برخی رسانه‌های اسرائیلی و بین‌المللی گزارش دادند که قزاقستان به توافقهای ابراهیم برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل خواهد پیوست. این خبر پس از آن منتشر شد که استیو ویتکاف، نماینده ویژه دونالد ترامپ گفت اعلام خواهد کرد که یک کشور جدید به توافق ابراهیم پیوسته است.
یک مقام ارشد ایالات متحده به خبرگزاری رویترز گفت که انتظار می‌رود شامگاه پنجشنبه ۱۵ آبان اعلام شود که قزاقستان تازه‌ترین کشوری است که به «توافق‌نامه‌های ابراهیم» می‌پیوندد؛ توافق‌هایی که روابط میان اسرائیل و برخی کشورهای مسلمان را عادی کرده‌اند.
قزاقستان در حال حاضر دارای روابط کامل دیپلماتیک و پیوندهای اقتصادی با اسرائیل است، بنابراین این اقدام عمدتا جنبه‌ای نمادین خواهد داشت.
قاسم جومارت توقایف رییس‌جمهوری قزاقستان، قرار است پنجشنبه در کاخ سفید با دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری ایالات متحده، و چهار رهبر دیگر آسیای مرکزی دیدار کند.
آمریکا در پی آن است که نفوذ خود را در منطقه‌ای افزایش دهد که مدت‌هاست تحت سلطه روسیه بوده و در سال‌های اخیر بیش از پیش مورد توجه چین قرار گرفته است.
بازگشت ویتکاف برای اعلام رسمی
نماینده ویژه آمریکا، استیو ویتکاف، پیش‌تر در یک مجمع تجاری در فلوریدا اعلام کرده بود که برای شرکت در مراسم اعلام نام این کشور به واشینگتن بازخواهد گشت، بدون آن‌که نام کشور مربوطه را فاش کند.
پایگاه خبری اکسیوس نخستین رسانه‌ای بود که گزارش داد این کشور، قزاقستان است.
خبرگزاری رویترز به نقل از یک منبع آگاه دیگر نوشت امید ایالات متحده این است که پیوستن قزاقستان بتواند به احیای توافق‌نامه‌های ابراهیم کمک کند؛ روندی که در جریان جنگ غزه متوقف شده بود.
ترامپ بارها اعلام کرده است که قصد دارد دامنه این توافق‌نامه‌ها را که در دوران نخست ریاست‌جمهوری‌اش میانجی‌گری کرده بود، گسترش دهد.
در سال ۲۰۲۰، امارات متحده عربی و بحرین در چارچوب «توافق‌نامه‌های ابراهیم» با میانجی‌گری ترامپ روابط خود را با اسرائیل برقرار کردند. مراکش نیز در همان سال روابط دیپلماتیک خود را با اسرائیل برقرار کرد.
ترامپ نسبت به چشم‌انداز پیوستن عربستان سعودی، قدرت عمده منطقه‌ای، به این توافق‌ها پس از آتش‌بس اخیر در غزه خوش‌بین بوده است، اما ریاض هیچ نشانه‌ای از تمایل به پیش‌رفتن در این مسیر نشان نداده، مگر آن‌که حداقل مسیر روشنی به‌سوی تشکیل کشور فلسطین ترسیم شود.
انتظار می‌رود محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، تا چند روز دیگر در کاخ سفید با ترامپ دیدار کند.
سایر کشورهای آسیای میانه
سایر کشورهای آسیای میانه، از جمله آذربایجان و ازبکستان، که هر دو روابط نزدیکی با اسرائیل دارند، نیز از مدتی پیش به‌عنوان نامزدهای احتمالی برای پیوستن به توافق‌نامه‌های ابراهیم مطرح بوده‌اند.
این توافق‌ها یکی از دستاوردهای شاخص سیاست خارجی ترامپ در نخستین دوره ریاست‌جمهوری‌اش محسوب می‌شود.
برای بسیاری از مردان، هویت با جمله‌هایی بسیار ساده اما بسیار تاثیرگذار ساخته می‌شود: «مرد که گریه نمی‌کنه»، «محکم باش» یا «مشکل رو حل کن، غر نزن.»
گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۲۳ تاکید می‌کند که نرخ خودکشی در مردان دو تا سه برابر زنان است و بخشی از این تفاوت به سرکوب احساسی برمی‌گردد.
در ایران، آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سال ۱۴۰۲ نشان می‌دهد مردان جوان ۲۰ تا ۳۵ ساله، بیشترین گروه خودکشی موفق را تشکیل می‌دهند؛ اغلب به‌دلیل بیان نکردن مشکلات.
در فرهنگ ایرانی، جملاتی مانند «مرد خانه باید نان‌آور و محکم باشد» این فشار را دوچندان می‌کند.
وقتی چنین تربیتی تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند، پیام اصلی درونی می‌شود: «احساسات انسانی، تهدیدی برای هویت مردانه‌اند.»
