صرافی ارز دیجیتال بای‌بیت (Bybit) اعلام کرد که هکرها هفته گذشته توکن‌های دیجیتالی به ارزش حدود ۱.۵ میلیارد دلار را سرقت کرده‌اند.پژوهشگران از این سرقت به‌عنوان بزرگ‌ترین سرقت تاریخ ارزهای دیجیتال یاد کرده‌اند.
مرکز همکاری ملی ممیزی سرطان بریتانیا (NatCan) شواهدی را به بی‌بی‌سی جهانی ارائه داده که حاکی از مشکلات بزرگ خدمات درمانی به‌ویژه در مورد سرطان‌های پروستات، کلیه و روده بزرگ است.
این گروه تخصصی، وظیفه نظارت بر عملکرد بیمارستان‌ها در درمان ۹ نوع سرطان اصلی را بر عهده دارد که ۸۰ درصد از کل موارد ابتلا در بریتانیا را تشکیل می‌دهند.
این مرکز تفاوت‌های قابل توجهی را در نحوه خدمات‌رسانی مراکز درمانی مختلف شناسایی کرده است.
آمار نگران‌کننده از درمان‌های ناکافی
تحقیقات مرکز همکاری ملی ممیزی سرطان بریتانیا نشان می‌دهد ۳۰ درصد از بیماران مبتلا به سرطان پروستات پرخطر، درمان قطعی از طریق جراحی یا پرتودرمانی دریافت نمی‌کنند.
این آمار در مراکز درمانی مختلف از ۲۰ تا ۴۳ درصد متغیر است.
همچنین ۳۴ درصد از بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مرحله سه، شیمی‌درمانی مورد نیاز را در سه ماه پس از جراحی دریافت نمی‌کنند.
در برخی بیمارستان‌ها این رقم از ۶۰ درصد نیز فراتر می‌رود.
وضعیت در مورد سرطان کلیه حتی نگران‌کننده‌تر است: ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به کارسینوم سلول کلیوی مرحله چهار که به سایر نقاط بدن سرایت کرده، درمان دارویی دریافت نمی‌کنند.
این آمار در بیمارستان‌های مختلف از ۲۰ تا ۸۵ درصد متغیر است.
ریشه‌های یک مشکل فراگیر
پروفسور اجی آگاروال، مدیر بالینی مرکز همکاری ملی ممیزی سرطان بریتانیا که زیر نظر کالج سلطنتی جراحان برای سرویس سلامت ملی انگلستان و دولت ولز فعالیت می‌کند، گفت اگرچه برخی بیماران ممکن است خود از پذیرش درمان خودداری کنند یا شرایط جسمی مناسبی برای درمان نداشته باشند اما این عوامل نمی‌تواند توجیه کننده حجم این کاستی‌ها و تفاوت چشم‌گیر بین بیمارستان‌ها باشد.
به گفته او، عوامل متعددی از جمله پیش‌داوری‌های نادرست درباره توانایی بیماران مسن در تحمل درمان، کمبود نیروی متخصص و محدودیت‌های ظرفیتی، در این مشکل دخیل هستند.
شواهدی هم وجود دارد که نشان می‌دهند برخی بیمارستان‌های کوچک‌تر در ارجاع بیماران به مراکز تخصصی کوتاهی می‌کنند.
موسسات خیریه سرطان معتقدند رسیدگی به این نارسایی‌ها حتی از کاهش زمان انتظار برای درمان نیز مهم‌تر است.
ایو برن از موسسه حمایتی مک‌میلان به بی‌بی‌سی گفت: «این‌که دریافت بهترین مراقبت و بیشترین شانس بقا به محل زندگی یا بیمارستان محل مراجعه بستگی داشته باشد، غیرقابل قبول است.»
برن به‌ویژه نگران است که ساکنان مناطق محروم و روستایی و همچنین جوامع دارای تنوع قومی، دسترسی کم‌تری به خدمات درمانی مناسب دارند.
