی.»
واکنش لوون‌مارک به پاسخ پارسی
سوفی لوون‌مارک، در متنی کوتاه به پاسخ روزبه پارسی واکنش نشان داد و نوشت: «آنچه پاسخ روزبه پارسی را جالب می‌کند، چیزهایی است که او در موردشان سکوت کرده است. او می‌پذیرد که ایران قصد داشته از این شبکه برای تاثیرگذاری بر غرب استفاده کند، اما ادعا می‌کند که انگیزه شرکت‌کنندگان کاملا متفاوت بوده است.»
به نوشته لوون‌مارک، او از اشاره به این موضوع طفره می‌رود که اطلاعات افشاشده نشان می‌دهد که اعضای این شبکه از طریق نوشتن مقاله و کارهای دیگر عملا در راستای منافع جمهوری اسلامی گام برمی‌داشته‌اند و توضیح نمی‌دهد که چگونه با این شبکه مخفی ارتباط برقرار کرد یا چرا حضور خود در آن را از کارفرمایان و مخاطبانش پنهان نگه داشت؛ مخاطبانی که تصور می‌کردند نظرات او در رسانه‌ها مستقل و بدون وابستگی طرح می‌شود.
لوون‌مارک افزود: «اما مهم‌تر از همه، این است که او هیچ نگرانی‌ای از عضویت در یک گروه نزدیک به یکی از سرکوبگرترین رژیم‌های جهان نشان نمی‌دهد. چطور ممکن است که او اهمیت این واقعیت را درک نکند که هدف این شبکه مخفی نه مسائل حقوق بشری، نه مالیات، نه رفاه اجتماعی، بلکه برنامه هسته‌ای بوده است؟»
