تلویزیون دولتی سوریه به نقل از یک منبع دولتی اعلام کرد دمشق در نشست‌های برنامه‌ریزی‌شده با نیروهای دموکراتیک سوریه به رهبری کُردها در پاریس شرکت نخواهد کرد. اقدامی که توافق میان دو طرف در ماه مارس را با ابهام مواجه می‌کند.
این منبع که خبرگزاری رسمی سوریه، سانا، شنبه ۱۸ مرداد از او نقل‌قول کرده، گفته است دمشق وارد هیچ مذاکره‌ای با طرف‌هایی که «دوران رژیم سابق را احیا کنند» نخواهد شد.
این اظهارات پاسخی است به نشست ۱۷ مرداد نهادی که اداره مناطق شمال شرق سوریه را بر عهده دارد و تحت رهبری کردهاست. این نشست خواستار بازنگری در اعلامیه قانون اساسی شد که پیش از این از سوی احمد الشرع، رییس‌جمهوری سوریه در دوره انتقال قدرت، صادر شد.
در بیانیه پایانی این نشست آمده است: «اعلامیه قانون اساسی کنونی پاسخگوی آرمان‌های مردم سوریه نیست. این سند باید بازنگری شود تا فرآیندی مشارکتی‌تر و نمایندگی عادلانه‌تری را در دوره گذار تضمین کند.»
نیروهای دموکراتیک سوریه، متحد اصلی ایالات متحده در جنگ علیه گروه داعش بودند و این حمایت تاکنون نیز ادامه داشته است. با وجود برخی اختلافات، در ماه مارس، نیروهای دموکراتیک سوریه با دولت جدید اسلام‌گرای دمشق توافقی امضا کردند تا به نهادهای دولتی سوریه بپیوندند.
این توافق با هدف یکپارچه‌سازی دوباره سوریه پس از ۱۴ سال جنگ داخلی انجام شد. همچنین زمینه را برای ادغام نیروهای تحت رهبری کردها ـ که یک‌چهارم خاک سوریه را در کنترل دارند ـ با دمشق و همچنین نهادهای حکومتی منطقه‌ای کرد، فراهم کرد.
با این حال، در این توافق مشخص نشده که نیروهای دموکراتیک سوریه چگونه در ارتش سوریه ادغام خواهند شد.
این نیروها پیش‌تر گفته بودند باید به‌صورت یک بلوک نظامی منسجم وارد شوند اما دمشق خواستار پیوستن آن‌ها به‌صورت فردی است.
منبع دولتی در گفت‌وگو با سانا گروه تحت رهبری کردها را متهم کرد که «چهره‌های جدایی‌طلبِ دست‌اندرکار اقدامات خصمانه» را میزبانی کرده و نیروهای دموکراتیک سوریه را مسئول کامل پیامدهای آن، از جمله بازگرداندن تحریم‌ها و «فراخواندن مداخله خارجی» دانست.
سایه اختلافات بر بازسازی سوریه
این اختلاف در حالی بروز کرده است که نخستین انتخابات پارلمانی سوریه پس از پایان دوران ریاست جمهوری بشار اسد، زیر نظر دولت جدید، اواخر شهریور برگزار می‌شود.
پس از سقوط حکومت بشار اسد و با لغو تحریم‌های آمریکا علیه سوریه، دولت موقت این کشور امیدوار است بتواند اقتصاد ویران شده سوریه را بهبود بخشد.
جمعه ۱۷ مرداد، دولت سوریه با شرکت‌هایی از قطر، ایتالیا و امارات متحده عربی قراردادهایی به ارزش ۱۴ میلیارد دلار امضا کرد که در قالب آن‌ها پروژه‌ای عظیم در حومه دمشق با ظرفیت ایجاد ۲۰۰ هزار شغل اجرا می‌شود.
هم‌زمان، نماینده آمریکا از تمایل کشورش برای تقویت جایگاه دمشق به‌عنوان مرکز بازرگانی و رشد اقتصادی خبر داد.
با این حال اختلاف با نیروهای کرد ممکن است این روند را با چالش روبه‌رو کند.