این هویت ساخته‌شده بر مبنای سکوت، به‌ظاهر قرار است مردان را قوی‌تر نشان دهد؛ اما در واقع آن‌ها را از ابتدایی‌ترین ابزارهای محافظت روانی محروم می‌کند: توانایی بیان، توانایی کمگ خواستن و توانایی توضیح دادن آنچه در درونشان می‌گذرد.
قضاوت در جمع مردانه: بزرگ‌ترین ترس از خود مردان می‌آید
برخلاف تصور عمومی، مردان بیشتر از اینکه نگران قضاوت زنان باشند، از قضاوت مردان دیگر می‌ترسند.
در جمع‌های پسرانه و مردانه، نشانه‌های ضعف معمولا موضوع شوخی یا دست‌انداختن می‌شوند. پسر نوجوانی که اضطرابش را نشان دهد، ممکن است به‌سرعت «حساس»، «احساساتی» یا «کم‌تحمل» خطاب شود. جوانی که درباره افسردگی حرف می‌زند، خطر این را دارد که «بی‌عرضه» یا «ناتوان» دیده شود.
مطالعه طولانی‌مدت دانشگاه هاروارد که از سال ۱۹۳۸ آغاز شده و همچنان ادامه دارد (معروف به Grant Study)، نشان می‌دهد مردان بیشتر از همتایان خود می‌ترسند، زیرا جمع‌های مردانه اغلب بر پایه رقابت و شوخی‌های تحقیرآمیز بنا شده‌اند.
همچنین گزارش انجمن روان‌شناسی آمریکا در سال ۲۰۱۸ می‌گوید درصد بالایی از مردان، ترس از «ضعیف به نظر رسیدن» را مانع کمک جستن می‌دانند.
در فرهنگ ایرانی، این فشار در جمع‌های «دورهمی مردانه» یا ورزش‌های گروهی مشهود است.
این نگاه باعث می‌شود مردان میان دو انتخاب دشوار گیر کنند؛ یا احساساتشان را پنهان کنند و پذیرفته شوند؛ یا حرف بزنند و خطر از دست دادن جایگاه خود را بپذیرند.
به همین دلیل، اغلب ترجیح می‌دهند حرف نزنند. این سکوت، نه فقط از ترس قضاوت، بلکه برای حفظ «عضویت» در جمع مردانه است؛ جمعی که به‌طور پنهان، قوانین سختی برای پذیرفتن آسیب‌پذیری دارد.
سکوت: روندی تدریجی که به بحران ختم می‌شود
سکوت مردان در یک لحظه شکل نمی‌گیرد؛ آرام‌آرام شکل می‌گیرد. مردی که یک‌بار احساساتش را نادیده می‌گیرد، شاید فکر کند این فقط یک انتخاب است اما دفعات بعد، نادیده گرفتن تبدیل به عادت می‌شود. بعد از مدتی، فرد دیگر حتی نمی‌داند چه چیزی را باید توضیح بدهد؛ آن‌قدر احساساتش را در خود نگه داشته که نامگذاری آن سخت شده است.
اینجا همان نقطه‌ای است که چرخه سکوت شکل می‌گیرد. روند معمولا از جایی آغاز می‌شود که مرد احساس ناراحتی، خستگی یا فشار روانی می‌کند اما تصمیم می‌گیرد این احساس را پنهان کند.
این پنهان کردن اگرچه در ابتدا کوچک به نظر می‌رسد، به مرور تبدیل به بخشی از رفتار روزمره می‌شود.
احساسات حل‌نشده در درون انباشته می‌شوند و فرد برای مهار این فشار درونی، ناخودآگاه به سمت خشم‌های ناگهانی، بی‌حوصلگی یا واکنش‌های عصبی پیش می‌رود.
همین وضعیت باعث می‌شود مرد از گفت‌وگو کردن درباره مشکلات فاصله بگیرد، زیرا تصور می‌کند حرف زدن نه تنها کمکی نمی‌کند بلکه او را آسیب‌پذیر نشان می‌دهد.
در نهایت، این روند او را به انزوای بیشتر می‌کشاند؛ انزوایی که معمولا آهسته و بی‌صدا گسترش می‌یابد اما اثر روانی آن عمیق و ماندگار است.
این چرخه معمولا با نشانه‌هایی جزئی شروع می‌شود؛ کم‌خوابی، بی‌علاقگی، شکستن نظم روزانه، بی‌حوصلگی با نزدیکان یا خشم‌های کوچک اما تکرار شونده.
این نشانه‌های اولیه با راهنمای تشخیصی اختلالات روانی (معروف به DSM-5) همخوان است و می‌تواند به اختلالاتی مانند اضطراب عمومی یا افسردگی عمده منجر شود.
در مردان، نرخ اعتیاد به الکل یا مواد به‌عنوان «خوددرمانی» بالاتر است.
