نتایج پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند استفاده مداوم از هدفون‌های «نویزگیر» باعث شده است مغز جوانان «نسل زد»، توانایی طبیعی خود را در پردازش صداهای محیطی از دست بدهد. این مشکل که به «اختلال پردازش شنوایی» معروف است، به تازگی در میان جوانان افزایش چشمگیری یافته است.
گاردین در گزارشی با اشاره به تجربه لورین کلی، مجری سرشناس تلویزیون بریتانیا، نوشت که او در سال ۲۰۱۷ تصمیمی شجاعانه گرفت؛ کلی قصد داشت با یک چهره سرشناس درباره خشکی واژن در دوران یائسگی مصاحبه کند اما هیچ‌کس حاضر به گفت‌وگو در این زمینه نشد و سرانجام لورین کلی، تصمیم گرفت خودش پیشگام شود.
او در برنامه صبحگاهی پرطرفدارش، برای نخستین بار درباره تجربه شخصی‌اش از یائسگی صحبت کرد و از تاثیر عمیق این دوران بر زندگی روزمره‌اش گفت.
این اقدام، تبدیل به نقطه عطفی در شکستن تابوی صحبت درباره خشکی واژن در دوران یائسگی در رسانه‌های بریتانیا شد.
هفت سال پس از آن گفت‌وگوی تاثیرگذار، چهره‌های سرشناس بسیاری از جمله میشل اوباما، سلما هایک و گوینت پالترو، درباره تجربیات یائسگی خود سخن گفتند.
این گفت‌وگوها به زنان بسیاری کمک کرد تا بدانند در مسیری که حدود ۱۳ میلیون نفر در بریتانیا آن را تجربه می‌کنند، تنها نیستند.
خشکی واژن، عارضه‌ای فراتر از یک مشکل جزیی
با وجود گسترش گفت‌وگوها درباره یائسگی، خشکی واژن همچنان موضوعی است که کمتر درباره آن صحبت می‌شود.
داوینا مک‌کال، مجری تلویزیون، در مستند سال ۲۰۲۱ خود با عنوان «جنسیت، افسانه‌ها و یائسگی»، پرده از واقعیت دردناک این عارضه برداشت.
مک‌کال در این مستند توضیح داد خشکی واژن برای او به حدی شدید بوده که حتی پاک کردن ناحیه اندام جنسی پس از استفاده از دستشویی برایش عذاب‌آور بوده است.
این عارضه که پیش از این به‌عنوان آتروفی ولوواژینال شناخته می‌شد و اکنون به سندرم تناسلی-ادراری یائسگی (GSM) تغییر نام داده، بین ۶۰ تا ۸۰ درصد زنان را درگیر می‌کند.
کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی باعث نازک شدن و کاهش انعطاف‌پذیری بافت واژن می‌شود.
با این حال، مطالعات نشان می‌دهند یک‌سوم زنان مبتلا هرگز این مشکل را با پزشک خود در میان نمی‌گذارند.
پیامدهای جدی تشخیص دیرهنگام
دکتر هیثم هامودا، متخصص زنان و مسئول بخش یائسگی بیمارستان کینگز کالج، در مصاحبه با گاردین، از موانع متعدد در مسیر درمان این عارضه گفت.
او توضیح داد که اگرچه بیشتر پزشکان عمومی اطلاعات کافی دارند و خدمات خوبی ارائه می‌دهند اما تفاوت‌های قابل توجهی در دسترسی به خدمات درمانی وجود دارد؛ بخشی از مشکل به خدمات در دسترس، گزینه‌های درمانی پیشنهادی و میزان راحتی بیمار در طرح موضوع برمی‌گردد.
تجربیات دکتر هامودا نشان می‌دهند شدت مشکل، گاه به حدی است که برخی بیماران حتی تحمل پوشیدن لباس زیر ندارند. اما مسئله نگران‌کننده‌تر، تاثیر این عارضه بر آزمایش‌های غربالگری سرطان دهانه رحم است.
او توضیح داد که در مواردی، خشکی شدید واژن مانع از باز شدن اسپکولوم می‌شود: «در چنین شرایطی مجبوریم از بیمار بخواهیم دو ماه استروژن واژینال مصرف و سپس برای پاپ اسمیر مراجعه کند.»
به گفته این متخصص، چنین موقعیتی بیش از آنچه تصور می‌شود رایج است و می‌تواند روند تشخیص زودهنگام سرطان را با مشکل مواجه کند.
دکتر رنه هوندرکمپ، پزشک عمومی و متخصص یائسگی نیز تاکید کرد که این مشکل می‌تواند فعالیت‌های روزمره مانند ورزش، دوچرخه‌سواری و حتی بالا رفتن از پله‌های ایستگاه مترو را غیرممکن سازد.
او یادآور شد که خشکی واژن تنها مختص دوران یائسگی نیست و می‌تواند در شرایط دیگری نیز رخ دهد: «برای مثال، شیردهی طولانی‌مدت بیش از شش ماه می‌تواند سطح استروژن را به حدی کاهش دهد که منجر به خشکی واژن شود. مصرف قرص‌های ضدبارداری یا داروهای ضدافسردگی نیز با سرکوب تولید هورمون‌های طبیعی بدن می‌توانند این عارضه را ایجاد کنند.»
