ملاقات دست‌کم چهار زندانی سیاسی در اوین بهدلیل شرکت در تحصن «نه به اعدام» لغو شد
کمیته انضباطی زندان اوین روز چهارشنبه، ۲۳ مهر، ملاقات دست‌کم چهار زندانی سیاسی را برای سه نوبت آینده لغو کرد.
کمیته انضباطی زندان اوین روز چهارشنبه، ۲۳ مهر، ملاقات دست‌کم چهار زندانی سیاسی را برای سه نوبت آینده لغو کرد.
سازمان حقوق بشر کارون خبر داد که حسن ساعدی، فعال عرب اهوازی، در اثر «شکنجه شدید در سلول‌های اداره اطلاعات اهواز» کشته شده است.
سازمان حقوق بشری کارون در بیانیه‌ای نوشت که خانواده ساعدی ظهر چهارشنبه ۲۳ مهر از سوی اداره وزارت اطلاعات اهواز، موسوم به ستاد خبری ۱۱۳، فراخوانده شدند تا پیکر فرزند خود را تحویل بگیرند.
بر اساس این گزارش، «به خانواده ساعدی گفته شد که دلیل جان‌باختن فرزندشان، ایست قلبی است. در حالی که خانواده ساعدی تاکید می‌کنند که حسن از هیچ‌گونه بیماری رنج نمی‌برد و از لحاظ جسمانی سالم بوده است.»
کارون اشاره کرد که ساعدی بامداد سه‌شنبه ۲۲ مهر در خانه خود به دست ماموران امنیتی و همراه با ضرب و شتم بازداشت شد.
او برادر علی ساعدی، فعال و زندانی سیاسی سابق، است که ۱۳ سال در زندان‌های شیبان و کارون زندانی بود و اکنون در آمریکا پناهنده است.
او به کارون گفت: «نیروهای فراجا و لباس شخصی به منزلمان هجوم بردند و برادرم را بازداشت کردند اما از آن‌پس بهدلیل سابقه بازداشت در اعتراضات سال‌های اخیر اهواز او را به اداره اطلاعات اهواز منتقل کردند.»
ساعدی گفت که برادرش «تحت شکنجه و در سلول‌های اداره اطلاعات» کشته شده است.
شکنجه شهروندان در ایران درحالی ادامه دارد که طبق اصل ۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع ممنوع است.
جمهوری اسلامی با استناد به وجود این اصل در قانون اساسی ایران، همواره از پیوستن به «کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه شکنجه» سر باز زده است.
به گزارش کارون، ساعدی، ۳۴ ساله متأهل و دارای دو فرزند دختر بود. او که ساکن منطقه ملاثانی اهواز بود، پیشتر نیز بهدلیل فعالیتهای خود در زمینه فرهنگی از سوی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی بازداشت شده بود.
کارون اشاره کرد که استان خوزستان پس از جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل شاهد موج گسترده احضار و بازداشت فعالان مدنی و اعدام زندانیان سیاسی بوده است.
قتل شهروندان معترض و زندانیان سیاسی
پیش از انتشار خبر کشته شدن حسن ساعدی، زندانیان دیگری نیز در زندان‌های جمهوری اسلامی کشته شدهاند.
از جمله کاووس سیدامامی، فعال محیط‌زیست در بهمن ۱۳۹۶ در ایام بازداشت در زندان اوین کشته شد.
همچنین سینا قنبری، سارو قهرمانی، وحید حیدری و کیانوش زندی، شماری از معترضانی بودند که در جریان اعتراضات سراسری دی ۱۳۹۶ بازداشت شدند و در اثر شکنجه در زندان جان باختند.
ستار بهشتی، کارگر و وبلاگ‌نویس هم روز ۹ آبان ۱۳۹۱ به دست پلیس فتا بازداشت شد و زیر شکنجه جان باخت.
زهرا کاظمی، خبرنگار و عکاس ایرانی-کانادایی در سال ۱۳۸۲ بهدلیل عکس گرفتن از اعضای خانواده دانشجویان بازداشت شده در مقابل زندان اوین، بازداشت، شکنجه و در تهران کشته شد.
در اعتراضات موسوم به «جنبش سبز» در سال ۱۳۸۸ نیز شماری از معترضان بازداشت‌شده از جمله محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی و امیر جوادی‌فر، در بازداشتگاه کهریزک بر اثر شکنجه‌های شدید جان باختند.