دولت‌های انگلستان و ولز، بهبود خدمات سرطان را از اولویت‌های اصلی خود اعلام کرده‌اند تا بیماران بتوانند صرف‌نظر از محل زندگی‌شان، به خدمات درمانی سرطان دسترسی داشته باشند.
وس استریتینگ، وزیر بهداشت بریتانیا، وعده داده که استراتژی جدید مبارزه با سرطان این کشور که قرار است در نیمه دوم سال جاری میلادی منتشر شود، خدمات درمانی را متحول خواهد کرد.
تجربه‌های فردی بیماران
تجربه ایان پتیسون نشان می‌دهد که دسترسی به درمان مناسب چقدر می‌تواند حیاتی باشد. او در سال ۲۰۲۰ در سن ۶۵ سالگی به سرطان پروستات پرخطر مبتلا شد و سرطان به اندام‌های مجاورش نیز سرایت کرد.
پتیسون که اهل دورهام است به بی‌بی‌سی گفت: «من خوش‌شانس بودم که نزدیک یک مرکز تخصصی سرطان در نیوکاسل زندگی می‌کردم و توانستم بهترین درمان را دریافت کنم.»
او توانست درمان استاندارد توصیه شده در پروتکل‌های ملی را که شامل درمان هورمونی و پرتودرمانی بود، دریافت کند.
پتیسون افزود: «گذراندن دوره درمان و تحمل عوارض آن سخت بود اما از این‌که این درمان را دریافت کردم بسیار سپاسگزارم.»
اکنون در ۷۰ سالگی، بیماری او بهبود یافته و به زندگی عادی برگشته است. پتیسون وقتش را به پیاده‌روی، بودن با خانواده و نگهداری از نوه‌هایش می‌گذراند.
در حالی که نظام سلامت بریتانیا به درمان‌های پیشرفته سرطان دسترسی دارد و مسئولان آن همواره به دنبال بهبود خدمات درمانی هستند، این گزارش نشان می‌دهد هنوز باید برای ارائه خدمات یکسان به همه بیماران تلاش بیشتری صورت گیرد.
پروفسور پیتر جانسون، مدیر بخش سرطان سیستم ملی سلامت انگلستان، در همین زمینه گفت: «ما می‌دانیم که تجربه بیماران از درمان سرطان متفاوت است و سخت در تلاشیم تا این موضوع را حل کنیم.»
به گزارش وبسایت دیلی گلکسی، جان مکفال، نخستین پارا-فضانورد آژانس فضایی اروپا، پس از کسب تاییدیه پزشکی برای حضور طولانیمدت در ایستگاه فضایی بین‌المللی، در آستانه شکستن مرزهای پیشین اکتشافات فضایی قرار گرفته است.
دانیل نوینشواندر، مدیر بخش اکتشافات انسانی و رباتیک آژانس فضایی اروپا، این خبر مهم را تایید کرد.
این فضانورد ۴۳ ساله بریتانیایی که در سن ۱۹ سالگی در یک سانحه موتورسیکلت پای راست خود را از بالای زانو از دست داد، مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است.
مکفال که پیشتر سابقه حضور در مسابقات دو و میدانی پارالمپیک و فعالیت در حرفه جراحی را داشت، در سال ۲۰۲۲ به‌عنوان نخستین فضانورد دارای معلولیت آژانس فضایی اروپا معرفی شد.
این رویداد نقطه عطفی در کاوشهای فضایی به شمار می‌رود و نشان می‌دهد که معلولیت جسمی نمی‌تواند مانع از دست‌یابی انسانها به اهداف فضایی شود.
این تصمیم تاریخی پس از پایان مطالعه امکانسنجی «فلای» که به همت آژانس فضایی اروپا صورت گرفت، اعلام شد.