آثار اجتماعی درمان دیرهنگام
چهار سال پیش، امیلی ۴۴ ساله که به درخواست خودش نامش تغییر کرده، با دردی شدید مواجه شد که آن را به «فرو کردن یک میله داغ» تشبیه می‌کند.
او بلافاصله به دنبال کمک پزشکی رفت اما چون علائمش در ۴۰ سالگی شروع شده بود، پزشکان یائسگی زودرس را در نظر نگرفتند.
امیلی گفت: «این وضعیت فاجعه‌بار بود، درد به حدی بود که تمرکز را برایم غیرممکن می‌کرد. چهار شغل را در چهار سال از دست دادم. خانه‌ام را فروختم و از دوستانم دور شدم تا پس‌اندازی برای روزهای ناتوانی داشته باشم. این شرایط تاثیر عمیقی بر سلامت روانی‌ام گذاشته است.»
او معتقد است تاخیر طولانی در تشخیص و درمان صحیح، باعث وخیم‌تر شدن شرایطش شده است.
امیلی در حال حاضر علاوه بر درمان خشکی واژن، به طور مجزا برای عفونت ادراری مزمن نیز تحت درمان است.
راه‌های درمان و اهمیت آگاهی‌بخشی
دکتر پائولا بریگز، متخصص سلامت جنسی و تولیدمثل در بیمارستان زنان لیورپول، معتقد است برخلاف سایر علائم یائسگی که با گذر زمان کاهش می‌یابند، سندرم ژنیتواوریناری به تدریج بدتر می‌شود و درمان آن دشوارتر است.
او پیشنهاد داد همه زنان از حدود ۴۵ سالگی باید استروژن واژینال دریافت کنند.
استروژن واژینال، برخلاف سایر اشکال هورمون درمانی، خطر سرطان پستان را افزایش نمی‌دهد و حتی برای بیشتر زنانی که سابقه سرطان پستان دارند نیز قابل استفاده است.
مرطوب‌کننده‌ها و روان‌کننده‌های واژینال نیز می‌توانند به عنوان درمان اولیه مورد استفاده قرار گیرند اما آگاهی‌بخشی در این زمینه، کلید اصلی حل مشکل است.
متخصصان تاکید می‌کنند که خشکی واژن، برخلاف تصور رایج، بخشی اجتناب‌ناپذیر از روند پیری نیست و زنان نباید درد ناشی از آن را در سکوت تحمل کنند.
این عارضه در اکثر موارد با تشخیص به‌موقع و درمان مناسب قابل کنترل است.
افسردگی و تفاوت‌های بنیادین زنان و مردان
وب‌سایت «سایکولوژی تودی» در توضیح تفاوت نشانه‌های افسردگی در مردان و زنان نوشت افسردگی در زنان معمولا خود را با علائم آشکاری مانند گریه و گوشه‌گیری نشان می‌دهد، اما در مردان داستان متفاوت است.
مردان افسرده اغلب با رفتارهای پرخاشگرانه، ریسک‌پذیری بالا و بی‌حسی عاطفی واکنش نشان می‌دهند.
متخصصان سلامت روان در تلاش برای ارائه خدمات درمانی به مردان، همچنان از روش‌هایی استفاده می‌کنند که برای زنان طراحی شده است.
این رویکرد یکسان، بدون توجه به تفاوت‌های عمیق روانشناختی، فرهنگی و زیستی میان مردان و زنان، نه‌تنها کمکی به درمان مردان نمی‌کند، بلکه می‌تواند آسیب‌زا نیز باشد.
این تفاوت‌ها تنها به عوامل زیستی محدود نمی‌شوند، بلکه ریشه در انتظارات اجتماعی و فرهنگی از مردان دارند.
در جامعه امروز، مردان از کودکی می‌آموزند که باید قوی باشند و احساسات خود را پنهان کنند. این الگوی رفتاریِ عمیقا ریشه‌دار باعث می‌شود آن‌ها در مواجهه با مشکلات روانی، کمتر به دنبال کمک متخصصان بروند.
تفاوت‌های زیستی و عصب‌شناختی مردان و زنان
پژوهش‌های علمی حاکی از آن است که علاوه بر عوامل فرهنگی، ساختار مغز و سیستم‌های هورمونی مردان و زنان به شیوه‌های متفاوتی به استرس واکنش نشان می‌دهند.
در حالی که زنان در شرایط استرس‌زا به رفتارهای مراقبتی و جست‌وجوی حمایت اجتماعی تمایل دارند، مردان بیشتر به سمت «واکنش‌های جنگ یا گریز» کشیده می‌شوند.
این تفاوت‌ها ریشه در ساختارهای متفاوت مغزی و سطوح متغیر هورمون‌ها دارد. برای نمونه، سطوح متفاوت تستوسترون و استروژن می‌تواند بر نحوه پردازش استرس و واکنش‌های هیجانی تاثیر بگذارد.