زهرا بنی‌یعقوب، جواد روحی، ابراهیم ریگی، سپهر شیرانی، ابراهیم لطف‌اللهی، سعید امامی و محمود رخشانی برخی دیگر از شهروندان جان باخته در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های جمهوری اسلامی طی سال‌های اخیر هستند.
آرمیتا گراوند، نوجوان ۱۶ ساله نیز روز ۹ مهر ۱۴۰۲ در ایستگاه متروی شهدای تهران به کما رفت و مدتی بعد جان باخت.
کشته شدن متهمان جرائم عمومی در بازداشت
در مورد زندانیان با جرایم عادی هم چنین اتفاقی افتاده است. در بیش از چهار دهه اخیر شمار زیادی از متهمان بازداشتی با جرائم عمومی در بازداشتگاه‌های پلیس جمهوری اسلامی در شهرهای مختلف ایران تحت فشار ضرب و شتم و شکنجه جان خود را از دست دادند.
ایمان حسنوند، مهرداد طالشی و میلاد جعفری در اداره آگاهی شاپور تهران، محمد گرگیج در بازداشتگاه مواد مخدر زاهدان، سعید (نام خانوادگی نامشخص) در بازداشتگاه وزرا تهران، جواد خسروانیان در بازداشتگاه پلیس آگاهی شهر خرمبید و امیرحسین حاتمی در زندان تهران بزرگ شماری از شهروندانی کشته شده سال‌های اخیر در برخی از بازداشتگاه‌های ایران هستند.
اینها تنها بخشی از اسامی افرادی است که با اتهامات عمومی بازداشت شدند و مرگ آنها به دلیل شکنجه در بازداشتگاه‌ها، از سوی رسانه‌های حقوق بشری ثبت شده است.
ماموران امنیتی جمهوری اسلامی ضمن بازداشت حسین میربهاری، از فعالان حقوق کودکان کار، دفتر «جمعیت دفاع از حقوق کودکان کار و خیابان» در تهران را پلمب کردند.
کانال تلگرامی امتداد چهارشنبه ۲۳ مهر نوشت که ماموران امنیتی جمهوری اسلامی حسین میربهاری را به محل نامعلومی منتقل کردند.
بر اساس این گزارش، میربهاری از بنیانگذاران جمعیت دفاع از حقوق کودکان کار و خیابان، هنگام بازداشت در منزل خواهرش، نادیا میربهاری، به سر می‌برد.
او پیش از این در خرداد سال جاری بازداشت و پس از ۳۰ روز حبس انفرادی با سپردن وثیقه آزاد شده بود.
به نوشته امتداد، ماموران امنیتی تلفن همراه نادیا میربهاری را ضبط کرده و به او اعلام گفته‌اند که شنبه ۲۶ مهر خود را به دادسرای مقدس در زندان اوین معرفی کند.
در همین حال، دفتر «جمعیت دفاع از حقوق کودکان کار و خیابان» از سوی ماموران امنیتی جمهوری اسلامی پلمب شد. همزمان، آنها وسایل تمامی مددجویان، مددکاران و همکاران حاضر در دفتر جمعیت، واقع در پاسگاه نعمت‌آباد در غرب تهران، را توقیف کردند.
به گزارش امتداد، «در دو ماه اخیر، روند بازداشت و احضار کنشگران فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، از جمله فعالان نشر و کتاب، بالا گرفته و در چند روز گذشته بازداشت برخی هنرمندان موسیقی رپ را هم شامل شده است.»
یکی از آخرین فعالان بازداشت شده، محمد زمان کامروا، از بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی و از شرکت‌کنندگان در تجمعات صنفی بازنشستگان در اهواز، است.
او شنبه ۱۹ مهر به دست ماموران اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شد و خانواده او تاکنون از محل نگهداری و وضعیتش بی‌اطلاع هستند.
نگرانی خانواده کامروا در شرایطی تشدید شده است که این بازنشسته سازمان تامین اجتماعی و از شرکت‌کنندگان در تجمعات صنفی بازنشستگان، حدود یک ماه پیش دو هفته بهدلیل تومور مغزی در بیمارستان بستری شده بود.
اتحادیه آزاد کارگران ایران در این مورد اشاره کرده است که او از بیماری‌های قلبی و ریوی رنج می‌برد.
یک منبع آگاه در مورد شرایط جسمانی او به ایران‌اینترنشنال گفت که کامروا هنگام شرکت در جلسه دادگاه در اهواز در ۱۵ مهر به شدت بیمار بود و شرایط زندان می‌تواند آسیب جدی به او وارد کند.
