ریچل ریوز، وزیر دارایی بریتانیا و سرگی مارچنکو، وزیر دارایی اوکراین، یک قرارداد وام ۲.۲۶ میلیارد پوندی را با هدف حمایت از توان دفاعی کی‌یف امضا کردند. این توافق همزمان با حضور ولودیمیر زلنسکی در ساختمان نخست‌وزیری بریتانیا و همچنین در حضور کی‌یر استارمر امضا شد.
وزیر دارایی اوکراین که به‌صورت ویدیویی در این نشست شرکت کرد، این قرارداد را گام مهمی برای تقویت قابلیت دفاعی اوکراین خواند و در شبکه ایکس خود نوشت: «قدردان بریتانیا هستیم که متجاوز را برای این جنگ پاسخگو می‌داند.»
این توافق نخستین مورد استفاده از منابع مالی حاصل از افزایش ارزش دارایی‌های مسدودشده روسیه برای اهداف نظامی محسوب می‌شود.
مکرون شنبه ۱۱ اسفند در مصاحبه با یک شبکه تلویزیونی پرتغالی گفت با توجه به تهدیدات فزاینده روسیه، فرانسه می‌تواند در حفاظت از دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا نقش‌آفرینی کند.
او همچنین از آمادگی پاریس برای آغاز گفت‌وگوها درباره تقویت بازدارندگی هسته‌ای در اروپا خبر داد.
فرانسه تنها کشور عضو اتحادیه اروپا محسوب می‌شود که دارای تسلیحات هسته‌ای است، در حالی که بریتانیا، دیگر قدرت هسته‌ای اروپا، پیش‌تر از این اتحادیه خارج شده است.
مکرون نخستین بار در دوره اول ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا، پیشنهاد تشکیل یک «ارتش اروپایی» را مطرح کرد.
رهبران اروپایی یک‌شنبه ۱۲ اسفند در لندن گرد هم می‌آیند تا درباره طرح صلح اوکراین رایزنی کنند.
آن‌ها پنج‌شنبه ۱۶ اسفند نیز در نشست اتحادیه اروپا در بروکسل حضور خواهند یافت.
اتحادیه اروپا اکنون با چالش تمایل آمریکا به مذاکره با روسیه و همچنین پیامدهای تنش لفظی اخیر میان دونالد ترامپ و ولودیمیر زلنسکی، رییس‌جمهوری اوکراین، در کاخ سفید روبه‌رو است.
رییس‌جمهور فرانسه در ادامه مصاحبه خود با رسانه پرتغالی تاکید کرد اگر اروپا می‌خواهد به سمت «خودمختاری بیشتر» در مسائل دفاعی و بازدارندگی هسته‌ای حرکت کند، رهبرانش باید درباره آن گفت‌وگو کنند.
مکرون گفت اگر بحث درباره بازدارندگی هسته‌ای به ایجاد یک نیروی بزرگتر اروپایی بینجامد، او حاضر است در این زمینه مذاکره کند.
او افزود منافع حیاتی فرانسه در دکترین هسته‌ای این کشور همواره «جنبه اروپایی» داشته است.
مارین لوپن، رهبر حزب راست افراطی فرانسه، فورا به اظهارات مکرون واکنش نشان داد و گفت: «بازدارندگی هسته‌ای فرانسه باید بازدارندگی هسته‌ای فرانسه باقی بماند. نباید به اشتراک گذاشته شود، چه رسد به تفویض اختیار.»
ژان لوک ملانشون، رهبر حزب چپ‌گرای فرانسه، نیز خواستار «ممانعت» از پیشبرد طرح دفاع مشترک اروپا شد.
در مقابل، والری هایر، عضو فرانسوی پارلمان اروپا، از این طرح حمایت و اعلام کرد: «دشمنان اروپا باید بدانند که شرکای ما، کسانی که ارزش‌های ما را به اشتراک می‌گذارند، از چتر هسته‌ای فرانسه سود می‌برند».
