عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس: دولت و قوه قضاییه، غرامت حملات آمریکا به ایران را پیگیری کنند

شاکی و مادر او در این گفت‌وگو ضمن دادن جزئیاتی از پرونده، درباره سکوت و سپس شکایت از پژمان جمشیدی و نیز واکنش شماری از کاربران در شبکه‌های اجتماعی به این موضوع صحبت کرده‌اند.

نحوه آشنایی شاکی با متهم

این زن جوان که بدون ذکر نامش حاضر به مصاحبه شده، گفته تلاش‌های او برای حضور در سینما و ارسال رزومه‌اش به تعداد زیادی از سینماگران مطرح، از جمله پژمان جمشیدی سرآغاز آشنایی آن‌ها بوده است.

به‌گفته این زن که از يژمان جمشیدی شکایت کرده، جمشیدی پس از تماس با او، از او دعوت می‌کند که سر صحنه سریال «محکوم» حاضر شود.

او در ادامه گفته است: «بعد از چند روز دوباره تماس گرفت و گفت، بیا سر یک فیلمنامه حرف بزنیم و قرارداد ببندیم. من هم رفتم سر صحنه سریال.»

پس از پایان یافتن کار، جمشیدی به این زن جوان می‌گوید که قرارداد را همراه ندارد و برای امضای قرارداد باید به جای دیگری بروند.

این زن جوان به الهه محمدی گفته است: «من هم اعتماد کردم و رفتم. وارد خانه‌ که شدیم، در را قفل کرد و شروع کرد به کشیدن مواد [مخدر]...بعد دست‌ و پایم را بست و به‌زور با من رابطه جنسی برقرار کرد. میخکوب شده بودم، و از پس او بر نمی‌آمدم. بعد نشئه شد و به کناری افتاد.»

بر اساس این گزارش، دختر جوان پس از این اتفاق به دنبال کلید خانه می‌گردد، در را باز می‌کند و در کوچه شروع می‌کند به فریاد زدن. این فریادها سبب می‌شود تعدادی از همسایه‌ها به کمک او بیایند. دو نفر از آنها به‌سرعت او را به پزشکی قانونی می‌برند.

مستندات پرونده طبق گفته‌های شاکی

به گفته این زن جوان، پزشکی قانون «همان شب تجاوز را تایید کرد» و بعد از ثبت شکایت، هنگامی که دادگاه از پزشکی قانونی استعلام کرد، آزمایش‌ها مجددا تکرار شدند.

به نوشته هم‌میهن، در نوبت دوم آزمایش‌ها از متهم پرونده نیز آزمایش دی‌ان‌ای گرفتند تا آن را با نتایج به‌دست آمده از بقایای دی‌ان‌ای به‌جامانده بر بدن شاکی تطبیق دهند.

به گفته شاکی، تطابق دی‌ان‌ای به تایید مجدد تجاوز انجامید و نتایج هر دو آزمایش در پرونده موجود است.

وکلای متهم چه می‌گویند؟

کامبیز برجاس، یکی از وکلای تیم حقوقی پژمان جمشیدی به هم‌میهن گفته است که به‌دلیل فرآیند رایج در پرونده‌های کیفری تاکنون به پرونده دسترسی نداشته‌اند، اما «انتساب اتهام تجاوز به عنف» به موکلش را «قاطعانه» رد می‌کند.

او در پاسخ به این پرسش که چطور می‌شود بدون مطالعه پرونده با قاطعیت اتهام را رد کرد، گفته است: «تفهیم اتهامی که هیات قضات به متهم می‌کنند و ادله‌ای که قضات به آن استناد می‌کنند، برای ما مهم است. برمبنای گواهی پزشکی قانونی که در پرونده وجود دارد، بر مبنای اظهارات موجود و تفهیم اتهام، برداشت هیات وکلا بر این است که این اتهام به‌هیچ‌وجه به موکل منتسب نیست.»

به گفته برجاس، استدلال دادگاه بدوی که رای به بازداشت متهم داد این بود: «اتهامی که در روز اول به آقای جمشیدی وارد شده، اتهام تجاوز است و بنابر ماده‌های 237 و 238 قانون آیین دادرسی کیفری، این اجبار وجود دارد که برای متهم باید قرار بازداشت صادر شود.»