در همین ارتباط، یک فعال صنفی سه‌شنبه ۲۲ مهر در مورد برخوردهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی با فعالان صنفی به ایران‌اینترنشنال گفت که حکومت «در مواجهه با فعالان صنفی، به ویژه در استان خوزستان، شمشیر را از رو بسته است.»
او با اشاره به گسترش اعتراضات کارگران، بازنشستگان و سایر مزدبگیران در مناطق مختلف ایران افزود: «حکومت تصور می‌کند با تشدید برخوردها با فعالان صنفی، [می‌تواند] بقای خود را تضمین کند.»
در سالیان اخیر، به موازات گسترش اعتراضات کارگران، بازنشستگان، معلمان و دیگر مزدبگیران، برخوردهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی با آنان شدت گرفته است.
با این همه، برخوردهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی مانع ادامه این اعتراضات نشده است.
جامعه جهانی بهائی ادامه مصادره املاک و دارایی بهائیان در اصفهان از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی را «نشان‌دهنده کارزاری هدفمند و سازمان‌یافته از سوی این ارگان برای آزار و سرکوب جامعه بهائی از طریق سلب مالکیت و فشارهای اقتصادی» دانست.
جامعه جهانی بهائی در بیانیه چهارشنبه ۲۳ مهر خود با اعلام این موضوع که دستگاه قضایی اصفهان در «خط مقدم توقیف و مصادره دارایی بهائیان»است، نوشت: «سه مقام قضایی در استان اصفهان، احکام مصادره املاک و دارایی علیه چندین بهائی صادر کرده‌اند؛ اقدامی که می‌تواند به از دست رفتن قریب‌الوقوع و فاجعه‌بار دارایی‌های معیشتی آنان، از جمله یک باغ پسته بینجامد.»
سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو، گفت: «سد راه امرار معاش و غصب منابع درآمدی که شهروندان بهائی با ده‌ها سال تلاش به‌دست آورده‌اند، تنها بهدلیل باورشان، در واقع به معنای سرقت سازمان‌یافته حکومتی است.»
او افزود: «وقتی حکومتی به خود اجازه می‌دهد که تنها به دلیل باورهای دینی افراد، طرق امرار معاش آنها را به‌طور غیرقانونی مسدود و مصادره کند، در اصل دست به غارت زده است.»
به گفته فهندژ، «با وجود فشارهای اقتصادی گسترده‌تری که همه ایرانیان با آن مواجه هستند، این اقدام مضاعف تلاشی است سیستماتیک برای محروم‌سازی و به فقر کشاندن عمدی کل جامعه بهائی تا آنان حتی از تامین ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی نیز محروم شوند.»
فشارهای جمهوری اسلامی بر بهائیان در ایران طی ماه‌های گذشته شدت گرفته است.
جامعه جهانی بهائی روز دوم مهر ماه در بیانیه‌ای با اشاره به وعده‌های مسعود پزشکیان، رییس دولت چهاردهم، برای احترام به حقوق تمامی اقلیت‌های قومی و دینی در کشور، نوشت که بهائیان همچنان در ایران هدف آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
جامعه جهانی بهائی با اشاره به اصل ۴۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی که به حکومت اختیار می‌دهد اموالی را که از راه‌های نامشروع به دست آمده‌اند مصادره کند، نوشت: «استناد به این اصل قانون اساسی برای مصادره دارایی‌های مشروع و مولد اقتصادی، بدون هیچ‌گونه مدرک و بدون طی روند دادرسی، تحریف آشکار قانون است.»
جامعه جهانی بهائی، طی گزارشی در مردادماه امسال اعلام کرده بود که بیش از ۲۰ بهائی دیگر در اصفهان نیز به همین شیوه در معرض از دست دادن تمامی دارایی‌های خود قرار دارند.
در بیانیه اشاره شد که استفاده دستگاه قضایی اصفهان از اصل ۴۹ قانون اساسی، «نشان‌دهنده کارزاری هدفمند و سازمان‌یافته از سوی این ارگان برای آزار و سرکوب جامعه بهائی از طریق سلب مالکیت و فشارهای اقتصادی است.»
جامعه جهانی بهائی اشاره کرد:«احکام مصادره با استناد به اصل ۴۹ قانون اساسی، توسط شعبه ویژه‌ای از دادگاه‌های انقلاب صادر می‌شود که زیر نظر ستاد اجرایی فرمان امام فعالیت می‌کند. این ستاد موظف است دارایی‌هایی را که از طرق نامشروع کسب شدهاند، شناسایی و مصادره کند و آنها را به صاحبان قانونی‌شان بازگرداند.»