همچنین مسیرهای عصبی متفاوت در پردازش اطلاعات هیجانی می‌تواند توضیح دهد که چرا مردان و زنان از روش‌های متفاوتی برای مقابله با استرس استفاده می‌کنند.
این تفاوت‌های زیستی نشان می‌دهد چرا برخی روش‌های درمانی مبتنی بر گفت‌وگو و حمایت اجتماعی که برای زنان موثر است، ممکن است برای مردان کارآیی لازم را نداشته باشد.
چالش‌های سیستم درمانی موجود
سیستم فعلی سلامت روان که بیشتر بر پایه تجربیات و نیازهای زنان شکل گرفته، در درمان مردان با موانع جدی روبه‌رو است.
برای مثال، جلسات گروه‌درمانی که بر ابراز احساسات تاکید دارند، اغلب برای مردانی که با این نوع رویکرد راحت نیستند، نتیجه معکوس می‌دهد.
روش‌های درمانی مبتنی بر خودکاوی عاطفی که در درمان زنان موفق عمل کرده‌اند، ممکن است برای مردان نه‌تنها مفید نباشند، بلکه احساس شرم و ناکارآمدی را در آن‌ها تشدید کنند.
همچنین تمرین‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی و مراقبه که نیازمند آرامش و درون‌نگری است، با روحیه عمل‌گرای مردان که ترجیح می‌دهند مشکلات را به شکل مستقیم حل کنند و به دنبال هدف‌گذاری هستند، همخوانی ندارد.
این مساله می‌تواند به ترک زودهنگام درمان یا عدم پیگیری آن منجر شود.
راهکارهای نوین برای درمان موثر
برای حل این چالش‌ها، نیاز به تغییری بنیادین در نظام سلامت روان دیده می‌شود.
رویکردهای درمانی باید به گونه‌ای طراحی شوند که با ویژگی‌های خاص مردان همخوانی داشته باشند. در این شیوه درمانی می‌توان از فعالیت‌های بدنی، تمرین‌های هدفمند و کارگاه‌های مهارت‌آموزی استفاده کرد که برای مردان موثرتر از روش‌های صرفا درون‌نگرانه است.
درمانگران باید بیاموزند چگونه درمان را به زبانی ارائه دهند که برای مردان قابل پذیرش باشد. در این مسیر، به جای تاکید بر آسیب‌پذیری، می‌توان بر مفاهیمی مانند قدرت شخصی و رشد فردی تمرکز کرد.
آموزش و آگاهی‌رسانی
یکی از مهم‌ترین گام‌ها در بهبود شاخص سلامت روان مردان، آموزش متخصصان درباره تفاوت‌های جنسیتی در بروز و درمان مشکلات روانی است.
درمانگران باید بیاموزند که چگونه علائم خاص افسردگی و اضطراب در مردان را تشخیص دهند و به جای اصرار بر روش‌های معمول گفت‌وگودرمانی، از شیوه‌های عملی و هدفمند استفاده کنند.
همچنین لازم است جامعه درک بهتری از اهمیت سلامت روان مردان پیدا کند. باید این پیام را منتقل کرد که کمک خواستن نه تنها نشانه ضعف نیست، بلکه نشان‌دهنده قدرت و مسئولیت‌پذیری است.
سلامت روان مردان موضوعی است که نمی‌توان آن را با رویکردهای سنتی و یکسان حل کرد. ما نیاز به درک عمیق‌تر تفاوت‌های جنسیتی و طراحی راهکارهای متناسب با نیازهای خاص مردان داریم.
تنها با چنین رویکرد جامع و هدفمندی می‌توان امیدوار بود که مردان بیشتری برای حفظ سلامت روان خود قدم پیش بگذارند و از خدمات درمانی مناسب بهره‌مند شوند.
این تغییر نه تنها به نفع مردان، بلکه به نفع کل جامعه خواهد بود، چرا که سلامت روان مردان تاثیر مستقیمی بر کیفیت روابط خانوادگی، عملکرد شغلی و در نهایت سلامت عمومی جامعه دارد.
به گزارش اسکای نیوز، این مطالعه نه هفته‌ای بر روی ۴۸ فرد مبتلا به اختلال مصرف الکل، که محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام داده‌اند، نشان می‌دهد اوزمپیک در مقایسه با داروهای موجود، کارآیی بیشتری در کاهش میل به مصرف الکل و سیگار دارد.
بر اساس این مطالعه، اوزمپیک و سایر داروهای حاوی سماگلوتاید، علاوه بر کاربرد شناخته شده آن‌ها در درمان دیابت و کاهش وزن، می‌توانند گام مهمی در مسیر ترک اعتیاد باشند.
یافته‌های این پژوهش، گزارش‌های غیررسمی قبلی درباره کاهش میل به مصرف الکل در مصرف‌کنندگان اوزمپیک و ویگووی را تایید می‌کند.