او درباره آنچه در دادگاه تجدید نظر به آزادی جمشیدی منجر شد، گفته است: «استدلال ما این بود که دلایلی که منتج به بازداشت موقت برای متهم این پرونده شده، در این پرونده وجود ندارد. ماحصل دفاعیات ما، فقدان و عقیم‌بودن ادله بود. شعبه یک دادگاه تجدیدنظر به این اقناع وجدانی نرسیدند که بشود اساسا چنین اتهامی را به ایشان تفهیم کرد، بنابراین قرار بازداشت را فک کردند.»

برجاس در پایان این گفت‌وگو با تشکر از «مردم باشعور و عزیز» بابت اینکه در «مقام یک هیات منصفه» نظر خود را در شبکه‌های اجتماعی اعلام کردند، افزوده است که «اظهارات خلاف واقع» علیه پژمان جمشیدی «حتما تبعات قانونی» خواهد داشت.

پرونده چطور باز شد؟

مادر این زن جوان در گفت‌وگو با الهه محمدی، روزنامه‌نگار هم‌میهن گفته که هنگام وقوع حادثه در تهران حضور نداشته است. همان شب تماسی دریافت می‌کند مبنی بر اینکه دخترش تصادف کرده و باید خود را به پزشکی قانونی برساند. وقتی می‌رسد، با واقعیتی که برای دخترش رقم خورده، روبه‌رو می‌شود.

به گفته او، حتی بعد از انجام آزمایش‌های اولیه و اطلاع از نتیجه آنها درباره شکایت و رسیدگی حقوقی تردید داشتند اما بعد از چند روز با دریافت ابلاغیه‌ای متوجه می‌شوند که پژمان جمشیدی از دخترش به جرم اخاذی شکایت کرده است.

مادر این زن جوان افزوده است: «خودم به او زنگ زدم و گفتم به‌جای اینکه بگویی غلط کردم چنین کاری کردم، از دخترم شکایت کردی؟! حالا که این کار را کردی ما هم از تو شکایت می‌کنیم. شکایت کردیم و بعد از ۲۰ روز دستور بازبینی صحنه جرم داده شد.»

قربانی‌نکوهان، پیشتاز در همه عرصه‌ها

بخشی از این گفت‌وگو به مواجهه این زن جوان و مادرش با نگاه‌ها و نظرهای ناظران و اطرافیان اختصاص دارد. مادر از حرف‌های مردم یاد کرده که او را به‌دلیل مورد تجاوز قرار گرفتن فرزندش «مادری نالایق» خوانده‌اند: «بارها شنیدم که اگر مادر خوبی بودی اجازه نمی‌دادی دخترت بازیگر شود! می‌گفتند تقصیر خودت است، پژمان جمشیدی حق داشته!»

بازمانده این حادثه نیز «خواندن نظرهای بعضی از مردم را دردآورتر از هر چیز دیگر» توصیف کرده و گفته است: «وقتی کامنت‌ها و نظرات عده‌ای را در این مدت خواندم، واقعا رنجم صدبرابر شد. در این مدتی که بعضی از کارگردان‌ها متوجه شدند من از متهم شکایت کرده‌ام، بارها پیشنهاد کاری به من دادند که بتوانند ساکتم کنند؛ همان کسانی که قبلا حتی به رزومه‌ام نگاه هم نمی‌کردند.»

ریابکوف دوشنبه پنج آبان در مصاحبه‌ای در مسکو گفت: «باور ندارم که میان دو کشور ما بی‌اعتمادی وجود داشته باشد. ما در دوره‌ای بسیار دشوار قرار داریم و باید بیش از گذشته همکاری کنیم.»

او افزود روسیه آماده گسترش همکاری با ایران در زمینه‌های اقتصادی، مالی، حمل‌ونقل و استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای است.

این اظهارات در حالی بیان شد که در تهران، جدال سیاسی تازه‌ای بر سر جایگاه روسیه در سیاست خارجی ایران شکل گرفته است.

در روزهای گذشته ویدیویی از حسن روحانی، رییس‌ پیشین دولت در جمهوری اسلامی، در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که در آن گفته بود در دوره تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل از سال ۲۰۱۰، حتی روسیه و چین نیز به قطعنامه‌های تحریمی علیه ایران رای داده بودند.