بر این اساس، «در صورتی که هیچ مالکی شناسایی نشود، اموال مذکور به دولت منتقل می‌شوند و از طریق ستاد اجرایی، در اختیار شخص رهبر جمهوری اسلامی، قرار می‌گیرند. این بدان معناست که مصادره اموال بهائیان از طریق نهادهایی انجام می‌شود که زیر نظر مستقیم مقام رهبری هستند.»
در این بیانیه گفته شده است: «احکام مصادره اخیر، به دستور قاضی مرتضی براتی، قاضی دادگاه‌های انقلاب اسلامی اصفهان، صادر شدهاند که بهدلیل نقش داشتن در نقض حقوق بشر، از سوی اتحادیه اروپا تحریم شده است.»
به گفته جامعه جهانی بهائی، او پیشتر اعلام کرده بود که قصد «تصاحب» تمامی دارایی‌های بهائیان اصفهان را دارد و آنان را بدین‌گونه تهدید کرده بود: «اگر دادگاه اصل ۴۹ تشکیل شود، زندگی‌تان را نابود خواهیم کرد.»
این جامعه در بیانیه خود افزود: «یک مقام قضایی دیگر به نام مهدی باقری نیز در این پرونده‌ها دخیل است. او طی چندین ماه و در موارد و موقعیت‌های متعدد با ممانعت از دسترسی چندین بهائی به رییس کل دادگستری اصفهان، از انجام روند تجدیدنظر پرونده‌های آنان جلوگیری کرده است.»
بیانیه با اشاره به سخنان باقری مبنی بر اینکه «فرقه ضاله بهائیت دست‌نشانده انگلیس و صهیونیسم است»، آن را «سخنان پوچ اما نفرت‌پراکنانه‌ای»توصیف کرد که برای دهه‌ها توسط جمهوری اسلامی علیه بهائیان تبلیغ شده است.
براساس بیانیه جامعه جهانی بهائی،اسدالله جعفری، رییس کل دادگستری اصفهان، هم یکی دیگر از مقامات قضایی جمهوری اسلامی است که بهدلیل نقض حقوق بشر، از جمله در برخورد با بهائیان از سوی اتحادیه اروپا تحریم شده است.
این جامعه افزود: «رفتار این مقامات قضایی، بازتابی از فرهنگ کلی خودسری و مصونیت از مجازات در اقدام علیه بهائیان است که از سوی مقامات حکومت ایران ترویج می‌شود، فرهنگی که اغلب به شدیدترین اقدامات ظلم و آزار و سرکوب منجر می‌شود و هیچ‌کس بابت آن پاسخگو نیست.»
جامعه جهانی بهائی در ادامه بیانیه خود اشاره کرد که بهائیان اصفهان در حال طی تمامی مسیرهای قانونی موجود در کشور برای لغو احکام توقیف و مصادره هستند.
به گفته جامعه جهانی بهائی، «دفتر ریاست‌جمهوری، وزارت دادگستری و قوه قضائیه هر یک وعده داده‌اند که پیگیر موارد تخلف و ناهنجاری در روند این پرونده‌ها خواهند بود. با این حال، نگرانی‌ها همچنان پابرجاست، زیرا به نظر می‌رسد رسیدگی قضایی در اصفهان به شکلی خودسرانه و غیرشفاف و بدون طی مراحل قانونی عادلانه پیش می‌رود.»
در این بیانیه تاکید شده است: «وکلای بهائیان نیز از دسترسی به پرونده‌ها یا اطلاعات مربوط به آن منع شدهاند. دستگاه قضایی در اصفهان به‌تازگی احکام ظالمانه و سنگینی علیه بهائیان صادر کرده است، از جمله محکومیت ۱۰ زنبهائیدر آن شهر مجموعاً به ۹۰ سال حبس.»
فهندژ گفت: «مقامات جمهوری اسلامی به صراحت اعلام کرده‌اند که تنها دلیل آزار و سرکوب بهائیان در ایران، از بازداشت‌ها و حبس‌ها گرفته تا فشارهای اقتصادی، صرفاً اعتقادات آنها بوده و نه چیز دیگر.»