سباستین لکورنو، وزیر دفاع فرانسه، نیز در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس، موضع مکرون را تکرار کرد و گفت منافع حیاتی پاریس شامل یک «بعد اروپایی» است، اما تصمیم‌گیری نهایی در این خصوص همواره بر عهده رییس‌جمهوری فرانسه خواهد بود.
او اضافه کرد: «بازدارندگی هسته‌ای ما فرانسوی است و همین‌‌گونه خواهد ماند: از طراحی و تولید تسلیحات تا اجرای آن‌ها با تصمیم رییس‌جمهور [فرانسه] است.»
از زمان پایان جنگ جهانی دوم و تاسیس ناتو، امنیت اروپا همواره تحت پوشش چتر امنیتی آمریکا قرار داشته است. با این حال، پس از بازگشت ترامپ به کاخ سفید، تردیدها درباره پایبندی واشینگتن به این تضمین‌های امنیتی بار دیگر مطرح شده است.
مجموع زرادخانه هسته‌ای فرانسه و بریتانیا که حدود ۵۰۰ کلاهک برآورد می‌شود، در برابر هزاران کلاهک هسته‌ای روسیه و آمریکا ابعاد بسیار کوچکتری دارد.
برخی تحلیلگران فرانسوی این احتمال را مطرح کرده‌اند که در صورت کنار کشیدن آمریکا از حمایت از اوکراین، روسیه ممکن است به استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی علیه این کشور روی آورد.
ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا ۱۱ اسفند در شبکه اجتماعی ایکس نوشت این عملیات «بخشی از تعهد مستمر سنتکام» جهت «مختل کردن و کاهش تلاش‌های تروریست‌ها برای برنامه‌ریزی، سازماندهی و انجام حملات علیه غیرنظامیان و پرسنل نظامی ایالات متحده، متحدان و شرکای آمریکا در سراسر منطقه و فراتر از آن» بود.
بنا بر اعلام سنتکام، این حمله هوایی پنجم اسفند انجام شد.
حراس‌الدین یک گروه اسلام‌گرای سلفی وابسته به القاعده در شمال غرب سوریه است که سال ۲۰۱۸ اعلام موجودیت کرد.
القاعده از سوی آمریکا به‌عنوان گروهی تروریستی شناخته می‌شود.
مایکل اریک کوریلا، فرمانده سنتکام، با اشاره به کشته شدن فرمانده ارشد گروه حراس‌الدین در سوریه گفت: «ما به تعقیب بی‌امان این تروریست‌ها برای دفاع از میهن خود و نیروهای ایالات متحده و شرکا در منطقه ادامه خواهیم داد.»
این نخستین بار نیست که آمریکا از کشته شدن رهبران القاعده در سوریه خبر می‌دهد.
سنتکام شهریورماه اعلام کرد نیروهای ایالات‌متحده در عملیاتی در سوریه ابوعبدالرحمن المکی، یکی از رهبران ارشد القاعده، را از پا درآوردند.
ملکی عضو شورای گروه حراس‌الدین بود و فعالیت‌های تروریستی القاعده در سوریه تحت نظر او انجام می‌شد.
پنتاگون اواخر آذرماه اعلام کرد از پیش از سقوط حکومت بشار اسد، دو هزار نیروی آمریکایی در سوریه مستقر هستند.
این رقم به‌مراتب بالاتر از آمار ۹۰۰ نیرویی است که پیش‌تر به‌طور رسمی اعلام شده بود.
به گفته پنتاگون، نیروهای جدید اعزام‌شده به سوریه حضوری موقت دارند و با هدف حمایت از عملیات‌های جاری در چارچوب مقابله با داعش به این کشور اعزام شده‌اند.
با این حال، شبکه خبری ان‌بی‌سی ۱۷ بهمن به نقل از دو مقام آمریکایی گزارش داد وزارت دفاع ایالات متحده در حال تدوین طرحی برای خروج تمامی نیروهای این کشور از سوریه است.