پژوهشگران در این مطالعه، ۴۸ نفر مبتلا به اختلال مصرف الکل را تحت نظر گرفتند. این گروه توانایی کنترل مصرف الکل خود را حتی با وجود پیامدهای منفی آن از دست داده‌بودند.
زنان شرکت‌کننده در این مطالعه در یک ماه گذشته، هر هفته بیش از هفت نوشیدنی الکلی مصرف کرده و دست‌کم دو بار مصرف سنگین الکل را تجربه کرده‌بودند.
مردان حاضر در پژوهش نیز وضعیت مشابهی داشتند، با این تفاوت که میزان مصرف هفتگی آن‌ها بیش از ۱۴ نوشیدنی الکلی بود و آن‌ها نیز حداقل دو بار مصرف سنگین الکل را گزارش کرده بودند.
پس از پایان دوره نه هفته‌ای پژوهش، نتایج نشان داد شرکت‌کنندگانی که دوز پایین سماگلوتاید دریافت کرده‌بودند، در مقایسه با گروه دارونما مصرف الکل خود را کاهش دادند.
تزریق این دارو نه تنها میل هفتگی به مصرف الکل را کم کرد، بلکه میانگین مصرف در روزهای مصرف و تعداد روزهای مصرف سنگین را نیز پایین آورد.
نکته قابل توجه این است که اثربخشی این داروها از داروهای فعلی درمان مشکلات مصرف الکل بیشتر بود. علاوه بر این، افراد سیگاری شرکت‌کننده در پژوهش نیز کاهش چشمگیری در تعداد سیگارهای مصرفی روزانه خود تجربه کردند.
آمار سازمان بهداشت عمومی انگلستان نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۳، بیش از هشت هزار و ۲۰۰ نفر به دلیل مصرف الکل جان خود را از دست دادند که نسبت به سال ۲۰۱۹، افزایشی ۴۲ درصدی داشته‌است. مصرف الکل همچنین به عنوان عامل بیش از ۶۰ نوع بیماری شناخته شده‌است.
در حال حاضر، دو داروی تاییدشده برای کاهش مصرف الکل وجود دارد که کاربرد گسترده‌ای ندارند.
به گفته پروفسور کریستین هندرشات، سرپرست این پژوهش، محبوبیت اوزمپیک و داروهای مشابه می‌تواند به پذیرش گسترده‌تر این درمان‌ها برای اختلال مصرف الکل کمک کند.
نظرسنجی نشریه سان در قالب گزارش‌های سالانه سلامت نشان می‌دهد خستگی با ۲۷ درصد، شایع‌ترین دلیل بی‌میلی به رابطه جنسی است. پس از آن، مشکلات نعوظ و استرس به ترتیب با ۲۸ و ۱۲ درصد، از دیگر دلایل مهم این بی‌میلی هستند.
دکتر جانین دیوید، متخصص سلامت، رابطه جنسی را یکی از نیازهای اساسی انسان می‌داند که بر سلامت تاثیر مستقیم دارد.
او معتقد است اگرچه رابطه جنسی تنها عنصر سازنده یک رابطه عاشقانه نیست، اما اجتناب از آن می‌تواند به کاهش عزت نفس و احساس شرم در هر دو طرف منجر شود.
وقتی یکی از طرفین علاقه‌اش را به رابطه جنسی از دست می‌دهد، طرف مقابل دچار تردیدهایی می‌شود، آیا من مقصرم؟ آیا هنوز جذابم؟ آیا خیانتی در کار است؟ اما واقعیت این است که در بیشتر موارد، این بی‌میلی دلایل دیگری دارد که ارتباطی به طرف مقابل ندارد.
۱-مشکلات سلامتی
دکتر دیوید معتقد است مشکلات سلامتی مهم‌ترین دلیل دوری از رابطه جنسی هستند.
بیماران قلبی-عروقی به دلیل ترس از حمله قلبی یا سکته و افراد مبتلا به چاقی و دیابت به طور کلی فعالیت جنسی کم‌تری دارند.
در مردان مبتلا به دیابت، روند کاهش فعالیت جنسی ۱۵ سال سریع‌تر از حد معمول است. این بیماری با آسیب به رگ‌های خونی و اعصاب، احتمال اختلال نعوظ را تا سه برابر افزایش می‌دهد.
درد مزمن نیز علاوه بر کاهش لذت رابطه جنسی، می‌تواند با ایجاد افسردگی و اضطراب باعث کاهش میل جنسی شود. داروهای ضدافسردگی و ضداضطراب نیز چنین تاثیری دارند.
برای حل این مشکلات، مشورت با پزشک درباره تغییر داروها یا استفاده از درمان‌های مناسب توصیه می‌شود.
۲- تاثیر هورمون‌ها
نوسانات هورمونی علاوه بر تاثیر بر سلامت پوست، خلق‌وخو، انرژی و خواب، می‌توانند میل جنسی را نیز تحت تاثیر قرار دهند.
دکتر دیوید در این زمینه به سان می‌گوید: «چرخه قاعدگی، بارداری و یائسگی می‌توانند باعث تغییرات هورمونی و کاهش میل جنسی در زنان شوند.»