برای بسیاری از ما پیش آمده که بعد از یک مهمانی، با خود فکر کنیم همه از ما دلخور شدهاند. وقتی دوستی پیام خود را با نقطه به‌جای علامت تعجب تمام می‌کند، دلواپسی سراغمان میآید. حتی اگر رییس بگوید میخواهد با ما صحبت کند، فورا به یاد احتمال اخراج میافتیم.
نیویورکتایمز نوشت مگ جوزفسون، رواندرمانگر آمریکایی، این الگوی رفتاری را که در بسیاری از مراجعانش مشاهده کرده است، به «گردباد ناامنی» تشبیه می‌کند.
او میگوید این نگرانی دائمی نشانه رفتاری است که روانشناسان آن را تلاش برای «جلب رضایت مفرط» مینامند.
چهارمین واکنش در برابر استرس
انتشار ویدیویی از سوی جوزفسون در صفحه اینستاگرامش در رابطه با این موضوع، با هزاران نظر مشابه همراه شد؛ واکنشهایی که از وجود ترسی مشترک حکایت دارند.
برای مقابله با این احساس خطر، برخی افراد از الگوی رفتاری خاصی استفاده می‌کنند که «fawning» یا «جلب رضایت مفرط» نام دارد.
این اصطلاح را نخستین بار پیت واکر، روانشناس ساکن برکلی کالیفرنیا، مطرح کرد و آن را به‌عنوان واکنش چهارم به شرایط استرسزا، در کنار «جنگ»، «فرار» و «انجماد» قرار داد.
واکر این رفتار را یک «واکنش حفاظتی» توصیف کرد که معمولا در دوران کودکی و در پاسخ به آسیبهای روحی شکل میگیرد.
افرادی که به این مشکل دچار هستند، پیوسته میکوشند دیگران را راضی نگه دارند تا از درگیری پرهیز کنند. این رفتار در برخی موقعیتها سودمند است اما اگر به عادت تبدیل شود، می‌تواند روند طبیعی زندگی را مختل کند.
راهحل چیست؟
جوزفسون در کتاب جدیدش با عنوان «آیا از من عصبانی هستی؟»، سه پیشنهاد عملی ارائه میدهد:
۱. از خود بپرسیم
ابتدا باید از خودمان بپرسیم آیا واقعا دلیلی برای نگرانی داریم یا فقط در ذهنمان داستانسازی میکنیم.
برای مثال، اگر دوستی جواب پیامتان را نداده، ممکن است در یک جلسه باشد، نه اینکه از شما ناراحت باشد.
۲. از اقدامات کوچک شروع کنید
دوم آنکه باید بهتدریج مهارت تعیین حد و مرز را بیاموزیم؛ نه به‌صورت ناگهانی، بلکه با گامهای کوچک.
برای مثال، هنگامی که کسی عذرخواهی می‌کند، به‌جای گفتن «مشکلی نیست»، بگوییم: «ممنون که این موضوع را مطرح کردی.»
به این ترتیب، به‌جای پاک کردن صورت مساله، پاسخی میدهیم که هم محترمانه است و هم مرز ما را نشان میدهد؛ پاسخی که قدردانی را منتقل می‌کند اما رفتار طرف مقابل را بیاشکال جلوه نمیدهد.
۳. صداقت در روابط امری حیاتی است
نکته سوم صداقت در روابط است.
جوزفسون معتقد است وقتی مدام در تلاشیم تا دیگران را راضی نگه داریم، در واقع روابط واقعی و صادقانهمان را نابود میکنیم.
به گفته او، خوشحال کردن همه افراد امری غیرممکن است و باید روی چیزهایی که در کنترل ما هستند، مانند نحوه صرف وقت و انرژیمان، تمرکز کنیم.
در این بیانیه که شنبه ۱۸ مرداد منتشر شد، آمده است که ایران روندهای جاری در منطقه قفقاز جنوبی را با دقت دنبال می‌کند و با هر دو کشور همسایهاش در خصوص این تحولات در ارتباط است.
