مرکز یادبود جهانی هولوکاست در اورشلیم تا کنون پنج میلیون نفر از قربانیان یهودی هولوکاست را شناسایی کرده و در تلاش است با فناوری هوش مصنوعی به نام قربانیان بیشتری دست پیدا کند.
خبرگزاری رویترز دوشنبه ۱۲ آبان در گزارشی به نقل از یاد ویشم، یادواره جهانی هولوکاست در اورشلیم، نوشت که این دستاورد نشانه‌ای از هفت دهه تلاش است و در قلب آن ماموریت برای شناسایی هویت قربانیان قتل‌عام نازی‌ها در جنگ جهانی دوم قرار دارد.
یاد ویشم افزود که حدود یک میلیون قربانی یهودی همچنان ناشناخته هستند و احتمالا بسیاری از آن‌ها برای همیشه ناشناخته خواهند ماند.
با این حال، این مرکز معتقد است که با ابزارهایی مانند هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، ممکن است بتواند ۲۵۰ هزار نام دیگر که تا به حال برای تحقیق دستی قابل دسترسی نبوده‌اند را از طریق تجزیه و تحلیل صدها میلیون سند شناسایی کند.
با کاهش تعداد بازماندگان هولوکاست و نزدیک شدن به زمانی که شاهدان عینی دیگر وجود نخواهند داشت، دانی دیان، رییس یاد ویشم گفت رسیدن به این مرحله از شناسایی پنج میلیون نام، یادآور یک وظیفه ناتمام است.
او گفت: «پشت هر نام یک زندگی است که اهمیت داشت، کودکی که هرگز بزرگ نشد، پدر و مادری که هرگز به خانه بازنگشتند، صدایی که برای همیشه خاموش شد. این وظیفه اخلاقی ماست که اطمینان حاصل کنیم هر قربانی به یاد سپرده شود تا هیچ‌کس در تاریکی ناشناسی باقی نماند.»
یاد ویشم در مه ۲۰۲۴ اعلام کرد که نرم‌افزار هوش مصنوعی خود را برای جست‌وجو در میان انبوهی از اسناد جهت شناسایی صدها هزار یهودی کشته‌شده در هولوکاست که نام‌شان از یادمان‌های رسمی جا مانده، توسعه داده است.
نام‌های قربانیان هولوکاست و همچنین پرونده‌های شخصی که زندگی بسیاری از آن‌ها را روایت می‌کنند، در پایگاه داده آنلاین یاد ویشم به شش زبان گردآوری شده‌اند.
به‌گفته یاد ویشم، این پایگاه داده کمک‌های زیادی به خانواده‌ها برای بازیابی بستگان گم‌شده و گرامی‌داشت عزیزان‌شان کرده است؛ به‌ویژه که بیشتر قربانیان بدون قبر دفن شده بودند.
الکساندر آوورام، مدیر سالن نام‌های یاد ویشم که ریاست پایگاه داده مرکزی نام قربانیان را بر عهده دارد، گفت: «نازی‌ها نه‌تنها قصد داشتند آن‌ها را بکشند، بلکه می‌خواستند وجود آن‌ها را محو کنند. با شناسایی پنج میلیون نام، ما هویت انسانی آن‌ها را بازمی‌گردانیم و اطمینان می‌دهیم که یاد آن‌ها باقی بماند.»
نخست، ادعای او مبنی بر اینکه پکن آزمایش‌های مخفیانه سلاح‌های هسته‌ای انجام می‌دهد و دوم، تصمیمش برای انحصار کامل تراشه‌های پیشرفته هوش مصنوعی شرکت انویدیا در اختیار آمریکا.
این اظهارات در حالی مطرح شد که تنها چند روز از دیدار او با شی جین‌پینگ، رییس‌جمهوری چین، در کره‌جنوبی می‌گذرد. ملاقاتی که بسیاری از تحلیل‌گران آن را نوعی آتش‌بس تاکتیکی، نه مصالحه‌ای راهبردی میان دو قدرت بزرگ جهان، توصیف می‌کنند.
برنامه هسته‌ای و ادعای جنجالی ترامپ
ترامپ در گفت‌وگو با سی‌بی‌اس گفت: «چین هم آزمایش می‌کند. فقط شما خبر ندارید.»
او افزود که این آزمایش‌ها «در اعماق زمین» انجام می‌شود و رسانه‌ها از آن بی‌اطلاع‌اند.
با این حال، این صحبت‌های او بلافاصله از سوی پکن رد شد.
ماو نینگ، سخنگوی وزارت خارجه چین، گفت: «چین همواره به تعهد خود برای تعلیق آزمایش‌های هسته‌ای پایبند بوده و از ایالات متحده می‌خواهد ثبات جهانی را حفظ کند.»
دریادار ریچارد کورل، نامزد پیشنهادی ترامپ برای ریاست فرماندهی راهبردی ایالات متحده نیز در کنگره تاکید کرد: «نه روسیه و نه چین هیچ آزمایش انفجار هسته‌ای انجام نداده‌اند. آخرین آزمایش چین به سال ۱۹۹۶ بازمی‌گردد.»