در چرخه قاعدگی، میل جنسی زنان هنگام تخمک‌گذاری به دلیل افزایش استروژن و تستوسترون به اوج می‌رسد، اما یک هفته پیش از قاعدگی به دلیل افزایش پروژسترون کاهش می‌یابد.
یائسگی نیز که به طور معمول بین ۴۵ تا ۵۱ سالگی رخ می‌دهد، می‌تواند با ایجاد علائمی مانند خشکی واژن، رابطه جنسی را دشوار کند.
در این موارد، مراجعه به پزشک و استفاده از درمان‌های هورمونی مانند درمان جایگزینی هورمون (HRT) که شامل استفاده از هورمون‌های جایگزین است، می‌تواند کمک‌کننده باشد.
۳- خستگی
خستگی و کمبود خواب، شایع‌ترین دلیل کاهش روابط جنسی است. نظرسنجی نشریه سان نشان می‌دهد ۲۷ درصد افراد این عامل را دلیل اصلی می‌دانند.
از این میان، ۳۶ درصد زنان گفته‌اند آنقدر خسته هستند که حتی نمی‌توانند به رابطه جنسی فکر کنند.
هوپ فلین، کارشناس روابط، می‌گوید که خستگی ناشی از کار طولانی یا ورزش، نه تنها انرژی را تخلیه می‌کند، بلکه می‌تواند رابطه جنسی را ناخوشایند کند.
او پیشنهاد می‌کند زمانی را در تقویم برای رابطه جنسی مشخص کنید و اگر می‌دانید عصرها خسته‌تر هستید، صبح‌ها یا آخر هفته‌ها را انتخاب کنید. در صورت تداوم خستگی با وجود خواب و تغذیه مناسب، با پزشک مشورت کنید.
۴- اختلال نعوظ
بر اساس نظرسنجی نشریه سان، ۲۸ درصد خوانندگان این نشریه به دلیل اختلال نعوظ رابطه جنسی کم‌تری دارند.
به گفته دکتر دیوید، حدود نیمی از مردان بالای ۴۰ سال و بیش از یک‌چهارم مردان زیر ۴۰ سال با این مشکل روبه‌رو هستند.
او پیش‌بینی می‌کند با افزایش سن جامعه، چاقی، دیابت نوع دو و بیماری‌های قلبی-عروقی، این آمار بیشتر هم خواهد شد.
اختلال نعوظ می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌های جدی‌تر باشد. عوامل جسمی مانند مشکلات عروقی، عصبی و هورمونی، و عوامل روانی مانند استرس و اضطراب در بروز آن نقش دارند.
اگرچه این مشکل با افزایش سن شایع‌تر می‌شود، اما در بیشتر موارد قابل درمان است و گزینه‌های درمانی متنوعی برای آن وجود دارد.
۵- استرس
در نظرسنجی نشریه سان، ۱۲ درصد از خوانندگان استرس را عامل اصلی کاهش روابط جنسی می‌دانند.
به گفته کارشناسان، بسیاری از ما حتی متوجه نیستیم که در وضعیت استرس مزمن زندگی می‌کنیم و این وضعیت می‌تواند چه تاثیری بر سلامت و روابط جنسی‌مان می‌گذارد.
به باور فلین نگرانی‌های مداوم درباره کار، مسائل مالی و خانوادگی می‌تواند آرامش را مختل و فضای صمیمیت را تخریب کند.
او برای کاهش استرس پیشنهاد می‌کند، موقع رفتن به اتاق خواب تلفن‌ها را کنار بگذارید، هنگام شام درباره نگرانی‌هایتان با یکدیگر صحبت کنید یا آخر هفته‌ها با هم ورزش کنید و در صورت تداوم استرس با پزشک مشورت کنید.
۶- یکنواختی رابطه جنسی
گاهی مشکل پزشکی خاصی وجود ندارد و تنها تکرار مداوم روالی یکسان باعث کاهش علاقه به رابطه جنسی می‌شود.
به گفته فلین، تکرار مداوم همان روش‌های قدیمی می‌تواند رابطه جنسی را خسته‌کننده و بی‌روح کند.
او پیشنهاد می‌کند برای ایجاد انگیزه، از تغییرات کوچک شروع کنید. با شریک زندگی‌تان درباره علایق و خواسته‌هایتان صحبت کنید، مکان‌های متفاوتی را امتحان کنید و حتی می‌توانید با استفاده از لوازم جانبی تنوع ایجاد کنید. فقط مطمئن شوید هر تغییری با توافق و رضایت هر دو طرف انجام می‌شود.
۷- خیانت
وقتی شریک زندگی از رابطه جنسی دوری می‌کند، نگرانی درباره احتمال خیانت طبیعی است.
فلین توصیه می‌کند علاوه بر کاهش رابطه جنسی، باید به نشانه‌های دیگر مانند تغییرات ناگهانی در رفتار، محافظه‌کاری بیش از حد درباره تلفن و شبکه‌های اجتماعی، کاهش صمیمیت عاطفی و فیزیکی، تغییرات ظاهری ناگهانی و هزینه‌های مشکوک در حساب بانکی هم توجه کرد.