او اضافه کرد: «نیّات واقعی مقامات بر همه جهانیان آشکار است و بی‌تردید تاریخ در مورد ظلمی که بر جامعه بهائی ایران رفته است قضاوت خواهد کرد.»
فهندژ بر این موضوع تاکید کرد که اقدامات علیه بهائیان«باید همین امروز متوقف شده و به بهائیان اجازه داده شود به‌عنوان شهروندانی با حقوق برابر، کار و زندگی کنند».
او گفت: «حکومت ایران، که مسئول رفاه حال تمام شهروندان خود است، باید به بهائیان اطمینان دهد که جان و مال‌شان در امان است و تمام دارایی‌هایی که در نهایت بی‌عدالتی از آنان گرفته شده بازگردانده خواهد شد.»
برخورد سیستماتیک علیه بهائیان در جمهوری اسلامی
بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان استقرار جمهوری اسلامی، به‌طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
در طول حیات جمهوری اسلامی، گزارش‌های متعددی درباره اعدام، شکنجه، بازداشت، مصادره اموال و محرومیت بهائیان از تحصیل در دانشگاه‌های ایران منتشر شده است.
منابع غیررسمی می‌گویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کنند. قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی را به رسمیت می‌شناسد.
اقدامات جمهوری اسلامی علیه بهائیان انتقادهای بین‌المللی را به همراه داشته است. از جمله آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، آزار و سرکوب بهائیان در ایران را از جدی‌ترین نگرانی‌های حقوق بشری دانست و بر ماهیت «دیرینه و سیستماتیک» این سیاست در زمینه سرکوب مذهبی که نیاز به توجه فوری جامعه بین‌المللی دارد، تاکید کرد.
جامعه جهانی بهائی، پنج‌شنبه ۲۰ شهریور در بیانیه‌ای مطبوعاتی نوشت گوترش در تازه‌ترین گزارش جهانی خود درباره «عدم مدارا و خشونت مبتنی بر دین یا باور»، آزار و سرکوب بهائیان در ایران را در زمره جدی‌ترین نگرانی‌های حقوق بشری جهان قرار داد.
دبیرکل سازمان ملل با بیان اینکه بهائیان در جمهوری اسلامی ایران همچنان با دستگیری‌های خودسرانه، زندان و محدودیت در دسترسی به آموزش و امرار معاش روبه‌رو هستند، گفت آنها تنها به دلیل باورهای دینی‌شان هدف قرار می‌گیرند.
به‌گفته گوترش، مقامات جمهوری اسلامی به‌طور معمول از اتهامات مبهمی همچون «تبلیغ علیه نظام» برای جرم‌انگاری فعالیتهای مسالمت‌آمیز اجتماعی بهائیان استفاده کرده و حقوق این شهروندان از جمله حق ابراز دین یا باورشان را به‌شدت نقض کرده‌اند.
بیش از ۹۰۰ تن از فعالان سیاسی و مدنی در بیانیهمشترکی با عنوان «به اعترافات اجباری پایان دهید»، تاکید کردند که هیچ اعتراف و اظهارنظر یا گفت‌وگویی که در سایه تهدید، فشار، اجبار یا محرومیت از حقوق بنیادین صورت گیرد، نمی‌تواند از هیچ‌گونه وجاهت اخلاقی یا اعتبار حقوقی برخوردار باشد.
در این بیانیه که نسخه‌ای از آن به دست ایران‌اینترنشنال رسیده، آمده است: «تجربه‌های تلخ دهه‌های گذشته نشان داده است که پخش اعترافات تلویزیونی و بازتاب سخنان افرادی که در شرایط بازداشت و در بی خبری، انفرادی و تحت فشارهای روانی و جسمی قرار دارند، نه‌تنها کمکی به کشف حقیقت نمی‌کند، بلکه به‌گونه‌ای آشکار، ناقض اصول دادرسی عادلانه و حقوق شهروندی است.»
انتشار ویدیوهای اعتراف اجباری از سوی جمهوری اسلامی، سابقه‌ای طولانی دارد و از بدو انقلاب ۵۷ وجود داشته است.
جمهوری اسلامی پس از استقرار، اقدام به شکنجه فیزیکی و روحی زندانیان سیاسی با گرایش‌های متفاوت کرد و صدا و سیمای جمهوری اسلامی، به‌ویژه در دهه ۶۰ خورشیدی، بارها اقدام به پخش اعترافات اجباری شماری از بازداشت‌شدگان کرد.
