ریک اسکات، سناتور جمهوری‌خواه آمریکا، در واکنش به خبر واردات دو هزار تن ماده سوخت موشکی از چین به ایران، گفت: «شگفت‌زده نشدم.» اسکات تاکید کرد که انتظار دارد اسرائیل و آمریکا در آینده مجبور شوند در این زمینه اقدام نظامی بیشتری علیه جمهوری اسلامی انجام دهند.
اسکات گفت: «همه ما باید درک کنیم که روسیه، چین، ایران و کره شمالی همه با هم کار می‌کنند که شیوه زندگی ما را نابود کنند.»
این سناتور آمریکا گفت: «ما باید توان تسلیحات هسته‌ای ایران را نابود کنیم. تا زمانی که در ایران رهبری جدیدی روی کار نیاید، همین وضعیت تکرار خواهد شد.»
او اضافه کرد: «ایران اقتصاد ضعیفی خواهد داشت، مردمش هیچ فرصتی نخواهند داشت و هر از چندگاهی مجبور می‌شویم توانایی آنها در ساخت سلاح هسته‌ای را از بین ببریم.»
او درباره وادار کردن چین به پایبندی به تحریم‌های ایران گفت: «فکر می‌کنم ما اهرم فشار داریم اما واقعا مهم نیست که آنها به چه چیزی متعهد می‌شوند، چون هیچ‌وقت به آن عمل نمی‌کنند. آنها درباره همه‌چیز دروغ می‌گویند.»
نبرد زنان با مدافعان حجاب اجباری که صاحب تریبون‌های حکومتی و قدرت‌اند از یک سو و نیروهای امنیتی در خیابان‌ها، کافه‌ها و اماکن عمومی از سوی دیگر، از موی سر به اعضای بدن رسیده و مردان جمهوری اسلامی مدتی است به آنچه «ناف‌نمایی» زنان می‌خوانند، حمله می‌کنند.
همزمان با تلاش حکومت برای تنگ‌تر کردن حلقه فشار به زنان با راه‌اندازی پروژه‌هایی همچون «اتاق وضعیت عفاف و حجاب» با بیش از ۸۰ هزار نیروی «آمر به معروف»، نظرات و استدلال‌های مردان نظریه‌پرداز و مدافع حجاب اجباری ابعاد جدیدی پیدا کرده است. این نظرات نشان می‌دهد آنها تا چه اندازه از عاملیت زنان برای تصمیم‌گیری برای بدن خود -موضوعی که بسیاری از فعالان و نظریه‌پردازان حقوق زنان آن را سرآغاز آزادی می‌دانند- وحشت دارند.
در یکی از جنجالی‌ترین اظهارات، حسن رحیم‌پور ازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، در نشستی درباره جنگ ۱۲ روزه جمهوری اسلامی و اسرائیل که اواخر مهرماه برگزار شد، بحث را به حجاب اجباری کشاند و گفت: «یک زمانی مشکل حجاب، موی سر بود الان که در خیابان هم داف می‌بینیم هم ناف!»
پیش از آن علی مطهری، نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی و از مدافعان سرسخت حجاب اجباری، به عملکرد دولت مسعود پزشکیان تاخت و او را مروج بی‌حجابی دانست.
مطهری هم به موضوع پیدا بودن ناف زنان اشاره کرد و گفت: «درست است که می‌گوییم سخت‌گیری نباید باشد ولی کسی که نافش را بیرون گذاشته، چه کسی باید جلویش را بگیرد؟»
بررسی دقیق‌تر این اظهارنظرهای زن‌ستیزانه که در ظاهر درباره حجاب اجباری‌اند اما در عمل حول محور کنترل بر بدن زنان می‌گردند، تصویری از تصور مردان جمهوری اسلامی از بدن زن به عنوان ابزار سیاسی و شاخص ایمان و هویت حکومت به دست می‌دهد. نگاهی که کاملا در ضدیت با آزادی و حقوق اساسی زنان تعریف می‌شود.