به استثنای کره شمالی، هیچ کشوری در سه دهه اخیر دست به آزمایش انفجار واقعی هسته‌ای نزده است.
آخرین آزمایش آمریکا نیز در سال ۱۹۹۲ در نوادا انجام شد.
با این حال، دستور ترامپ برای «از سرگیری آزمایش‌های هسته‌ای» نگرانی‌هایی در سطح بین‌المللی برانگیخته است زیرا می‌تواند توازن شکننده بازدارندگی هسته‌ای را تهدید کند.
جنگ تراشه‌ها؛ انحصار فناوری در دست آمریکا
نکته دوم مصاحبه ترامپ به حوزه فناوری بازمی‌گردد.
او گفت: «ما اجازه نمی‌دهیم هیچ‌کس جز ایالات متحده به پیشرفته‌ترین تراشه‌ها دسترسی داشته باشد. تراشه‌های بلک‌وِل فقط برای آمریکایی‌هاست.»
این سخنان نشان می‌دهد که واشینگتن قصد دارد محدودیت‌های صادرات فناوری هوش مصنوعی را به سطح بی‌سابقه‌ای برساند - در حالی که شرکت انویدیا، تولیدکننده این تراشه‌ها، پیش‌تر از قراردادهایی با کره جنوبی و دیگر متحدان آمریکا خبر داده بود.
در کنگره نیز برخی نمایندگان جمهوری‌خواه، هرگونه فروش نسخه‌های ضعیف‌تر تراشه‌ها به چین را با عبارت تند «دادن اورانیوم غنی‌شده به ایران» توصیف و مقایسه کرده‌اند.
توافق ترامپ و شی؛ آتش‌بس تاکتیکی در میدان رقابت راهبردی
دیدار اخیر ترامپ و شی در کره جنوبی، اگرچه به ظاهر نشانه‌ای از تنش‌زدایی بود اما در واقع نوعی آتش‌بس موقت در جنگ اقتصادی و فناورانه دو کشور محسوب می‌شود.
کارشناسان می‌گویند رقابت ساختاری واشینگتن و پکن چنان عمیق است که هیچ نشست یا توافقی قادر به پایان آن نیست.
چین بر خودکفایی و کنترل صادرات عناصر حیاتی مانند مواد معدنی کمیاب تاکید دارد، در حالی که آمریکا مسیر «کاهش ریسک» و جداسازی زنجیره‌های تامین از اقتصاد چین را دنبال می‌کند.
در نتیجه، هرچند دو کشور فعلا از تشدید درگیری پرهیز می‌کنند اما مسیر جدایی فناوری و اقتصادی آن‌ها عملا تثبیت شده است.
خبرگزاری رویترز دوشنبه ۱۲ آبان در گزارشی نوشت رهبران کسبوکار در سائوپائولو در حال فشار به دولتها برای سیاستهای قویتر در زمینه تامین مالی انتقال انرژی هستند و در نام‌های عمومی از دولتها خواستهاند تا «فورا» مشوقهایی برای پذیرش انرژیهای تجدیدپذیر به جای سوختهای فسیلی ارائه دهند.
ماریا مندلوس، مدیر عامل ائتلاف «ما به کسبوکار اهمیت می‌دهیم» که این نامه را از سوی ۳۵ گروه نماینده ۱۰۰ هزار شرکت هماهنگ کرده است، گفت: «این یک شناخت از سوی گروههای تجاری است که اهمیت چندجانبهگرایی و بالا بردن آرزوها را درک می‌کنند.»
در ریودوژانیرو، شهرداران، فرمانداران و دیگر مقامات محلی در نشست سران محلی شرکت خواهند کرد اما اعتراضات علیه سرکوب خونین هفته گذشته در این شهر، ممکن است بر این رویداد سایه بیندازد.
در همین حال، پرنس ویلیام از بریتانیا ریاست مراسمی در ریودوژانیرو را بر عهده خواهد داشت که در آن جایزه «ایرتشات» سالانه برای قدردانی از دستاوردهای زیستمحیطی در سال گذشته اهدا خواهد شد.
رویترز نوشت که اکنون کشورهای مختلف و شرکتها ممکن است نتوانند همان خوشبینی را نمایش دهند که در سالهای اخیر بر دیپلماسی اقلیمی حاکم بود: «امروز همکاری جهانی در میانه تنش‌های ژئوپولیتیکی و جنگهای متعدد متوقف شده است.»
در حالی که مجموعهای از تعرفههای نامنظم آمریکا ثبات اقتصادی جهانی را به هم زده است، تغییر سیاستها در زمینه انرژی پاک و علوم اقلیمی از سوی این کشور باعث نگرانی سرمایهگذاران شده است.
رهبران کسبوکار همچنان امیدوارند سیاستهای انرژی پاک را اولویت قرار دهند.