پخش اعترافات اجباری امیرحسین موسوی، فعال پیشین شبکه‌های اجتماعی، آرش صیادی، اشکان شکاریان مقدم و رسام سهرابی، سه رپر ایرانی، نوید افکاری، کشتی‌گیر و معترض اعدام شده، علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی زندانی و احمدرضا جلالی، پزشک ایرانی-سوئدی، از جمله اعترافات اجباری هستند که در سال‌های اخیر منتشر شدهاند.
برخی از این زندانیان سیاسی بعدها تاکید کردند که این اعترافات اجباری و مصاحبه‌های تلویزیونی با اعمال فشار و شکنجه انجام شدهاند.
این در شرایطی است که دستگاه قضایی جمهوری اسلامی بارها در صدور احکام اعدام، زندان و شلاق به همین اعترافات اجباری استناد کرده است.
این اقدام با انتقاد شدید فعالان مدنی در ایران و سازمان‌های حقوق بشری در جهان مواجه شده است.
امضاکنندگان بیانیه همچنین «اعمال فشار برای اعتراف یا بازنمایی گزینشی و تحریف و تقطیع شده اظهارات افراد در رسانه‌های رسمی» را «مصداق بارز نقض حقوق انسانی، تجاوز به حریم خصوصی و سلب حیثیت شهروندان»دانستند.
آنها تاکید کردند: «این رفتارها در تضاد کامل با میثاق‌های بین‌المللی حقوق بشر و حتی قوانین داخلی کشور است که بر آزادی اراده، حق دفاع و منع شکنجه تاکید دارند.»
ابوالفضل قدیانی، مصطفی تاجزاده، سعید مدنی، نرگس محمدی، عبدالله مومنی، مصطفی ملکیان و پروین فهیمی از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.
در بخش دیگری از بیانیه فعالان سیاسی و مدنی نوشته شده است: «هیچ نظام قضایی مشروعی بدون رعایت حقوق متهم و تضمین آزادی شهروندان و آزادی بیان، نمی‌تواند به عدالت واقعی دست یابد.»
فعالان مدنی امضاکننده بیانیه اشاره کردند: «پرهیز از هرگونه اجبار در اعتراف، احترام به حق سکوت، دسترسی آزاد به وکیل و تضمین دادرسی عادلانه، از بدیهی‌ترین الزامات اخلاقی و قانونی است که اجرای آن به نفع جامعه، عدالت و حقیقت خواهد بود.»
در این بیانیه خواسته شده است که «نهادهای قضایی، امنیتی و رسانه‌ای حکومتی، به‌جای تکرار نمایش‌های تحقیرآمیز و ضدانسانی موسوم به اعترافات اجباری، پاسخ‌گوی نقض گسترده حقوق شهروندان باشند و روندی را در پیش گیرند که در آن قانون، کرامت انسانی و استقلال قضایی، بر اراده و منافع سیاسی حاکمان غلبه یابد.»
امضاکنندگان بیانیه در پایان نوشتند: «عدالت واقعی زمانی محقق می‌شود که هیچ قدرتی فراتر از قانون نباشد و هیچ انسانی در برابر دستگاه سرکوب و تبلیغات رسمی، بی‌دفاع و بی‌صدا رها نشود.»
اعتراض صدها زندانی محبوس در زندان قزل‌حصار کرج در واکنش به افزایش چشمگیر اعدام‌ها ادامه دارد. جمعی از زندانیان همچنان در اعتصاب غذای گروهی هستند. همزمان حکم اعدام دست‌کم پنج زندانی در این زندان اجرا شده است.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، چهارشنبه ۲۳ مهرماه، جمعی از زندانیان زندان قزل‌حصار برای سومین روز متوالی از دریافت جیره غذایی خود خودداری کردند.
یکی از زندانیان این زندان با ارسال ویدیویی به ایران‌اینترنشنال، از ادامه اعتصاب غذای گروهی برای اعتراض به احکام اعدام خبر داد و گفت: «جمهوری اسلامی در حال انجام قتل‌عام در این زندان است.»
زندانیان واحد چهار زندان قزل‌حصار نیز در بیانیه‌ای با اشاره به انتقال مستمر همبندیان خود برای اجرای حکم اعدام، از مردم و «وجدان‌های بیدار» خواستند برای لغو اعدام و نجات جان زندانیان اقدام فوری انجام دهند.
آنان تاکید کردند: «برای ما هیچ چاره‌ای جز اعتراض و اعتصاب نمانده است.»