پرداختن به جزییات برای برانگیختن بخش سنتی جامعه
ویدیوها و تصاویری که بهار و تابستان ۱۴۰۴ از زنان و دختران در اماکن عمومی همچون رستوران‌ها، مراکز خرید و خیابان‌ها در حال خرید، تفریح و دورهمی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، حاکی از نگاه تازه آنها به مد و تمایل برای گرفتن کنترل بدنشان در دست خود است.
تنها در یک نمونه، کاربران زن در واکنش به کاربری که در حساب ایکس خود نوشته بود زنانی که در شهر با نیم‌تنه تردد می‌کنند، «دریده و بی‌حیا» هستند، تعداد زیادی تصویر با نیم‌تنه از خود منتشر کردند.
در این تصاویر دخترانی را می‌بینیم که جسورانه نیم‌تنه یا کراپ تاپ به تن دارند و بخشی از شکم و نافشان بیرون است.
دختران نوجوان و جوان ایرانی به وضوح علاقه دارند تازه‌ترین ترندهای مد را مثل همسالان خود در کشورهای دیگر دنبال کنند.
یک کنشگر مخالف حجاب اجباری ساکن استان تهران که برای حفظ امنیتش با نام مستعار بیتا به او اشاره می‌شود، به ایران‌اینترنشنال گفت پرداختن به جزییات بدن زنان مانند اینکه بگویند نافشان بیرون است، با هدف تحریک کردن ذهن بخش سنتی جامعه مطرح می‌شود و می‌خواهند به تعبیر خودشان بر «زشتی و قباحت» این نوع پوشش تاکید کنند.
او معتقد است این نحوه لباس پوشیدن، می‌تواند چشم‌ها و ذهن‌ها را به آزادی حق انتخاب پوشش زنان عادت دهد و این چیزی است که برای حکومت خوشایند نیست.
کنترل مداوم و نسل زدی که در برابرش طغیان می‌کند
این نوع آزادی‌خواهی در شکل پوشش در ایران را که پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی» با سرعت چشمگیری پر و بال گرفت، می‌توان طغیان ناگزیر نسل زد با حمایت و همرامی تمام‌عیار نسل وای (هزاره) در برابر دهه‌ها سیاست فشار و سرکوب در زمینه حجاب و فراتر از آن، حقوق زنان دانست.
در عین حال، به نظر می‌رسد حکومت تلاش چندانی برای درک این نگاه یا دست‌کم درس گرفتن از گذشته، نکرده است.
گروهی از کنشگران حقوق زنان، این سخنان مردان مدافع حجاب اجباری را که از «بدن‌نمایی» زنان می‌گویند، گرا دادن به حکومت برای سرکوب بیشتر می‌دانند.
با این طرز تفکر و رویه، مردان سیاست‌گذار در جمهوری اسلامی زن را نه شهروند، عامل اجتماعی و صاحب اراده، که صرفا موجودی صاحب بدن می‌بینند. وقتی وجود زن به بدن محدود شود، تمام توجه به ناف و مو و شکل پوشش معطوف می‌شود.
نتیجه دیگر این نوع نگاه کنترل‌گرایانه به بدن زن، تابو کردن بدن است که نگاه جنسی را تقویت می‌کند.
بیتا در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال تاکید کرد که کنترل‌گری حکومت همچون گذشته کارا و موثر نیست و آن را محصول مقاومت نسل زد در برابر پذیرش چارچوب و قالب مورد تایید جمهوری اسلامی دانست.
او گفت که این نسل اشتیاق به زیر پا گذاشتن هنجارهای اجباری حکومت را دارد: «این چیزی است که جامعه ایران به آن نیاز داشت.»
آینده چه شکلی خواهد بود؟
احتمالا جمهوری اسلامی که از ابتدای پیدایش خود بدن زن را با موضوع حجاب اجباری به عرصه‌ای برای قدرت‌نمایی و نمایش دادن ارزش‌ها و طرز فکرش تبدیل کرده، در برابر دست کشیدن از این کنترل همچنان مخالفت جدی خواهد کرد و سرکوب را ادامه می‌دهد.
