ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده، سنتکام، اعلام کرد محمد یوسف زای، فرمانده ارشد گروه حراس‌الدین، یکی از شاخه‌های القاعده، در حمله هوایی هدفمند نیروهای آمریکا در سوریه کشته شده است.
محمد رسول‌اف با فیلم دانه انجیر معابد، یکی از بخت‌های اسکار در بخش فیلم بین‌المللی است که در صورت برنده شدن، می‌تواند سومین اسکار سینمای ایران را به ارمغان بیاورد.
از سوی دیگر انیمیشن در سایه سرو، ساخته شیرین سوهانی و حسین ملایمی برای دریافت اسکار بهترین انیمیشن کوتاه رقابت می‌کند؛ فیلمی که به وسیله کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در داخل ایران تهیه شده اما این دو فیلمساز از درخواست این کانون برای حذف بخشی از فیلم که در آن شخصیت‌ها بدون حجاب اجباری هستند، سر باز زده‌اند.
اما در بخش بهترین فیلم و بخش‌های مهم دیگر نظیر بهترین کارگردان و بازیگر، چه فیلم‌هایی بیشترین بخت را دارند؟
آنورا (Anora)
آنورا، برنده نخل طلای امسال، داستان صاف و ساده یک کارگر جنسی است که رویاهای جهان سیندرلایی‌اش فرو می‌ریزد و حالا این ساخته شان بیکر -که پیش‌تر هم چند فیلم درباره کارگران جنسی ساخته بود- به یکی از بخت‌های اصلی دریافت جایزه بهترین فیلم، بهترین کارگردان و بهترین فیلمنامه اوریژینال بدل شده است.
مهم‌ترین رقیب این فیلم برای دریافت اسکار بهترین فیلم و کارگردانی، بروتالیست است که در گلدن گلوب موفق‌تر از آنورا بود اما به نظر می‌رسد اهالی سینمای آمریکا نسبت به منتقدان جهانی روی خوش بیشتری به آنورا نشان دهند تا فیلم روشنفکرانه‌ای چون بروتالیست.
آنورا در شش بخش نامزد جایزه است و بازیگر جوانش، مایکی مدیسون که جایزه بفتا را هم برد، از امیدهای اصلی دریافت اسکار بهترین بازیگر زن محسوب می‌شود.
بروتالیست (The Brutalist)
این فیلم حکایت یک معمار مجار است که از هولوکاست گریخته و به آمریکا رسیده. فیلم طولانی اما دیدنی ست و درباره رویای آمریکایی‌ست که از دید یک معمار سبک بروتالیسم شکل می‌گیرد و پیش می‌رود.
بروتالیست یکی از مدعیان اصلی جوایز و نامزد ۱۰ جایزه است که پیش‌بینی می‌شود آدرین برودی را به اسکار بهترین بازیگر مرد برساند و احتمالا سازنده‌اش برادی کوربت را به اسکار بهترین کارگردان.
امیلیا پرز (Emilia Pérez)
امیلیا پرز ساخته فیلمساز فرانسوی، ژاک اودیار است. این فیلم، داستان تبهکار مکزیکی‌ای را روایت می‌کند که برای فرار از مرگ، به یک زن بدل می‌شود.
امیلیا پرز تا همین سه-چهار هفته پیش مهم‌ترین بخت دریافت جوایز اصلی اسکار بود؛ همان‌طور که جوایز گلدن گلوب را درو کرد اما اتفاق عجیبی بخت این فیلم را به شدت کاهش داد: کارلا سوفیا گاسکون، بازیگر این فیلم که نخستین بازیگر آشکارا ترنس نامزد اسکار است، به‌خاطر رو شدن مجدد توییت‌های چند سال پیشش علیه مسلمانان، جرج فلوید و مساله تنوع نژادی در اسکار، به شدت مورد حمله قرار گرفت و خشم بسیاری از اهالی هالیوود (یعنی غالب رای‌دهندگان اسکار) را برانگیخت.