پیش‌تر و در اوایل بهمن، واشینگتن‌پست به نقل از چند مقام کنونی و پیشین ایالات متحده گزارش داد آمریکا اطلاعات محرمانه‌ای درباره تهدیدهای داعش در اختیار حکومت جدید سوریه قرار داده است.
واشینگتن‌پست نوشت ارائه این اطلاعات نشانگر افزایش نگرانی واشینگتن از احتمال قدرت‌گیری مجدد داعش در شرایط فعلی سوریه است.
به گفته این مقامات، دست‌کم در یک مورد، ارائه اطلاعات از سوی آمریکا موجب شد توطئه داعش برای حمله به یک زیارتگاه مذهبی در حومه دمشق خنثی شود.
در حال حاضر، حکومت جدید سوریه در دست رهبران هیات تحریر الشام قرار دارد؛ گروهی که نام آن سال‌ها در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی آمریکا به چشم می‌خورد.
هیات تحریر الشام پیش‌تر شاخه‌ای از القاعده بود تا اینکه در سال ۲۰۱۷ رسما از آن جدا شد.
مخالفان مسلح سوری به رهبری تحریر الشام در یک عملیات غافلگیرکننده ۱۱ روزه که از ادلب و حلب آغاز شد، توانستند ۱۸ آذر به دمشق برسند و به بیش از پنج دهه حکومت خاندان اسد بر سوریه پایان دهند.
آمریکا در سال ۲۰۱۸ هیات تحریر الشام را به‌عنوان گروهی تروریستی معرفی کرد، اما دولت جو بایدن در روزهای پایانی فعالیت خود، بخشی از تحریم‌های واشینگتن علیه سوریه را کاهش داد و زمینه فعالیت گروه‌های بشردوستانه و همچنین فروش انرژی این کشور را فراهم کرد.
حضور نظامی آمریکا در سوریه با حملات هوایی علیه مواضع داعش در سال ۲۰۱۴ آغاز شد.
پس از قدرت گرفتن داعش در سوریه، گروهی از سربازان آمریکایی در این کشور مستقر شدند و همراه با «نیروهای دموکراتیک سوریه»، برای بیرون راندن داعش از مناطق تحت تصرف آن در شمال و شرق سوریه جنگیدند.
نیروهای دموکراتیک سوریه که با نام اختصاری «قسد» نیز شناخته می‌شود، از قومیت‌های مختلف از جمله کُردها، عرب‌ها، آشوری‌ها و ترکمن‌ها تشکیل شده است اما رهبری نظامی آن را گروه کُردی یگان‌های مدافع خلق (ی‌پ‌گ) بر عهده دارد.
محمد رسول‌اف با فیلم دانه انجیر معابد، یکی از بخت‌های اسکار در بخش فیلم بین‌المللی است که در صورت برنده شدن، می‌تواند سومین اسکار سینمای ایران را به ارمغان بیاورد.
از سوی دیگر انیمیشن در سایه سرو، ساخته شیرین سوهانی و حسین ملایمی برای دریافت اسکار بهترین انیمیشن کوتاه رقابت می‌کند؛ فیلمی که به وسیله کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در داخل ایران تهیه شده اما این دو فیلمساز از درخواست این کانون برای حذف بخشی از فیلم که در آن شخصیت‌ها بدون حجاب اجباری هستند، سر باز زده‌اند.
اما در بخش بهترین فیلم و بخش‌های مهم دیگر نظیر بهترین کارگردان و بازیگر، چه فیلم‌هایی بیشترین بخت را دارند؟
آنورا (Anora)
آنورا، برنده نخل طلای امسال، داستان صاف و ساده یک کارگر جنسی است که رویاهای جهان سیندرلایی‌اش فرو می‌ریزد و حالا این ساخته شان بیکر -که پیش‌تر هم چند فیلم درباره کارگران جنسی ساخته بود- به یکی از بخت‌های اصلی دریافت جایزه بهترین فیلم، بهترین کارگردان و بهترین فیلمنامه اوریژینال بدل شده است.