نویسندگان این بیانیه نسبت به روند اجرای احکام اعدام هشدار داده و اعلام کردند: «لحظه‌ای تصور کنید آن سرکوبی که در بیرون از زندان احساس می‌کنید، در درون زندان هر روز ما را به قتل می‌رساند. ما قربانیانی هستیم که روزانه کشته می‌شویم و هیچ امیدی جز حمایت شما و سایر زندانیان نداریم.»
آنها تاکید کردند که حتی فردا دیر است، زیرا: «روزی نیست که در آن همبندیان ما را برای اعدام به سلول‌های انفرادی نبرند و اگر پس از این اعتراضات تنها بمانیم، همگی کشته خواهیم شد. فریاد ما "نه به اعدام" است.»
خبرگزاری میزان، رسانه قوه قضاییه جمهوری اسلامی، ۲۳ مهرماه از اجرای حکم سه زندانی به نام‌های امیررضا قبادی، مجید حاتمی و سجاد حاتمی خبر داد که پیشتر بابت اتهام «محاربه از طریق سرقت مسلحانه» به اعدام محکوم شده بودند.
همزمان سایت حقوق بشری هرانا گزارش داد دو زندانی دیگر نیز بابت اتهام قتل در این زندان به چوبه دار آویخته شدند.
این پنج زندانی همراه با دست‌کم ۱۴ زندانی دیگر برای اجرای حکم اعدام به سلول‌های انفرادی زندان قزل‌حصار منتقل شده بودند.
۱۱ تن از این افراد بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر و سه تن دیگر بابت اتهام قتل به اعدام محکوم شده بودند.
از میان این افراد، یک زندانی که به اتهام قتل امیرمحمد خالقی، دانشجوی دانشگاه تهران، به اعدام محکوم شده بود، با اخذ مهلت دوماهه از خانواده مقتول، به بند بازگردانده شد.
برادر خالقی در این خصوص گفت: «پدرم تصمیم گرفته‌اند برای بررسی ابراز پشیمانی قاتل، مهلتی در نظر گرفته شود تا درباره گذشت یا اجرای حکم، تصمیم نهایی گرفته شود.»
تا زمان تنظیم این گزارش، از سرنوشت دیگر زندانیانی که برای اجرای حکم مرگ به سلول‌های انفرادی زندان قزل‌حصار منتقل شده بودند، اطلاعی در دست نیست.
شامگاه ۲۲ مهر نیز شماری از خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام با تجمع در مقابل زندان قزل‌حصار، نسبت به روند فزاینده اجرای احکام اعدام اعتراض کردند.
حاضران در این تجمع که همزمان با ادامه کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» برگزار شد، با در دست داشتن تصاویر عزیزان خود و سر دادن شعارهایی از جمله «لغو فوری حکم اعدام» و «اعدام نکنید»، خواستار توقف اجرای این احکام شدند.
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای احکام اعدام آغاز شد و سه‌شنبه ۲۲ مهرماه و در نودمین هفته، زندانیان محبوس در ۵۲ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زدند.
ویدیوهای رسیده به ایران‌اینترنشنال در صبح ۲۲ مهر نیز نشان داد گروهی از زندانیان زندان قزل‌حصار در دومین روز اعتصاب خود برای اعتراض به اعدام هم‌بندی‌هایشان، فریاد «نه به اعدام» سر می‌دهند.
اعتراض زندانیان محبوس در واحدهای یک و دو این زندان، از ۲۱ مهرماه و در اعتراض به موج اعدام‌ها و پس از انتقال دسته‌جمعی زندانیان به سلول‌های انفرادی آغاز شد.
زندانیان این واحدها عمدتا با اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر در این بخش نگهداری می‌شوند و به‌نوشته سایت حقوق بشری هرانا، اقدام اعتراضی آنان در حالی صورت گرفت که طی هفته‌های اخیر، زندان قزل‌حصار شاهد افزایش چشمگیر اجرای احکام اعدام بوده است.
قزل‌حصار کرج یکی از مخوف‌ترین زندان‌های ایران است که بسیاری از احکام اعدام زندانیان با اتهامات مختلف در آن اجرا می‌شود.
هرانا ۱۷ مهرماه در گزارشی به مناسبت روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام خبر داد در یک سال گذشته (۱۹ مهر ۱۴۰۳ تا ۱۶ مهر ۱۴۰۴) دست‌کم هزار و ۵۳۷ نفر در ایران اعدام شدهاند.