با این حال، از تصمیم‌گیری عجولانه بپرهیزید. اگر مشکوک هستید، ابتدا آرام با شریک زندگی‌تان صحبت کنید و مشاهدات و نگرانی‌هایتان را مطرح کنید. ممکن است توضیحات منطقی وجود داشته باشد.
۸- اختلاف‌های مداوم
مشاجره‌های پی در پی می‌تواند میل جنسی را از بین ببرد. فلین معتقد است وقتی احساسات منفی، سوتفاهم یا رنجش بین دو نفر وجود دارد، نمی‌توان انتظار رابطه جنسی خوب داشت، چون رابطه جنسی به اعتماد و ارتباط عاطفی نیاز دارد.
او توصیه می‌کند به جای درگیر شدن بر سر مسائل کوچک، روی مشکل اصلی تمرکز کنید.
هنگام بالا گرفتن بحث، کمی فاصله بگیرید و پس از آرام شدن، دوباره گفت‌وگو کنید. در این گفت‌وگوها، خوب به حرف‌های یکدیگر گوش دهید و از قطع کردن صحبت طرف مقابل خودداری کنید.
اگر نمی‌توانید مشکل را حل کنید، مراجعه به مشاور رابطه می‌تواند کمک‌کننده باشد.
۹- عزت نفس پایین
گاهی عزت نفس پایین می‌تواند دلیل اصلی دوری از رابطه جنسی باشد. احساس نامطلوب بودن، نگرانی از تصویر بدن، ترس از قضاوت شدن یا اضطراب عملکرد می‌تواند باعث دوری از رابطه جنسی شود.
تغییرات طبیعی بدن مانند بارداری، تغییرات وزن، پیری یا بیماری می‌توانند این احساسات را تشدید کنند.
فلین توصیه می‌کند قبل از صحبت درباره مسائل جنسی، به تقویت اعتماد به نفس شریک زندگی‌تان بپردازید. می‌توانید با لحنی هم‌دلانه بگویید: «احساس می‌کنم اخیرا کمی از هم دور شده‌ایم» و نظر او را جویا شوید.
این گفت‌وگوی صمیمانه می‌تواند به شریک زندگی‌تان کمک کند تا احساس ارزشمندی و دوست داشته شدن کند.
رشته کوه زاگرس که در سه کشور ایران، عراق و ترکیه گسترده شده، داستان شگفت‌انگیزی در دل خود دارد.
به گزارش ساینس تونتی، گروهی از پژوهشگران به رهبری دانشگاه گوتینگن آلمان، به تازگی یافته‌های مهمی را در مقاله‌ای با عنوان «الگوی فرونشست میوسن حوضه پیش‌بوم شمال غربی زاگرس، بازتاب‌دهنده گسترش پارگی صفحه نئوتتیس به سمت جنوب شرق» در مجله سالید ارث منتشر کرده‌اند.
پژوهشگران کشف کرده‌اند که صفحه اقیانوسی نئوتتیس که زمانی میان صفحه‌های عربی و اوراسیا (Arabian and Eurasian continents) قرار داشت، در حال شکافتن است.
این گسیختگی و شکاف، به آرامی از جنوب شرق ترکیه به سوی شمال غرب ایران پیش می‌رود.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که چگونه نیروهای قدرتمند زیرزمینی به شکل‌گیری رشته‌کوه‌های زاگرس و فرونشست کف اقیانوس‌ها در این منطقه انجامیده است.
گسیختگی اقیانوس کهن
نئوتتیس، یک اقیانوس پیشاتاریخی بود که ده‌ها میلیون سال پیش، در دوران مزوزوئیک و اوایل سنوزوئیک وجود داشت. این اقیانوس در محدوده‌ای گسترده بود که امروزه اقیانوس هند، دریای مدیترانه و دریاهای داخلی اوراسیا در آن قرار دارند.
با برخورد توده‌های خشکی عربستان سعودی و اوراسیا، صفحه اقیانوسی به شکل عمودی به زیر قاره‌ها رانده شد و سرانجام با بسته شدن این اقیانوس، کوه‌های زاگرس پدید آمدند.
یافته تازه پژوهشگران دانشگاه گوتینگن نشان می‌دهد نه تنها صفحه اقیانوسی نئوتتیس به‌طور کامل ناپدید نشده، بلکه بخشی از آن هنوز زیر سطح زمین باقی مانده و با گسیختگی افقی خود، همچنان به تغییر سطح زمین ادامه می‌دهد، حتی با آنکه دیگر اثری از خود اقیانوس نیست.
یک فرورفتگی مرموز در سطح زمین
یکی از انگیزه‌های اصلی این پژوهش، کشف معمای فرونشست سریع و غیرعادی زمین در این مناطق بود.
به طور معمول، وقتی کوه‌ها از برخورد صفحات زمین‌ساختی شکل می‌گیرند، وزن آن‌ها زمین‌های اطراف را به سمت پایین خم می‌کنند. فرایندی که به آن «انعطاف‌پذیری» می‌گویند.