این مطالعه به بررسی چالشها و امکانات کار یک پارا-فضانورد در شرایط بیوزنی پرداخت و نتایج آن نشان داد هیچ مانعی برای مشارکت مکفال در یک ماموریت کامل وجود ندارد.
نوینشواندر اذعان کرد در ابتدا انتظار چالشهای بالقوهای را داشته، اما از «سازگاری بینقص» مکفال شگفتزده شده است.
مکفال برای دریافت این مجوز، تواناییهایش را در تکمیل تمام وظایف مورد نیاز یک فضانورد، از جمله رویههای اضطراری، سازگاری با بیوزنی و عملیات روزانه ایستگاه بین‌المللی به اثبات رساند. عملکرد او فراتر از انتظارات بود.
در حال حاضر، پای مصنوعی مکفال باید مراحل سختگیرانه تایید برای سفر فضایی را طی کند. هر وسیلهای که به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل می‌شود، باید استانداردهای دقیق ایمنی و عملیاتی را رعایت کند و پروتز او نیز از این قاعده مستثنی نیست.
شرکت ارتوپدی آلمانی اتوبوک در حال همکاری با آژانس فضایی اروپا برای تطبیق طراحی پروتز بهمنظور استفاده از آن در شرایط بیوزنی است.
برای اطمینان از عملکرد ایمن پروتز در فضا، مکفال آزمایشهای فشردهای را انجام داده و بهمنظور ارزیابی تاثیر بیوزنی بر تناسب و راحتی اندام مصنوعیاش، در وضعیت سر به پایین دوچرخهسواری کرده است.
مکفال این فرآیند را فرصتی نه تنها برای خود، بلکه برای میلیونها کاربر پروتز در سراسر جهان میداند و معتقد است پیشرفتهای حاصل از این ماموریت می‌تواند به بهبود فناوری پروتز منجر شود.
اگرچه آژانس فضایی اروپا به این موضوع چراغ سبز نشان داده، اما زمان دقیق ماموریت مکفال هنوز مشخص نشده است.
مرحله بعدی شامل تعیین اهداف علمی است که او در طول اقامتش در ایستگاه فضایی بین‌المللی بر آن‌ها تمرکز خواهد کرد.
حضور او می‌تواند به تحقیقات منحصر به فردی درباره سازگاری انسان با فضا، با تمرکز بر پروتزها، تحرک و توانبخشی در شرایط بیوزنی بینجامد.
بهزودی جهان شاهد یک رویداد تاریخی خواهد بود؛ نخستین پارا-فضانورد که بهمدت شش ماه در فضا زندگی و کار خواهد کرد.
این دستاورد نشان‌دهنده تغییری گستردهتر در اکتشافات فضایی است و ثابت می‌کند که محدودیت‌های گذشته، آینده را تعریف نمی‌کنند.
نشریه تایمز با استناد به پژوهشی که در مجله «لنست هلثی لانجویتی» منتشر شده، گزارش داد برنامه نوآورانهای به نام NIDUS-Family می‌تواند با حمایت از بیماران مبتلا به زوال عقل در انجام فعالیت‌های روزمره، میزان بستری شدن آن‌ها در بیمارستان را کاهش دهد.
این برنامه که شامل شش تا هشت جلسه مشاوره از راه دور است، رویکردی متفاوت به درمان و مراقبت از بیماران مبتلا به زوال عقل دارد.
در این روش، بیماران و مراقبان آن‌ها با کمک یک مددکار، اهدافی عملی و تحققپذیر تعیین می‌کنند.
این اهداف میتوانند کارهای ساده روزمره مانند لباس پوشیدن مستقل یا درست کردن چای، تا فعالیت‌های پیچیدهتر مانند گذراندن وقت با نوهها، مدیریت اضطراب یا ورزش کردن را شامل شوند.