به این ترتیب این فیلم که نامزد دریافت ۱۳ جایزه است و در صدر قرار داشت، به نظر می‌رسد بختش را برای دریافت جوایز اصلی نظیر بهترین فیلم و بهترین کارگردان به کلی از دست داده است.
ماده (The Substance)
این فیلم داستان غریب زنی است که می‌خواهد به هر قیمتی جوان شود و به همین دلیل نسخه جوان و زیبایی از خود تولید می‌کند.
این فیلم یکی از دیدنی‌ترین فیلم‌های سال بود که اول بار در جشنواره کن نمایش داشت و حالا نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردان (کورالی فارژه) هم هست و از همه بیشتر در بخش بهترین بازیگر زن بخت دارد: دمی مور که جایزه گلدن گلوب را هم ربود.
مجمع کاردینال‌ها (Conclave)
جنجال پشت پرده و دسیسه‌های پیچیده کاردینال‌ها برای انتخاب پاپ در ساخته تازه ادوارد برگر (سازنده فیلم اسکاری «در جبهه غرب خبری نیست») به رغم داستان گفته شده‌اش (در فیلم‌های دیگری چون «ما پاپ داریم» ساخته نانی مورتی در سال ۲۰۱۱)، بسیار مورد توجه واقع شده و حالا نامزد هشت جایزه است.
مجمع کاردینال‌ها با دریافت جایزه بفتا برای بهترین فیلم، بخت خود را برای دریافت جایزه بالا برده است.
شرور (Wicked)
شرور ساخته جان ام. چو، یک موزیکال فانتزی استودیویی است که می‌خواهد یاد و خاطره فیلم اسکاری «جادوگر شهر زمرد» (۱۹۳۹) را زنده کند. این فیلم، یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های امسال است که از جهت فنی قابلیت‌های چشمگیری دارد و بیراه نیست که در ۱۰ رشته نامزد شده اما بعید به نظر می‌رسد در بخش‌های اصلی نظیر بهترین فیلم، بختی داشته باشد.
یک ناشناخته کامل (A Complete Unknown)
این فیلم جمع و جور درباره باب دیلن به ناگاه در آخرین روزهای رقابت فیلم‌ها در فصل جوایز وارد گود شد و حالا نامزد هشت جایزه است؛ حتی در بخش‌های اصلی نظیر بهترین فیلم، کارگردان، فیلمنامه و بازیگر مرد.
با این حال به نظر می‌رسد سازندگان فیلم به مانند جوایز بفتا، دست خالی به خانه بازگردند.
تلماسه؛ قسمت دوم (Dune: Part Two)
قسمت دوم اثر جاه‌طلبانه دنیس ویلنوو آنچنان که باید و شاید در فصل جوایز موفق نبود و حالا با آن که در پنج رشته نامزد دریافت جایزه شده، بعید به نظر می‌رسد در بخش بهترین فیلم کوچک‌ترین بختی برای دریافت جایزه داشته باشد و تنها به جوایز فنی نظیر فیلمبرداری، صدا و جلوه‌های ویژه دل بسته است که البته در این زمینه‌ها احتمالا دست خالی به خانه نخواهد نرفت.
من هنوز اینجا هستم (I'm Still Here)
این اثر والتر سالس که برای اولین بار در جشنواره ونیز به نمایش درآمد، تصویر تکان‌دهنده‌ای از آدم‌ربایی و دیکتاتوری در دهه ۶۰ و ۷۰ برزیل ارائه می‌دهد که شباهت زیادی به وضعیت همه حکومت‌های دیکتاتوری جهان دارد.
فیلم راه خود را در فصل جوایز باز کرد و حالا جدای از نامزدی در بخش بهترین فیلم بین‌الملل، در بخش‌های اصلی بهترین فیلم و بهترین بازیگر زن هم نامزد اسکار شده است. به این ترتیب، به نظر می‌رسد فیلم بسیار مورد توجه اهالی سینما قرار گرفته و در صورت بایکوت شدن امیلیا پرز در جوایز، بخت اصلی را در بخش بهترین فیلم بین‌المللی دارد.