مهم‌ترین رقیب این فیلم برای دریافت اسکار بهترین فیلم و کارگردانی، بروتالیست است که در گلدن گلوب موفق‌تر از آنورا بود اما به نظر می‌رسد اهالی سینمای آمریکا نسبت به منتقدان جهانی روی خوش بیشتری به آنورا نشان دهند تا فیلم روشنفکرانه‌ای چون بروتالیست.
آنورا در شش بخش نامزد جایزه است و بازیگر جوانش، مایکی مدیسون که جایزه بفتا را هم برد، از امیدهای اصلی دریافت اسکار بهترین بازیگر زن محسوب می‌شود.
بروتالیست (The Brutalist)
این فیلم حکایت یک معمار مجار است که از هولوکاست گریخته و به آمریکا رسیده. فیلم طولانی اما دیدنی ست و درباره رویای آمریکایی‌ست که از دید یک معمار سبک بروتالیسم شکل می‌گیرد و پیش می‌رود.
بروتالیست یکی از مدعیان اصلی جوایز و نامزد ۱۰ جایزه است که پیش‌بینی می‌شود آدرین برودی را به اسکار بهترین بازیگر مرد برساند و احتمالا سازنده‌اش برادی کوربت را به اسکار بهترین کارگردان.
امیلیا پرز (Emilia Pérez)
امیلیا پرز ساخته فیلمساز فرانسوی، ژاک اودیار است. این فیلم، داستان تبهکار مکزیکی‌ای را روایت می‌کند که برای فرار از مرگ، به یک زن بدل می‌شود.
امیلیا پرز تا همین سه-چهار هفته پیش مهم‌ترین بخت دریافت جوایز اصلی اسکار بود؛ همان‌طور که جوایز گلدن گلوب را درو کرد اما اتفاق عجیبی بخت این فیلم را به شدت کاهش داد: کارلا سوفیا گاسکون، بازیگر این فیلم که نخستین بازیگر آشکارا ترنس نامزد اسکار است، به‌خاطر رو شدن مجدد توییت‌های چند سال پیشش علیه مسلمانان، جرج فلوید و مساله تنوع نژادی در اسکار، به شدت مورد حمله قرار گرفت و خشم بسیاری از اهالی هالیوود (یعنی غالب رای‌دهندگان اسکار) را برانگیخت.
به این ترتیب این فیلم که نامزد دریافت ۱۳ جایزه است و در صدر قرار داشت، به نظر می‌رسد بختش را برای دریافت جوایز اصلی نظیر بهترین فیلم و بهترین کارگردان به کلی از دست داده است.
ماده (The Substance)
این فیلم داستان غریب زنی است که می‌خواهد به هر قیمتی جوان شود و به همین دلیل نسخه جوان و زیبایی از خود تولید می‌کند.
این فیلم یکی از دیدنی‌ترین فیلم‌های سال بود که اول بار در جشنواره کن نمایش داشت و حالا نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردان (کورالی فارژه) هم هست و از همه بیشتر در بخش بهترین بازیگر زن بخت دارد: دمی مور که جایزه گلدن گلوب را هم ربود.
مجمع کاردینال‌ها (Conclave)
جنجال پشت پرده و دسیسه‌های پیچیده کاردینال‌ها برای انتخاب پاپ در ساخته تازه ادوارد برگر (سازنده فیلم اسکاری «در جبهه غرب خبری نیست») به رغم داستان گفته شده‌اش (در فیلم‌های دیگری چون «ما پاپ داریم» ساخته نانی مورتی در سال ۲۰۱۱)، بسیار مورد توجه واقع شده و حالا نامزد هشت جایزه است.