بیشتر بخوانید: آیا آلودگی هوا باعث زوال عقل می‌شود؟
نکته مهم این است که تمام این اهداف بر اساس علایق و نیازهای شخصی بیمار تعیین میشوند و مددکار با ارائه راهکارهای عملی، بیمار و مراقب او را در دست‌یابی به این اهداف یاری می‌کند.
نتایج این کارآزمایی یکساله که با مشارکت ۳۰۲ بیمار در بریتانیا انجام شد، نشان می‌دهد که تمرکز بر اهداف عملی و شخصی می‌تواند به‌طور چشمگیری کیفیت زندگی افراد مبتلا به زوال عقل را بهبود ببخشد و مدت زمان زندگی مستقل آن‌ها در خانه را افزایش دهد.
بیشتر بخوانید: نقش هوش مصنوعی در بهبود زندگی افراد مبتلا به زوال عقل
پروفسور کلودیا کوپر از دانشگاه کویین مری لندن، سرپرست این پژوهش، با اشاره به قابلیت اجرای این روش در سراسر نظام سلامت ملی بریتانیا، آن را نقطه عطفی در مراقبت از بیماران مبتلا به زوال عقل دانست.
به گفته پروفسور کوپر، اهمیت این برنامه زمانی مشخص می‌شود که بدانیم حدود ۹۸۲ هزار نفر در بریتانیا به زوال عقل مبتلا هستند و نزدیک به دو سوم آن‌ها در خانه زندگی می‌کنند.
با توجه به پیشبینی افزایش هزینههای مراقبت از این بیماران تا ۹۰ میلیارد پوند در سال ۲۰۴۰، یافتن راهکارهایی برای کاهش این هزینهها ضروری به نظر میرسد.
یکی از مهمترین ویژگیهای این برنامه علاوه بر کمک به بیماران و خانوادههایشان، نسبت هزینه به فایده قابل توجه آن است.
هزینه اجرای این برنامه برای هر بیمار تنها ۳۴۶ پوند است و بدین ترتیب می‌تواند سالانه حدود هشت هزار و ۹۳۴ پوند در هزینههای خدمات درمانی و مراقبتی صرفهجویی کند.
این صرفهجویی از طریق کاهش موارد بستری در بیمارستان و به تعویق انداختن انتقال بیماران به خانههای سالمندان حاصل خواهد شد.
ریچارد اوکلی از انجمن آلزایمر و یکی از تامینکنندگان مالی این پژوهش، با اشاره به محدودیت‌های روشهای درمانی موجود، این برنامه را تحولی در حمایت از بیماران مبتلا به زوال عقل دانست.
به گفته او، بیشتر درمان‌های موجود گرانقیمت هستند، دسترسی به آن‌ها برای بیماران ساکن مناطق دورافتاده دشوار است و معمولا نیاز به حضور متخصصان بالینی دارند.
برنامه NIDUS-Family راهحلی مقرون به صرفه و عملی ارائه می‌دهد که از راه دور قابل اجرا است و بهراحتی با نیازهای شخصی هر بیمار تطبیق مییابد.
بیشتر بخوانید: کلسترول بالا احتمال ابتلا به زوال عقل را افزایش می‌دهد
این پژوهش نشان می‌دهد که با تغییر رویکرد از مراقبت صرف به توانمندسازی بیماران، میتوان همزمان با بهبود کیفیت زندگی آن‌ها، از هزینههای سنگین نظام سلامت نیز کاست.
موفقیت این برنامه نه تنها تحولی در شیوه مراقبت از بیماران مبتلا به زوال عقل ایجاد خواهد کرد، بلکه می‌تواند الگویی برای تغییر در روشهای مراقبت از افراد مبتلا به سایر بیماریهای مزمن نیز باشد.
با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان در جهان و افزایش موارد ابتلا به زوال عقل، اهمیت چنین نوآوریهایی در حوزه مراقبتهای بهداشتی بیش از پیش آشکار می‌شود.