جمهوری اسلامی با بیان اینکه صلح و ثبات در منطقه به نفع همه کشورهاست، نهایی شدن توافق میان ارمنستان و آذربایجان را گامی مهم در راستای تحقق صلح پایدار در قفقاز جنوبی ارزیابی کرد.
با این حال، این وزارتخانه ابراز نگرانی کرد «مداخلات خارجی»، بهویژه در نزدیکی مرزهای مشترک، می‌تواند تهدیدی برای امنیت و ثبات منطقه باشد.
دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، جمعه ۱۷ مرداد در نشستی رسانهای همراه با سران جمهوری ارمنستان و جمهوری آذربایجان، از موفقیت در امضای توافق صلح میان این دو کشور خبر داد و گفت اطمینان کامل دارد صلحی پایدار میان آن‌ها برقرار خواهد شد.
بر اساس این توافق، نام دالان زنگزور به «مسیر ترانزیتی دونالد ترامپ برای صلح و شکوفایی بینالمللی» تغییر مییابد. مسیری راهبردی که جمهوری آذربایجان را از طریق خاک ارمنستان به منطقه خودمختار نخجوان متصل می‌کند.
این مسیر که در رسانههای آذربایجانی و ترکی به‌عنوان «دالان زنگزور» شناخته می‌شود، اکنون در قالبی متفاوت و با نقشآفرینی آمریکا به‌عنوان اجارهکننده ۹۹ ساله مطرح شده است.
ترامپ که در کاخ سفید میزبان رهبران ارمنستان و آذربایجان بود تا یک توافق صلح تاریخی را به امضا برسانند، اعلام کرد دو کشور متعهد شدهاند برای همیشه به تمام درگیریها پایان دهند، تجارت، سفر و روابط دیپلماتیک را آغاز کنند و به حاکمیت و تمامیت ارضی یکدیگر احترام بگذارند.
در این نشست، نیکول پاشینیان، نخستوزیر ارمنستان، درباره صلح با آذربایجان به میانجیگری آمریکا گفت: «این دستاورد بدون مشارکت شخص ترامپ ممکن نمیشد.»
الهام علیاف، رییس‌جمهوری آذربایجان نیز گفت اگر تلاش ترامپ و تیم او نبود، شاید کشورش و ارمنستان در مذاکرات بیپایان صلح باقی میماندند.
علیاف و پاشینیان در مراسم امضای توافق، از نامزدی ترامپ برای دریافت جایزه نوبل صلح حمایت کردند.
تهران و کریدور ترامپ
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی در بخش دیگری از بیانیه خود تاکید کرد: «ایجاد مسیرهای ارتباطی و رفع انسداد شبکههای مواصلاتی زمانی در خدمت ثبات، امنیت و توسعه اقتصادی ملتهای منطقه خواهد بود که در چارچوب منافع متقابل، رعایت حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشورهای منطقه و بدون مداخلات خارجی باشد.»
جمهوری اسلامی که نقشی تاریخی در میانجیگری میان آذربایجان و ارمنستان داشت، در روند صلح جدید به حاشیه رانده شد.
تهران با تاکید بر لزوم همکاریهای دوجانبه و منطقه‌ای اعلام کرد از سازوکارهایی مانند ۳+۳ برای تقویت این همکاریها حمایت می‌کند.
با توجه به توافق تاریخی آذربایجان و ارمنستان و تحولات جدید در قفقاز جنوبی، به نظر میرسد روندهای ژئوپلیتیکی منطقه در حال تغییر هستند.
شهر غربی ژاپن در ۹ اوت ۱۹۴۵ با پرتاب یک بمب پلوتونیوم-۲۳۹ به وزن ۱۰ هزار پوند، ملقب به «مرد چاق»، از سوی ایالات متحده با خاک یکسان شد و حدود ۲۷ هزار نفر از جمعیت تخمینی ۲۰۰ هزار نفری آن در لحظه کشته شدند.