مجمع کاردینال‌ها با دریافت جایزه بفتا برای بهترین فیلم، بخت خود را برای دریافت جایزه بالا برده است.
شرور (Wicked)
شرور ساخته جان ام. چو، یک موزیکال فانتزی استودیویی است که می‌خواهد یاد و خاطره فیلم اسکاری «جادوگر شهر زمرد» (۱۹۳۹) را زنده کند. این فیلم، یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های امسال است که از جهت فنی قابلیت‌های چشمگیری دارد و بیراه نیست که در ۱۰ رشته نامزد شده اما بعید به نظر می‌رسد در بخش‌های اصلی نظیر بهترین فیلم، بختی داشته باشد.
یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
این فیلم جمع و جور درباره باب دیلن به ناگاه در آخرین روزهای رقابت فیلم‌ها در فصل جوایز وارد گود شد و حالا نامزد هشت جایزه است؛ حتی در بخش‌های اصلی نظیر بهترین فیلم، کارگردان، فیلمنامه و بازیگر مرد.
با این حال به نظر می‌رسد سازندگان فیلم به مانند جوایز بفتا، دست خالی به خانه بازگردند.
تلماسه؛ قسمت دوم (Dune: Part Two)
قسمت دوم اثر جاه‌طلبانه دنیس ویلنوو آنچنان که باید و شاید در فصل جوایز موفق نبود و حالا با آن که در پنج رشته نامزد دریافت جایزه شده، بعید به نظر می‌رسد در بخش بهترین فیلم کوچک‌ترین بختی برای دریافت جایزه داشته باشد و تنها به جوایز فنی نظیر فیلمبرداری، صدا و جلوه‌های ویژه دل بسته است که البته در این زمینه‌ها احتمالا دست خالی به خانه نخواهد نرفت.
من هنوز اینجا هستم (I'm Still Here)
این اثر والتر سالس که برای اولین بار در جشنواره ونیز به نمایش درآمد، تصویر تکان‌دهنده‌ای از آدم‌ربایی و دیکتاتوری در دهه ۶۰ و ۷۰ برزیل ارائه می‌دهد که شباهت زیادی به وضعیت همه حکومت‌های دیکتاتوری جهان دارد.
فیلم راه خود را در فصل جوایز باز کرد و حالا جدای از نامزدی در بخش بهترین فیلم بین‌الملل، در بخش‌های اصلی بهترین فیلم و بهترین بازیگر زن هم نامزد اسکار شده است. به این ترتیب، به نظر می‌رسد فیلم بسیار مورد توجه اهالی سینما قرار گرفته و در صورت بایکوت شدن امیلیا پرز در جوایز، بخت اصلی را در بخش بهترین فیلم بین‌المللی دارد.
دانه انجیر معابد
فیلم جمع و جور محمد رسول‌اف که با امکانات و محدودیت‌های بی‌شمار در داخل ایران ساخته شده و تصویری واضح و روشن از مقاومت زنان در برابر حکومتی تمامیت‌خواه را به تصویر می‌کشد، چهارمین نامزدی اسکار را برای سینمای ایران به ارمغان آورده؛ هر چند به طرز مضحکی نماینده ایران نیست و در این کشور اجازه نمایش ندارد.
فیلم پس از نمایش در جشنواره کن به یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های سال نزد منتقدان بدل شد اما در گلدن گلوب جایزه را به امیلیا پرز واگذار کرد.
دانه انجیر معابد، حالا با سقوط بخت امیلیا پرز در اسکار، به نظر می‌رسد با رقیب بسیار قدرتمند دیگری به نام «من اینجا هستم» روبه‌رو شده است اما در صورت برنده شدن، سومین اسکار سینمای ایران (پس از دو اسکار اصغر فرهادی) رقم خواهد خورد که سه اسکار طی ۱۴ سال، برای سینماگران ایرانی یک رکورد شگفت‌انگیز محسوب می‌شود.