این خمیدگی‌ها باعث ایجاد فرورفتگی‌هایی می‌شود که به مرور با رسوبات پر می‌شوند و دره‌ها و دشت‌ها را می‌سازند.
در منطقه زاگرس و حوضه میان‌رودان، زمین در ۱۵ میلیون سال گذشته حدود سه تا چهار کیلومتر فرو نشسته است.
این عمق، بسیار بیشتر از آن چیزی است که وزن کوه‌های زاگرس به تنهایی می‌تواند توجیه کند.
پاسخ در اعماق زمین نهفته است
پژوهشگران با شبیه‌سازی حرکت لایه‌های زمین، به دلیل این فرونشست غیرعادی پی بردند.
آن‌ها نشان دادند که این فرورفتگی، احتمالا به‌دلیل نیروی اضافی ناشی از بقایای صفحه اقیانوسی در اعماق زمین است که همچنان سطح را به پایین می‌کشند.
به نظر می‌رسد در مناطقی مانند ترکیه، صفحه اقیانوسی به‌طور کامل جدا شده و به‌همین دلیل، فرونشست شدیدی در این منطقه دیده نمی‌شود.
در عراق و ایران که صفحه همچنان متصل است، کشش به سمت پایین هنوز ادامه دارد و همین امر باعث انباشت رسوبات بیشتر در حوضه میان‌رودان شده است.
دستاوردهای کلیدی پژوهش
رناس کوشناو، نویسنده اصلی مقاله توضیح داد که این پژوهش، به درک نحوه عملکرد پوسته بیرونی و سخت زمین کمک می‌کند.
با این مطالعه می‌توان خطر زمین‌لرزه را در منطقه بهتر ارزیابی کرد، چرا که گسیختگی صفحات اقیانوسی می‌تواند به زلزله بینجامد.
شناخت بهتر چگونگی انباشت رسوبات، به زمین‌شناسان کمک می‌کند تا بهتر به اکتشاف منابع طبیعی مانند سوخت‌های فسیلی و مواد معدنی بپردازند.
حوضه میان‌رودان غنی از ذخایر نفتی است و با این تحقیق جدید، احتمال شناسایی منابع جدید در آن وجود دارد.
از سوی دیگر، مناطقی که فعالیت زمین‌ساختی بیشتری دارند، به‌دلیل دمای بالای درونی، می‌توانند منبع خوبی برای تولید انرژی تجدیدپذیر زمین‌گرمایی باشند.
چشم‌اندازی به نیروهای پنهان زمین
این پژوهش نشان می‌دهد که کوه‌ها و دره‌ها با آنکه نماد پایداری به نظر می‌رسند، اما وقتی از دریچه میلیون‌ها سال به آن‌ها نگاه کنیم، متوجه تغییراتشان می‌شویم.
این پژوهش نشان می‌دهد که چگونه زمین، نه تنها در گردش خود در منظومه شمسی، بلکه در سطح و اعماق نیز به‌طور پیوسته در حرکت است.
شناخت بهتر این فرآیندها به ما کمک می‌کند تا تغییرات زمین‌شناختی را پیش‌بینی کنیم، منابع انرژی جدید را کشف کنیم و تاثیر این تغییرات را بر زندگی انسان بهتر درک کنیم.
نشریه تلگراف با اشاره به افزایش روزافزون موارد ابتلا به اختلال پردازش شنوایی در میان نسل جوان نوشت که متخصصان شنوایی‌سنجی سرویس سلامت ملی بریتانیا (NHS) استفاده گسترده از هدفون‌های نویزگیر را عامل بروز این مشکلات عصبی در مغز جوانان می‌دانند.
به گفته این متخصصان، تعداد زیادی از جوانان با شکایت از مشکلات شنوایی به آن‌ها مراجعه می‌کنند اما معاینات نشان می‌دهند گوش این افراد سالم است و مشکل اصلی به ناتوانی مغز در پردازش صداها برمی‌گردد.
این اختلال که با نام «اختلال پردازش شنوایی» (APD) شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که مغز در درک و تفکیک صداها و کلمات از نویز پس‌زمینه، دچار مشکل می‌شود.
افراد مبتلا به این اختلال در موقعیت‌های اجتماعی برای گفت‌وگو با مشکل مواجه می‌شوند و شنیدن دستورالعمل‌ها در محیط کار یا مدرسه برایشان دشوار است. همچنین درک افرادی که تند صحبت می‌کنند یا لهجه‌های متفاوت دارند، برای آن‌ها چالش‌برانگیز است.
سوفی، دختر ۲۵ سالهای که در لندن به‌عنوان کارمند در یک اداره کار می‌کند، پس از این‌که بارها به او گفته شد خوب گوش نمی‌دهد، حواس پرت است یا کمی گیج می‌زند، متوجه شد به این اختلال مبتلاست.
او گفت: «صداها را می‌شنوم اما نمی‌توانم تشخیص دهم از کجا می‌آیند. می‌دانم چه کسی در حال صحبت است اما مغزم نمی‌تواند به سرعت حرف‌هایش را پردازش کند.»