دانه انجیر معابد
فیلم جمع و جور محمد رسول‌اف که با امکانات و محدودیت‌های بی‌شمار در داخل ایران ساخته شده و تصویری واضح و روشن از مقاومت زنان در برابر حکومتی تمامیت‌خواه را به تصویر می‌کشد، چهارمین نامزدی اسکار را برای سینمای ایران به ارمغان آورده؛ هر چند به طرز مضحکی نماینده ایران نیست و در این کشور اجازه نمایش ندارد.
فیلم پس از نمایش در جشنواره کن به یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های سال نزد منتقدان بدل شد اما در گلدن گلوب جایزه را به امیلیا پرز واگذار کرد.
دانه انجیر معابد، حالا با سقوط بخت امیلیا پرز در اسکار، به نظر می‌رسد با رقیب بسیار قدرتمند دیگری به نام «من اینجا هستم» روبه‌رو شده است اما در صورت برنده شدن، سومین اسکار سینمای ایران (پس از دو اسکار اصغر فرهادی) رقم خواهد خورد که سه اسکار طی ۱۴ سال، برای سینماگران ایرانی یک رکورد شگفت‌انگیز محسوب می‌شود.
رویترز شنبه ۱۱ اسفند در گزارشی نوشت برخی از جمهوری‌خواهان آمریکا که مدتها از اوکراین حمایت میکردند، پس از جنگ لفظی اخیر میان رهبران دو کشور، علیه زلنسکی واکنش نشان دادند.
لیندزی گراهام، سناتور جمهوریخواه ایالت کارولینای جنوبی، تنها چند ساعت پس از حضور در دیداری دوستانه میان زلنسکی و ۱۲ سناتور آمریکا، خواستار تغییر رویکرد رییسجمهوری اوکراین یا استعفای او شد.
گراهام که متحد نزدیک ترامپ به شمار می‌رود، به خبرنگاران گفت: «آنچه در دفتر بیضی کاخ سفید دیدم، بیاحترامی بود و نمیدانم آیا میتوانیم دوباره با زلنسکی همکاری کنیم یا نه.»
ترامپ و جی دی ونس، معاون او، نیز در جریان این دیدار پرحاشیه، زلنسکی را به «ناسپاسی» و «بیاحترامی» متهم کرده بودند.
گراهام درباره این رویدادها گفت: «زلنسکی یا باید تغییر کند یا استعفا دهد و کسی را بفرستد که بتوانیم با او همکاری کنیم.»
سناتور بیل هگرتی از ایالت تنسی که در دوره نخست ریاستجمهوری ترامپ، سفیر آمریکا در ژاپن بود، در پستی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «ایالات متحده دیگر نخواهد گذاشت که از آن سوءاستفاده شود.»
با اینکه بیشتر جمهوری‌خواهان از ترامپ و ونس حمایت کردند، برخی نیز در کنار دموکراتها در مقام دفاع از اوکراین برآمدند.
مایک لاولر، نماینده نیویورک در مجلس نمایندگان آمریکا، در پستی در ایکس، دیدار ترامپ و زلنسکی را «فرصتی از دسترفته برای ایالات متحده و اوکراین» خواند و افزود: «توافق [میان دو کشور] قطعا منجر به همکاریهای اقتصادی و امنیتی قویتری می‌شد.»
دان بیکن، نماینده میانهروی ایالت نبراسکا، هم حمایت خود را از کییف اعلام کرد.
او در بیانیهای گفت: «یک روز بد برای سیاست خارجی آمریکا. اوکراین خواهان استقلال، بازارهای آزاد و حاکمیت قانون است. او می‌خواهد بخشی از غرب باشد. روسیه از ما و ارزشهای غربیمان متنفر است. باید واضح بگوییم که ما طرفدار آزادی هستیم.»
با این حال، هیچیک از این دو نماینده جمهوریخواه از ترامپ یا ونس انتقاد نکردند.