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی، نیز در همایشی در تهران گفته بود مسکو نه خواهان برقراری روابط عادی ایران با جهان است و نه مایل است جمهوری اسلامی وارد رویارویی مستقیم با دیگر کشورها شود.

در واکنش، محمدباقر قالیباف، رییس مجلس شورای اسلامی یک‌شنبه چهارم آبان به‌صراحت از رییس‌جمهوری و وزیر امور خارجه اسبق انتقاد کرد و گفت: «دقیقا در شرایطی که مسیر همکاری‌های راهبردی ما با کشور روسیه در حال پیشرفت است با مواضع خود به این مسیر لطمه زدند.»

هم‌سویی در برابر غرب

ریابکوف در ادامه گفت روسیه و ایران همچنان شرکای قوی در حوزه هسته‌ای باقی مانده‌اند و ایالات متحده و اتحادیه اروپا از فعالیت‌های هسته‌ای ایران به‌عنوان «بهانه‌ای برای تهدید نظامی و تحریم» استفاده می‌کنند.

او تاکید کرد: «ما این رفتار را به زیان امنیت جهانی و رفاه بشریت می‌دانیم و شانه‌به‌شانه ایران در برابر آن می‌ایستیم.»

ماه گذشته، پس از آن‌که فرانسه، آلمان و بریتانیا با فعال‌سازی سازوکار موسوم به «مکانیسم ماشه» (Snapback) تحریم‌های سازمان ملل را علیه ایران بازگرداندند، تنش‌های دیپلماتیک افزایش یافت.

این کشورها ایران را به سرپیچی از تعهدات هسته‌ای و جلوگیری از بازرسی‌های آژانس متهم کردند.

در واکنش، سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، گفت این سازوکار «در اصل ساخته و پرداخته محمدجواد ظریف» است و آن را «تله حقوقی» برای ایران توصیف کرد.

موضع تهران و توافق ۲۰ ساله با مسکو

جمهوری اسلامی می‌گوید قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت که توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ را تایید کرده بود، منقضی شده و تمام محدودیت‌های بین‌المللی علیه ایران پایان یافته است.

مقام‌های تهران تاکید دارند که «حقوق هسته‌ای ایران محفوظ است» و روسیه و چین از موضع ایران در برابر غرب حمایت می‌کنند.

در دی‌ماه گذشته، ایران و روسیه یک توافق همکاری راهبردی ۲۰ ساله امضا کردند که به تایید ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان روسای جمهور دو کشور رسید. این توافق شامل همکاری در زمینه‌های دفاعی، انرژی، حمل‌ونقل، مالی و تبادلات فرهنگی است.

به‌رغم این نزدیکی رسمی، اختلاف‌نظر در درون ساختار سیاسی ایران درباره میزان وابستگی به روسیه رو به افزایش است؛ جناح‌های منتقد معتقدند مسکو از ایران به‌عنوان ابزار چانه‌زنی در برابر غرب استفاده می‌کند، در حالی که دولت مسعود پزشکیان این همکاری را بخشی از «راهبرد مقاومت فعال» در برابر تحریم‌ها می‌داند.

او افزود: «علاوه بر آمار مهاجرت و ترک شغل پرستاران، در سال گذشته ۱۹۰۰ پرستار نیز بازنشسته شدند.»

معاون پرستاری وزارت بهداشت گفت: «پدیده مهاجرت بار مالی زیادی در گذر زمان به کشور تحمیل می‌کند.»

او افزود: «جایی که باید ورود دقیق به موضوعات می‌داشتیم، نداشتیم و امروز کار خیلی خیلی سخت شده است.»

او افزود: «امروز طرف مقابل سعی می‌کند آمادگی مردمی ما را از بین ببرد، این حرف‌ها از جریان‌های وابسته به غرب می‌آیند. نتایجی که از مذاکرات قبلی به دست آمده ناکارآمد شده‌اند، اما هنوز هم به‌دلیل ناآگاهی مردم، این مسیر ادامه می‌یابد و به‌جای ایجاد حس دفاعی، صرفا به‌دلیل فشارهای خارجی روی آن تاکید می‌شود.»