سوفی در ادامه توضیح داده است که در کلاس‌های دانشگاه، حرف‌های استاد برایش نامفهوم به نظر می‌رسید و به همین دلیل ترجیح می‌داد به جای حضور در کلاس، سخنرانی‌‌های ضبط شده را با زیرنویس تماشا کند.
متخصص شنوایی‌سنج سوفی معتقد است استفاده از هدفون‌های نویزگیر به مدت پنج ساعت در روز، باعث این مشکل شده است.
او از متخصصانی است که خواستار تحقیقات بیشتر درباره رابطه این اختلال با استفاده بیش از حد از هدفون هستند.
شنیدن و گوش دادن
رنه آلمیدا، مدیر بخش شنوایی‌سنجی بزرگسالان در بیمارستان امپریال کالج لندن، به تازگی شاهد افزایش مراجعه جوانان به این بخش است.
به گفته او، شنیدن صداهای متنوع برای مغز انسان بسیار ضروری است تا بتواند تشخیص دهد که روی کدام صدا باید تمرکز کند.
آلمیدا در گفت‌وگو با بیبیسی جهانی تاکید کرد: «بین شنیدن و گوش دادن تفاوت وجود دارد. ما متوجه شده‌ایم که مهارتهای گوش دادن در حال آسیب دیدن است.»
پیشتر این اختلال بیشتر با مواردی مانند آسیب مغزی در دوران کودکی، عفونت گوش یا نقص ژنتیکی مرتبط بود اما امروز تعداد زیادی از افراد بدون داشتن این سوابق نیز به این اختلال مبتلا می‌شوند.
متخصصان شنوایی‌سنجی در حال بررسی این موضوع هستند که آیا استفاده از هدفون‌های نویزگیر می‌تواند یکی از عوامل این مشکل باشد یا خیر.
این هدفون‌ها گرچه می‌توانند از گوش در برابر صداهای آزاردهنده محافظت کنند اما به گفته کارشناسان، استفاده از آن‌ها ممکن است باعث شود مغز توانایی طبیعی خود را «در تشخیص و جداسازی صداهای محیطی» از دست بدهد.
توانایی جداسازی صداهای محیطی
کلر بنتون، معاون آکادمی شنوایی‌سنجی بریتانیا، معتقد است وقتی صداهای روزمره مثل صدای قطار یا بوق ماشینها با هدفون مسدود می‌شوند، ممکن است مغز کمکم تواناییاش را در تفکیک و پالایش صداها از دست بدهد: «با استفاده از این هدفون‌ها، شما خودتان را در یک محیط غیرطبیعی قرار میدهید که فقط صداهای دلخواهتان را میشنوید و مغزتان دیگر مجبور نیست برای تشخیص صداها تلاش کند.»
بنتون توضیح داد که مهارتهای پیچیده شنیداری مغز تا اواخر دوره نوجوانی در حال تکامل است. به همین دلیل، استفاده مداوم از هدفون‌های نویزگیر در این سن می‌تواند روند طبیعی رشد تواناییهای مغز در پردازش گفتار و صدا را مختل کند.
در حال حاضر، بیمارستان سلطنتی گوش و حلق و بینی وایستمن تنها مرکز سیستم درمان ملی بریتانیا در انگلستان است که ارزیابی کامل اختلال پردازش شنوایی را انجام می‌دهد و بیماران باید دست‌کم ۹ ماه برای دریافت نوبت صبر کنند.
به گفته پروفسور دوریس-اوا بامیو که مسئول انجام این ارزیابیها است، زمانبر بودن فرآیند تشخیص یکی از دلایل این صف طولانی است: «این یک روند پرهزینه است چون فراتر از یک تست ساده شنوایی‌سنجی است. هر آزمایش می‌تواند تا دو ساعت طول بکشد و نیاز به بررسیهای تکمیلی دارد. برای بزرگسالان، ارزیابی شناختی هم لازم است و در مورد کودکان، گاهی باید با روانشناس تربیتی هم مشورت شود.»
تماشای برنامهها با زیرنویس
از زمان شیوع کرونا، عادتهای مردم در گوش دادن به موسیقی و تماشای ویدیو و تلویزیون تغییر کرده است.
بر اساس نظرسنجی موسسه یوگاو، بیش از ۶۰ درصد جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله، برنامههای مورد علاقهشان را با زیرنویس تماشا می‌کنند.
به گفته دکتر امجد محمود، رییس بخش شنوایی‌سنجی بیمارستان گریت اورموند استریت، تعداد مراجعهکنندگان زیر ۱۶ سال به کلینیک این بیمارستان به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.
روش‌های درمانی متنوعی برای این اختلال وجود دارد که متخصصان سعی می‌کنند با این روشها، به گوش و مغز فرد آموزش دهند چطور کلمات را از میان صداهای اطراف تشخیص دهند.
این روشها شامل بازیهای تلفن همراه و سمعکهای ضعیف می‌شوند که به بیمار کمک می‌کنند تا مهارت تشخیص صداها را تمرین کند.