سرنوشت توافق بهرهبرداری از معادن اوکراین
زلنسکی برای امضای توافقنامهای در آمریکا حضور داشت که قرار بود در چارچوب آن، واشینگتن و کییف در بهرهبرداری و توسعه منابع طبیعی غنی اوکراین با یکدیگر همکاری کنند.
رییسجمهوری اوکراین ملاقات با ترامپ و ونس را فرصتی برای متقاعد کردن آمریکا میدانست که در جنگ با روسیه، به ولادیمیر پوتین نپیوندد، اما در عوض، به زلنسکی گفته شد که جلسه را ترک کند و توافقی نیز به امضا نرسید.
حامیان کییف امیدوار بودند این توافق بتواند حمایت بیشتر جمهوری‌خواهان همحزبی ترامپ را که اکثریت شکنندهای در سنا و مجلس نمایندگان دارند، برای تصویب و ارسال کمکهای آتی به اوکراین جلب کند.
کنگره از زمان آغاز حمله تمامعیار پوتین به اوکراین در اسفند ۱۴۰۰، کمکهایی برای کییف به ارزش ۱۷۵ میلیارد دلار تصویب کرده است، اما آخرین قانون یا طرحی که در این زمینه به تصویب رسید، در ماه آوریل و زمانی بود که دموکراتها کنترل سنا را بر عهده داشتند و جو بایدن رییسجمهور بود.
حتی در آن زمان، جمهوری‌خواهان کنگره تحت فشار ترامپ و تردیدهای او درباره کمکهای نظامی بیشتر به اوکراین بودند و به همین دلیل، لایحه را با تاخیر پیش بردند. این تاخیرها در تحویل تسلیحات موجب شد تا نیروهای اوکراینی در میدان نبرد در موقعیت ضعیفتری قرار گیرند.
تحلیلگران میگویند اگر ترامپ در این موضوع دخالت و توافق معدنی «بسیار بزرگی» را که وعده داده بود، تبلیغ میکرد، احتمالا حمایت جمهوری‌خواهان از تخصیص کمکها به اوکراین بیشتر می‌شد.
برخی از جمهوری‌خواهان که از کمک به اوکراین حمایت کردهاند، ابراز امیدواری کردهاند روابط واشینگتن و کییف دوباره برقرار شود.
مایکل مککال، نماینده تگزاس و رییس پیشین کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، گفت که هنوز امیدوار است صلحی واقعی و پایدار حاصل شود؛ صلحی که تضمین کند اوکراین از تهاجمهای بیشتر روسیه در امان خواهد بود.
او در حساب ایکس خود نوشت: «من همچنین از رییسجمهور زلنسکی میخواهم که فورا توافق معدنی را امضا کند. این توافق یک شراکت اقتصادی بین آمریکا و اوکراین ایجاد خواهد کرد. این به نفع هر دو کشور است که این توافق انجام شود.»
ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا ۱۱ اسفند در شبکه اجتماعی ایکس نوشت این عملیات «بخشی از تعهد مستمر سنتکام» جهت «مختل کردن و کاهش تلاش‌های تروریست‌ها برای برنامه‌ریزی، سازماندهی و انجام حملات علیه غیرنظامیان و پرسنل نظامی ایالات متحده، متحدان و شرکای آمریکا در سراسر منطقه و فراتر از آن» بود.
بنا بر اعلام سنتکام، این حمله هوایی پنجم اسفند انجام شد.
حراس‌الدین یک گروه اسلام‌گرای سلفی وابسته به القاعده در شمال غرب سوریه است که سال ۲۰۱۸ اعلام موجودیت کرد.
القاعده از سوی آمریکا به‌عنوان گروهی تروریستی شناخته می‌شود.
مایکل اریک کوریلا، فرمانده سنتکام، با اشاره به کشته شدن فرمانده ارشد گروه حراس‌الدین در سوریه گفت: «ما به تعقیب بی‌امان این تروریست‌ها برای دفاع از میهن خود و نیروهای ایالات متحده و شرکا در منطقه ادامه خواهیم داد.»