اما شواهد بسیاری از جمله رفت‌وآمد زنان جوان در سطح شهرها با نیم‌تنه نشان می‌دهد آنها هم در مقابل قصد کوتاه آمدن ندارند و از تلاش خود برای حضور عادی در جامعه علی‌رغم فشار حکومت برای بازنمایی آنها به عنوان عنصر تهدیدکننده نظم اجتماع و عامل ترویج «بی‌بند و باری جنسی» عقب نخواهند نشست.
یکی از زنان مخالف اجباری که در ایران ساکن است و در شبکه اجتماعی ایکس درباره حقوق زنان می‌نویسد، به ایران‌اینترنشنال گفت: «در یک نظام پدرسالار و مردسالار ایدئولوگ مثل جمهوری اسلامی، کنترل پوشش زن‌ها، راهی است برای حفظ اقتدار مردانه و سرکوب جنبش‌های زنانه و پیشرویی مثل "زن، زندگی، آزادی". زنان با برداشتن حجاب، علیه کل سیستم از اقتصاد گرفته تا حقوق سیاسی اعتراض می‌کنند.»
با این نگاه، اگر جمهوری اسلامی از کنترل بدن زنان دست بکشد و با کراپ تاپ کنار بیاید، مجبور خواهد شد زنان را به عنوان سوژه‌ای اجتماعی به رسمیت بشناسد و قدرت را تقسیم کند. در نتیجه، مسئله، فراتر از ناف یا مو، مسئله قدرت است.
بیتا، کنشگر مخالف حجاب اجباری، با صدایی مصمم گفت: «ما زن‌ها می‌دانیم اگر یک قدم به عقب برگردیم، قدم‌های دیگری را هم رو به عقب بر خواهیم داشت چون جمهوری اسلامی ۱۰ قدم جلو می‌آید.»
علیرضا سلیمی، عضو هیئت‌رییسه مجلس، درباره روح‌الله خمینی با حکومت محمدرضاشاه پهلوی گفت: «امام دنبال راه‌حل‌های نیم‌بند نبود، مثل اینکه شاه بماند ولی سلطنت نکند، مثل بریتانیا. امام زیر بار این حرف‌ها نرفت. امام خیلی خوب درد مردم را درک کرده بود.»
او افزود: «امام در جریان ملی شدن نفت و وقایع دوران کاشانی، اوضاع را از نزدیک دیده بود. به همین خاطر به خوبی می‌دانست که با اصلاحات سطحی و ظاهری نمی‌توان جامعه را تغییر داد.»
حمیدرضا علومی یزدی، سرپرست پیشین معاونت وزارت علوم، با تاکید بر استفاده از «سرمایه‌های مردمی» در حوزه انرژی گفت: «حجم نقدینگی در دست مردم، حتی نقدینگی قابل تخصیص، به چند میلیارد دلار می‌رسد؛ به طوری که مردم ایران نزدیک به ۷۰ میلیارد دلار ارز دیجیتال در اختیار دارند.»
رئیس دومین همایش بین‌المللی در زمینه نفت، گاز و پتروشیمی افزود: «در صورتی که پلتفرم موثری ایجاد شود و اعتماد مردم جلب گردد، حتی قادر است نیازهای کلان پروژه‌های نفت و گاز را برطرف کند.»
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای خواستار لغو فوری حکم اعدام زهرا شهباز طبری، زندانی سیاسی ۶۷ ساله محبوس در زندان لاکان رشت شد و تاکید کرد که او پس از محاکمه‌ای «به‌غایت ناعادلانه» و تنها در یک جلسه ۱۰ دقیقه‌ای در دادگاه انقلاب رشت، به اعدام محکوم شده است.
عفو بین‌الملل در بیانیه خود نوشت ماموران امنیتی در نخستین ماه بازداشت این زندانی سیاسی، او را تحت بازجویی و تهدید به «اعتراف اجباری» قرار دادند تا به اتهاماتی چون «دست بردن به سلاح» و «عضویت در گروه مخالف» اعتراف کند اما او تمام این اتهامات را رد کرده است.