مایکروسافت در مقاله خود در نشریه علمی نیچر توضیح داد که ماده جدیدی با استفاده از آرسنید ایندیم (نوعی نیمههادی) و بخشی از آلومینیوم (یک ابررسانا در دماهای پایین) ساخته که در دمای ۴۰۰ درجه زیر صفر نوعی رفتار ماورایی از خود نشان می‌دهد.
بر اساس اعلام مایکروسافت، این شرکت توانسته است هشت کیوبیت توپولوژیکی را روی یک چیپ قرار دهد و در آینده ممکن است مقیاس آن به یک میلیون کیوبیت برسد.
کیوبیتها واحدهای اطلاعاتی در محاسبات کوانتومی هستند و نسبت به بیتها که واحدهای اطلاعاتی در کامپیوترهای کلاسیک امروزی به شمار میروند، ظریفتر و در برابر نویزهای محیطی حساستر هستند.
در سال ۱۳۹۲ و پس از انتشار برخی از اسناد آژانس امنیت ملی آمریکا از سوی ادوارد اسنودن، پیمانکار پیشین آژانس امنیت ملی آمریکا، مشخص شد که این آژانس در کار ساختن یک اَبَرکامپیوتر کوانتومی بسیار قوی است.
کیوبیت توپولوژیکی می‌تواند توسعه همه چیز را از باتری گرفته تا دارو و هوش مصنوعی، تسریع کند.
به گفته مایکروسافت، یک تراشه با یکمیلیون کیوبیت می‌تواند شبیهسازیهایی را انجام دهد که بسیار دقیق هستند.
یک کامپیوتر معمولی با بیتها کار می‌کند که یا به صورت صفر یا یک نمایش داده می شود. بیتهای کوانتومی می‌تواند همزمان هم به صورت صفر و هم به صورت یک نمایش داده شود.
این خاصیت به کامپیوترهای کوانتومی امکان می‌دهد که بخش بزرگی از محاسبات ریاضی لازم را برای حل کلیدهای پیچیده رمزگذاری شده، دور بزنند.
با این حال این فنآوری هنوز هم خطاهای زیادی دارد و برخی متخصصان بر این باورند که تا ساخت ابریارانه کوانتومی هنوز مدت زیادی باقی مانده است.
بن ژو، مدیرعامل بای‌بیت، اعلام کرد که این رمزارزها از یک کیف پول سرد (Cold Wallet) به سرقت رفته‌اند؛ نوعی کیف پول دیجیتال که معمولا به‌صورت آفلاین نگهداری می‌شود و از نظر تئوری امنیت بیشتری دارد. از این کیف پول برای ذخیره توکن‌های اتر (Ether) استفاده می‌شد.
شرکت تحقیقاتی بلاکچین الیپتیک (Elliptic) اعلام کرد که این سرقت بیش از دو برابر بزرگ‌ترین هک و سرقت قبلی در دنیای رمزارزها بوده و «تقریبا به‌طور قطع بزرگ‌ترین سرقت شناخته‌شده در تاریخ، در هر حوزه‌ای» محسوب می‌شود.
روند نگران‌کننده سرقت‌های رمزارزی
صنعت ارزهای دیجیتال در سال‌های اخیر با موجی از سرقت‌هایی روبه‌رو بوده که سوالاتی را درباره امنیت دارایی‌های مشتریان مطرح کرده است.
طبق گزارش‌ها، میزان سرقت‌های انجام‌شده در سال ۲۰۲۴ تاکنون بیش از دو میلیارد دلار برآورد شده است؛ این چهارمین سال پیاپی است که سود هکرها از این سرقت‌ها از مرز یک میلیارد دلار عبور کرده است.
بزرگ‌ترین سرقت‌های تاریخ دنیای رمزارزها از زمان ظهور بیت‌کوین در سال ۲۰۰۸
شبکه پلی (Poly Network)
در آگوست سال ۲۰۲۱، هکرها حدود ۶۱۰ میلیون دلار از شبکه پلی ربودند. این شبکه پلتفرمی است که امکان انجام تراکنش‌های همتابه‌همتا (P2P) را فراهم می‌کند. نکته جالب این سرقت آن است که که عاملان این سرقت بعدها تقریبا تمامی وجوه سرقت‌شده را بازگرداندند.