گونزالو سائنس د میرا، رییس گروه رشد سبز اسپانیا گفت: «این از نظر تجاری معقول است و امنیت انرژی و رقابتپذیری را تضمین می‌کند.»
نشست بارانهای جنگلی
برزیل در حالی میزبان «کاپ ۳۰» است که ۳۳ سال از نشست «ارثسامیت» در ریودوژانیرو می‌گذرد که در آن کشورها اولین توافقنامه سازمان ملل برای مقابله با تغییرات اقلیمی را امضا کردند.
این نشست از آن زمان به یک مجمع چندجانبه مهم تبدیل شده است که کشورهای غنی و فقیر را با دانشمندان و جامعه مدنی گرد هم میآورد تا به تهدیدات اقلیمی پرداخته شود اما تاکنون نتواسته است از افزایش انتشار گازهای گلخانهای جلوگیری کند؛ هرچند سرعت آن کاهش یافته است.
کنفرانس سیام ممکن است شاهد کمترین حضور رهبران جهانی از سال ۲۰۱۹ باشد؛ زمانی که حدود ۵۰ نفر از سران کشورها در مادرید برای نشست بیستوپنجم حضور یافتند.
برای نشست سران در ۱۵ و ۱۶ آبان، حضور کمتر از ۶۰ رهبر تایید شده است؛ در حالی که بیش از ۸۰ نفر در نشست بیستونهم در باکو حضور داشتند و بیش از ۱۰۰ نفر در سه نشست قبلی در دبی، شرمالشیخ و گلاسکو حضور یافتند.
این کنفرانس همچنین شاهد ثبتنام کمتر از افراد، نسبت به نشستهای گذشته بوده است.
با محدودیت‌های ظرفیت هتل و قیمتهای بالا، تنها حدود ۱۲ هزار و ۲۰۰ نفر تا ۱۶ مهر ثبتنام کرده‌اند.
لوکا کاری، سخنگوی آتشنشانی ملی ایتالیا، دوشنبه ۱۲ آبان به خبرگزاری رویترز گفت: «ما تلاش میکنیم او را زنده بیرون بیاوریم اما وضعیت بهدلیل خطر فروپاشیهای بیشتر پیچیده است.»
برج ۲۹ متری «توره دی کنتی» امروز در حداقل دو نوبت فرو ریخت.
ویدیوهایی که در شبکههای اجتماعی منتشر شده و همچنین تصاویر رویترز نشان میدهند اولین فروپاشی حوالی ساعت ۱۰:۳۰ به وقت گرینویچ و دومی حدود ۹۰ دقیقه بعد رخ داد.
از اولین فروریزی، غبار و گرد و خاک از پنجرهها بیرون زد و صدای فرو ریختن سنگها به گوش رسید.
دومین فروپاشی در حالی رخ داد که آتش‌نشانان مشغول کار با نردبانهای هوایی بودند.
هیچیک از آتش‌نشانان آسیب ندیدند.
عملیات طولانی و دشوار
لامبرتو جیانینی، رییس پلیس رم، به خبرنگاران گفت: «کارگر گرفتار از دومین فروپاشی جان سالم بهدر برده اما عملیات نجات بسیار طولانی و دشوار خواهد بود، زیرا خطر فروپاشیهای بیشتر وجود دارد.»
آنا-سیلوا تویو، وزیر خارجه رومانی، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «وضعیت همچنان بحرانی است. همکاران ما برای ارائه کمک‌های کنسولی و ارتباط با مقامات ایتالیایی حضور دارند.»
یک کارگر دیگر که او هم رومانیایی بوده بهسرعت نجات پیدا کرده و با جراحات جدی سر -اما غیرکشنده- به بیمارستان منتقل شده است.
دو کارگر دیگر هم دچار جراحات جزیی شده‌اند.
برجی از قرن سیزدهم
این برج که قرار بود به یک موزه و فضای کنفرانس تبدیل شود، در میانه خیابان «ویا دی فوری ایمپریولی» واقع شده است. خیابانی وسیع که از میدان ونیز به کولوسئوم میرسد.
ساختمان همچنان سرپا بوده اما آسیبهای داخلی قابل توجهی داشته است.
این ساختمان قبلا میزبان دفاتر شهرداری بود اما از سال ۲۰۰۶ به بعد مورد استفاده قرار نگرفته و در حال بازسازی بهعنوان بخشی از پروژهای چهار ساله بود که قرار بود سال آینده به پایان برسد.
به گفته مقامات شهر رم، بهدلیل کارهای مرمت، منطقه اطراف برج به روی عابران بسته شده بود.
این ساختمان در اوایل قرن سیزدهم به دستور پاپ اینوسنت سوم برای خانوادهاش ساخته شد و در ابتدا دو برابر ارتفاع کنونی بود اما پس از آسیبهای ناشی از زلزلههای قرن چهاردهم و هفدهم، ارتفاع آن کاهش یافت.