به نوشته این نهاد حقوق بشری، محاکمه شهباز طبری از طریق تماس ویدیویی از داخل زندان لاکان رشت برگزار شد و او در جلسه محاکمه برای نخستین بار با وکیل تسخیری خود دیدار کرد.
این سازمان تاکید کرد که مقامات جمهوری اسلامی همچنان از مجازات اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب مخالفان استفاده می‌کنند و باید فورا تمام اعدام‌ها را متوقف کنند.
سوم آبان، سایت حقوق بشری هرانا گزارش داد احمد درویش‌گفتار، رییس شعبه اول دادگاه انقلاب رشت، شهباز طبری را به اتهام «همکاری با گروه‌های مخالف نظام» (همکاری با سازمان مجاهدین خلق ایران) به اعدام محکوم کرد.
هرانا در گزارش خود نوشت مستندات پرونده تنها شامل «تکه‌ای پارچه با شعار "زن، مقاومت و آزادی"» و «یک پیام صوتی منتشرنشده» است و هیچ نشانه‌ای از ارتباط سازمانی یا فعالیت نظامی در میان نیست.
پسر زهرا شهباز طبری: رژیم از زنانی مثل مادرم می‌ترسد
سروش سماک، پسر این زندانی سیاسی که در سوئد زندگی می‌کند، در گفت‌وگو با روزنامه سان بریتانیا گفت مادرش تنها ۱۰ روز برای اعتراض به حکم اعدام فرصت دارد و خانواده در جست‌وجوی وکیلی هستند که پرونده‌اش را بپذیرد.
او در ادامه گفت: «تا وقتی مادرم در بازداشت این رژیم است، آرامش نداریم. هر روز میان امید به آزادی و ترس از مرگش زندگی می‌کنیم. او زنی آگاه، شجاع و تحصیل‌کرده است و همین را برنمی‌تابند، چون رژیم از زنانی مثل او می‌ترسد.»
سماک خطاب به دولت‌های غربی از جمله بریتانیا و سوئد گفت: «تمام روابط تجاری و دیپلماتیک با جمهوری اسلامی باید مشروط به توقف اعدام‌ها و آزادی فوری زندانیان سیاسی شود. تنها با فشار بین‌المللی می‌توان این رژیم را وادار کرد دست از جنایت بردارد.»
شهباز طبری دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی اصفهان، مهندس برق و عضو سازمان نظام مهندسی ایران است و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته «انرژی پایدار» از دانشگاه بوروس سوئد دریافت کرده است.
نیروهای امنیتی ۲۸ فروردین به منزل شهباز طبری یورش بردند و پس از تفتیش محل سکونت، او را بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل کردند.
مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، در نشست هشتم آبان کمیته سوم مجمع عمومی این سازمان در نیویورک اعلام کرد که جمهوری اسلامی با اجرای اعدام‌های گسترده، مسیر «جنایت علیه بشریت» را در پیش گرفته است.
سارا حسین، رییس هیات حقیقت‌یاب سازمان ملل نیز در این نشست گفت جمهوری اسلامی همچنان به سرکوب و اعدام شهروندان خود ادامه می‌دهد و فضای مدنی را به‌شدت محدود کرده است.
عیسی بزرگ‌زاده، سخنگوی صنعت آب ایران، درباره بحران منابع آب گفت:«برای تامین آب پاییز تهران سناریوی بدبینانه‌ای تدوین کرده‌ایم.» او افزود: «با توجه به وضعیت منابع آب، کاهش افت فشار آب تا پایداری منابع ادامه دارد.»
بزرگ‌زاده گفت: «در حال حاضر ما روی طرح انتقال آب از طالقان برای پاییز حساب کرده‌ایم و برای تابستان نیز در نظر گرفته‌ایم، اما منتظریم که پیش‌بینی‌های زمستان دقیق‌تر شود. هنوز پیش‌بینی مشخصی از وضعیت زمستان از سوی هواشناسی ارائه نشده است.»
او اشاره کرد: «ما در حال حاضر مدیریت فشار آب داریم و این روند ادامه دارد. امکان کاهش فشار وجود دارد و این روال تا احیای شرایط آبی ادامه خواهد داشت.»