این حمله آسیب‌پذیری‌های موجود در بخش رو‌به‌رشد امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) را آشکار کرد؛ بخشی که کاربران در آن بدون نیاز به واسطه‌هایی مانند بانک‌ها یا صرافی‌های سنتی، به قرض دادن، قرض گرفتن و پس‌انداز در قالب توکن‌های دیجیتال می‌پردازند.
شبکه رونین (Ronin Network)
در مارس ۲۰۲۲، هکرها رمزارزهایی به ارزش تقریبی ۵۴۰ میلیون دلار از یک پروژه بلاکچین مرتبط با بازی آنلاین محبوب آکسی اینفینیتی(Axie Infinity) سرقت کردند.
شبکه رونین، که امکان انتقال رمزارزها بین بلاکچین‌های مختلف را فراهم می‌کند، اعلام کرد که در این حمله حدود ۱۷۳ هزار و ۶۰۰ توکن اتر و ۲۵.۵ میلیون توکن یواس‌دی کوین (USD Coin) به سرقت رفته است.
کوینچک (Coincheck)
در ژانویه ۲۰۱۸، هکرها ارزهای دیجیتالی به ارزش تقریبی ۵۳۰ میلیون دلار از صرافی کوینچک مستقر در توکیو به سرقت بردند.
این سرقت از طریق یک کیف پول داغ (Hot Wallet) – که به‌صورت آنلاین ذخیره می‌شود – انجام شد و توجهها را به ضعفهای امنیتی صرافیها جلب کرد. در آن زمان، آژانس اطلاعات کره جنوبی اعلام کرد که احتمالا یک گروه هکری از کره شمالی پشت این حمله بوده است.
امتی. گاکس (Mt. Gox)
یکی از نخستین و جنجالیترین هکهای دنیای ارز دیجیتال مربوط به صرافی امتی. گاکس در توکیو است. بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴، بیتکوینهایی به ارزش نزدیک به ۵۰۰ میلیون دلار از این صرافی به سرقت رفت.
امتی. گاکس که در آن زمان ۸۰ درصد از معاملات جهانی بیت‌کوین را مدیریت میکرد، در اوایل سال ۲۰۱۴ و پس از افشای این سرقت اعلام ورشکستگی کرد. این سرقت باعث شد بیش از ۲۴ هزار مشتری دسترسی به دارایی‌های خود را از دست بدهند.
ورمهل (Wormhole)
پلتفرم امور مالی غیرمتمرکز ورمهل در ماه گذشته شاهد یک سرقت بزرگ به ارزش ۳۲۰ میلیون دلار بود. هکرها در این حمله توانستند ۱۲۰ هزار توکن دیجیتال مرتبط با رمزارز دوم جهان، یعنی اتر را به سرقت ببرند.
شرکت جامپ تریدینگ (Jump Trading)، که پیشتر توسعهدهنده ورمهل را خریداری کرده بود، وجوه سرقت‌شده را برای جبران ضررهای جامعه کاربران بازگرداند و اعلام کرد که به حمایت از این پلتفرم برای توسعه بیشتر ادامه خواهد داد.
امنیت، چالش همیشگی دنیای رمزارزها
این موج از هکها و سرقت‌ها نشان می‌دهد که حتی با وجود پیشرفتهای چشم‌گیر در فناوری بلاکچین و تدابیر امنیتی، همچنان نقاط ضعف بزرگی در زیرساختهای ارز دیجیتال وجود دارد. به نظر میرسد که تضمین امنیت دارایی‌های کاربران همچنان یکی از بزرگ‌ترین چالشهای پیش روی این صنعت است.