تا پایان سال ۱۹۴۵، شمار قربانیان این بمباران بر اثر قرار گرفتن در معرض تشعشعات حاد، به حدود ۷۰ هزار نفر رسید.
سه روز پیش از آن، یک بمب اورانیوم-۲۳۵ آمریکا، شهر هیروشیما را ویران کرد.
ژاپن در ۱۵ اوت تسلیم شد و جنگ جهانی دوم پایان یافت.
پس از یک دقیقه سکوت در ساعت ۱۱:۰۲ صبح شنبه ۱۸ مرداد، هم‌زمان با لحظه انفجار، شیرو سوزوکی، شهردار ناگازاکی، از رهبران جهان خواست به اصول منشور سازمان ملل بازگردند و مسیر مشخصی برای لغو سلاح‌های هسته‌ای ارائه دهند و هشدار داد که تاخیر «دیگر مجاز نیست».
«بحران بقا» و روایت بازماندگان
سوزوکی گفت: «این بحرانی برای بقای بشریت است که در حال نزدیک شدن به‌سوی تک‌تک ماست.»
او برای نشان دادن واقعیت حمله هسته‌ای به گفته‌های یکی از بازماندگان استناد کرد: «اطراف من افرادی بودند که کره چشمشان بیرون زده بود ... بدن‌ها همچون سنگ در اطراف پراکنده بودند.»
سوزوکی پرسید: «آیا این دیدگاه "شهروند جهانی" نیست که به‌عنوان نیروی محرکه برای پیوند دوباره جهان ازهم‌گسیخته ما عمل خواهد کرد؟»
او خواستار یافتن راه‌حلی بر پایه تفاهم و همبستگی متقابل شد.
خبرگزاری رویترز در گزارش شنبه خود از ناگازاکی نوشت ارتش آمریکا باور داشت که انتخاب این شهر به‌عنوان هدف، به دلیل اهمیت آن به‌عنوان یک شهر مهم صنعتی و بندری بوده است.
ویژگی‌های جغرافیایی شهر، از جمله زمین پُر فراز و نشیب نیز عاملی برای متمرکز شدن قدرت انفجار محسوب می‌شد.
حضور جهانی و پیام نسل جوان
نمایندگانی از ۹۵ کشور و منطقه، از جمله ایالات متحده و اسرائیل - که داشتن سلاح هسته‌ای را رد یا تایید نمی‌کند - برای این سالگرد مهم در مراسم سالانه پارک یادبود صلح ناگازاکی شرکت کردند.
روسیه که بزرگ‌ترین زرادخانه هسته‌ای جهان را در اختیار دارد نیز در این مراسم نماینده داشت.
رویترز نوشت که دایجی کاواناکا، گردشگر ۱۴ ساله از اوساکا، با تایید دیدگاه شهردار ناگازاکی گفت: «واقعا باور دارم چنین تراژدی‌ای هرگز نباید تکرار شود.»
او تاکید کرد این سالگرد حتی میان هم‌سالان جوان او، بحث‌هایی درباره صلح به‌راه می‌اندازد: «ما فقط می‌توانیم تعهد دهیم که خودمان پیش‌قدم برداشتن گامی به‌سوی صلح باشیم.»
سازمان بازماندگان بمباران اتمی ژاپن، «نیهون هیدانکیو»، سال گذشته به‌دلیل کارزار برای جهانی عاری از سلاح هسته‌ای، برنده جایزه صلح نوبل شد.
بازماندگان، موسوم به «هی‌باکوشا»، همچنان از آثار تابش پرتوها و تبعیض اجتماعی رنج می‌برند.
شمار آن‌ها امسال برای نخستین بار به زیر ۱۰۰ هزار نفر کاهش یافت و روایت‌هایشان همچنان محرک تلاش‌ها برای جهانی بدون سلاح هسته‌ای است.
ژاپن، تنها کشوری که هدف حملات هسته‌ای قرار گرفته، تعهد خود را به خلع سلاح هسته‌ای اعلام کرده اما نه امضاکننده و نه ناظر معاهده سازمان ملل برای ممنوعیت سلاح‌های هسته‌ای است.