این نخستین بار نیست که آمریکا از کشته شدن رهبران القاعده در سوریه خبر می‌دهد.
سنتکام شهریورماه اعلام کرد نیروهای ایالات‌متحده در عملیاتی در سوریه ابوعبدالرحمن المکی، یکی از رهبران ارشد القاعده، را از پا درآوردند.
ملکی عضو شورای گروه حراس‌الدین بود و فعالیت‌های تروریستی القاعده در سوریه تحت نظر او انجام می‌شد.
پنتاگون اواخر آذرماه اعلام کرد از پیش از سقوط حکومت بشار اسد، دو هزار نیروی آمریکایی در سوریه مستقر هستند.
این رقم به‌مراتب بالاتر از آمار ۹۰۰ نیرویی است که پیش‌تر به‌طور رسمی اعلام شده بود.
به گفته پنتاگون، نیروهای جدید اعزام‌شده به سوریه حضوری موقت دارند و با هدف حمایت از عملیات‌های جاری در چارچوب مقابله با داعش به این کشور اعزام شده‌اند.
با این حال، شبکه خبری ان‌بی‌سی ۱۷ بهمن به نقل از دو مقام آمریکایی گزارش داد وزارت دفاع ایالات متحده در حال تدوین طرحی برای خروج تمامی نیروهای این کشور از سوریه است.
پیش‌تر و در اوایل بهمن، واشینگتنپست به نقل از چند مقام کنونی و پیشین ایالات متحده گزارش داد آمریکا اطلاعات محرمانهای درباره تهدیدهای داعش در اختیار حکومت جدید سوریه قرار داده است.
واشینگتنپست نوشت ارائه این اطلاعات نشانگر افزایش نگرانی واشینگتن از احتمال قدرتگیری مجدد داعش در شرایط فعلی سوریه است.
به گفته این مقامات، دستکم در یک مورد، ارائه اطلاعات از سوی آمریکا موجب شد توطئه داعش برای حمله به یک زیارتگاه مذهبی در حومه دمشق خنثی شود.
در حال حاضر، حکومت جدید سوریه در دست رهبران هیات تحریر الشام قرار دارد؛ گروهی که نام آن سالها در فهرست سازمانهای تروریستی خارجی آمریکا به چشم میخورد.
هیات تحریر الشام پیش‌تر شاخهای از القاعده بود تا اینکه در سال ۲۰۱۷ رسما از آن جدا شد.
مخالفان مسلح سوری به رهبری تحریر الشام در یک عملیات غافلگیرکننده ۱۱ روزه که از ادلب و حلب آغاز شد، توانستند ۱۸ آذر به دمشق برسند و به بیش از پنج دهه حکومت خاندان اسد بر سوریه پایان دهند.
آمریکا در سال ۲۰۱۸ هیات تحریر الشام را به‌عنوان گروهی تروریستی معرفی کرد، اما دولت جو بایدن در روزهای پایانی فعالیت خود، بخشی از تحریمهای واشینگتن علیه سوریه را کاهش داد و زمینه فعالیت گروه‌های بشردوستانه و همچنین فروش انرژی این کشور را فراهم کرد.
حضور نظامی آمریکا در سوریه با حملات هوایی علیه مواضع داعش در سال ۲۰۱۴ آغاز شد.
پس از قدرت گرفتن داعش در سوریه، گروهی از سربازان آمریکایی در این کشور مستقر شدند و همراه با «نیروهای دموکراتیک سوریه»، برای بیرون راندن داعش از مناطق تحت تصرف آن در شمال و شرق سوریه جنگیدند.
نیروهای دموکراتیک سوریه که با نام اختصاری «قسد» نیز شناخته می‌شود، از قومیتهای مختلف از جمله کُردها، عربها، آشوریها و ترکمنها تشکیل شده است اما رهبری نظامی آن را گروه کُردی یگانهای مدافع خلق (یپگ) بر عهده دارد.