در این گزارش آمده است که زندان قزل‌حصار با ۱۸۳ اعدام، بیشترین آمار اجرای احکام اعدام در یک سال گذشته را داشته است.
به گزارش کانال تلگرامی «تحکیم ملت» به نقل از منابع مطلع، ابوالفضل قدیانی، مصطفی تاجزاده، شهریار براتی و طاهر نقوی از جمله زندانیانی هستند که چهارشنبه ۲۳ مهر مشمول این اقدام شدهاند.
«اقدام تنبیهی» کمیته انضباطی زندان اوین، در پی شرکت این زندانیان سیاسی در تحصن «نه به اعدام» انجام شده است؛ تحصنی که در هفته‌های اخیر از سوی زندانیان سیاسی در اعتراض به موج تازه اعدام‌ها در زندان‌های ایران برگزار می‌شود.
طی هفته‌های گذشته، آمار اعدام‌ها در ایران روندی افزایشی داشته است.
در همین ارتباط، زندانیان سیاسی در زندان‌های مختلف با روش‌هایی چون تحصن، صدور بیانیه و حضور در کمپین‌های سه‌شنبه‌های «نه به اعدام» اعتراض خود را به اعدام اعلام کرده‌اند.
در این حال، گزارش‌های رسیده به ایران اینترنشنال حاکی از آن است که اعتراض صدها زندانی محبوس در زندان قزل‌حصار کرج در واکنش به افزایش چشمگیر اعدام‌ها ادامه دارد. جمعی از زندانیان همچنان در اعتصاب غذای گروهی هستند. همزمان حکم اعدام دست‌کم پنج زندانی در این زندان اجرا شده است.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، چهارشنبه ۲۳ مهرماه، جمعی از زندانیان زندان قزل‌حصار برای سومین روز متوالی از دریافت جیره غذایی خود خودداری کردند.
یکی از زندانیان این زندان با ارسال ویدیویی به ایران‌اینترنشنال، از ادامه اعتصاب غذای گروهی برای اعتراض به احکام اعدام خبر داد و گفت: «جمهوری اسلامی در حال انجام قتل‌عام در این زندان است.»
زندانیان واحد چهار زندان قزل‌حصار نیز در بیانیه‌ای با اشاره به انتقال مستمر همبندیان خود برای اجرای حکم اعدام، از مردم و «وجدان‌های بیدار» خواستند برای لغو اعدام و نجات جان زندانیان اقدام فوری انجام دهند.
آنان تاکید کردند: «برای ما هیچ چاره‌ای جز اعتراض و اعتصاب نمانده است.»
قزل‌حصار کرج یکی از مخوف‌ترین زندان‌های ایران است که بسیاری از احکام اعدام زندانیان با اتهامات مختلف در آن اجرا می‌شود.
خبرگزاری هرانا ۱۷ مهر در گزارشی به مناسبت «روز جهانی مبارزه با اعدام» خبر داد که در یک سال گذشته (۱۹ مهر ۱۴۰۳ تا ۱۶ مهر ۱۴۰۴) دست‌کم یک هزار و ۵۳۷ نفر در ایران اعدام شدهاند.
همچنین سازمان حقوق بشر ایران ۱۸ مهر در گزارشی به همین مناسبت خبر داد که جمهوری اسلامی از ابتدای سال جاری میلادی تا آن تاریخ، دست‌کم هزار و ۱۰۵ نفر را اعدام کرده است.
محمود امیریمقدم، مدیر این سازمان، با اشاره به آمار فزاینده اعدام در ایران از نهادهای حقوق بشری و جامعه جهانی خواست ضمن اعلام همسبتگی با مردم و فعالان ایرانی، از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت کنند.
پیشتر مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، چهارم مهر در گزارشی هشدار داد وضعیت حقوق بشر در ایران «به طرز نگرانکنندهای رو به وخامت» گذاشته است.
در همین ارتباط، جمهوری اسلامی پس از جنگ ۱۲ روزه، شمار زیادی از شهروندان را به اتهام «جاسوسی» و «همکاری با اسرائیل» بازداشت، محاکمه و حتی اعدام کرده است.
در یکی از آخرین موارد از اعدام‌ها به اتهام «جاسوسی»، بهرام چوبی اصل، شهروند ایرانی، هفتم مهر به دار آویخته شد.
حکومت ایران همچنین پس از جنگ اخیر با اسرائیل، اتهام «جاسوسی» برای موساد را متوجه برخی شهروندان خارجی، بهخصوص مهاجران افغانستانی، کرده است.