افسردگی پنهان مردان: وقتی ناراحتی خودش را در لباس خشم نشان می‌دهد
تصویری که از افسردگی در ذهن بسیاری از مردم وجود دارد، با چهره‌ای غمگین، کم‌انرژی و کناره‌گیر همراه است اما افسردگی در مردان معمولا چنین چهره‌ای ندارد.
در پژوهش‌های مختلف نشان داده شده که مردان افسردگی را بیشتر در قالب خشم، پرخاشگری، بدخلقی و بی‌صبری تجربه می‌کنند.
برای همین، بسیاری از مردان حتی نمی‌دانند افسرده‌اند و اطرافیانشان هم نمی‌دانند که این رفتارها، در واقع تلاش‌های بدن برای اعلام کمک است.
یک مطالعه جامع و ترکیبی منتشر شده در مجله لنست در سال ۲۰۲۱ نشان می‌دهد افسردگی مردانه اغلب «ماسک‌دار» است: خشم، پرخاشگری، ریسک‌پذیری (مثل رانندگی خطرناک).
در ایران، پژوهش‌های دانشگاهی نشان می‌دهد درصد قابل توجهی از مردان افسرده علائم را به «خستگی کاری» نسبت می‌دهند نه افسردگی و در نتیجه نرخ درمان نشدن در مردان ایرانی بالاست.
استانداردهای غیرواقعی بدن مردانه: اضطرابی که دیده نمی‌شود
در دهه اخیر، فشارهای مربوط به «بدن مردانه ایده‌آل» به‌اندازه‌ای شدید شده که بسیاری از متخصصان سلامت روان آن را یکی از عوامل اصلی اضطراب نسل جوان می‌دانند.
شبکه‌های اجتماعی، صنعت بدن‌سازی و سلبریتی‌های تناسب اندام تصویری از بدن مردانه ساخته‌اند که اغلب غیرواقعی است: شکم صاف، عضلات برجسته، قد بلند، خط فک مشخص.
پسران نوجوان و مردان جوان با دیدن این تصاویر مدام خود را مقایسه می‌کنند؛ مقایسه‌ای که اغلب به این نتیجه ختم می‌شود: «به اندازه کافی خوب نیستم.»
این احساس ناکافی بودن می‌تواند منجر به وسواس ورزش، رژیم‌های سخت، مصرف مکمل‌ها یا حتی رفتارهای پرخطر شود و از آنجا که مردان کمتر درباره این فشار صحبت می‌کنند، این اضطراب معمولا پنهان می‌ماند.
تنهایی مردانه: پیوندهای شکننده در جهان مدرن
یکی از واقعیت‌های کمتر گفته‌شده اینکه مردان در بزرگسالی معمولا دوستان صمیمی کمتری دارند.
روابط عمیق مردان اغلب محدود به دوستی‌های دوره نوجوانی است و در بزرگسالی با تغییر محل زندگی، ازدواج، فرزندآوری یا فشار کاری، بسیاری از این دوستی‌ها از بین می‌رود.
در مقابل، زنان معمولا شبکه‌های حمایتی گسترده‌تری دارند؛ شبکه‌هایی که نقش حیاتی در سلامت روان بازی می‌کنند.
مردی که دچار فشار روانی است، اغلب فقط یک نفر برای صحبت دارد: «شریک زندگی و اگر آن رابطه هم دچار مشکل باشد، فرد تقریبا تنها می‌ماند.»
مطالعه انجمن آمریکایی بازنشستگان (AARP) در سال ۲۰۲۲ نشان می‌دهد مردان متاهل یا پدران معمولا دوستان صمیمی کمتری دارند و یک پژوهش در سال ۲۰۱۵ تاکید می‌کند تنهایی مزمن ریسک مرگ زودرس را ۲۶ درصد افزایش می‌دهد.
در ایران، تنهایی در مردان مهاجر یا کارگر شایع‌تر است. این تنهایی همیشه به‌صورت آشکار دیده نمی‌شود اما اثرش عمیق است و احساس «بی‌پشتوانه بودن» می‌تواند خود یک محرک بحران روانی باشد.
زبان احساسی محدود: وقتی احساسات نام ندارند، بیان هم ندارند
مشکل اصلی بسیاری از مردان این نیست که نمی‌خواهند حرف بزنند؛ این است که نمی‌دانند چطور حرف بزنند.
در بسیاری از خانواده‌ها و مدارس، آموزش احساسی برای پسران جدی گرفته نمی‌شود و پسرها یاد نمی‌گیرند چطور تفاوت میان غم، ترس، اضطراب، خستگی یا استیصال را تشخیص بدهند.
وقتی احساسات نامگذاری نمی‌شوند، فهمیدنشان دشوار می‌شود و وقتی فهمیده نشوند، بیانشان تقریبا غیرممکن می‌شود.
مطالعه دانشگاه تورنتو در سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد ناتوانی در نامگذاری احساسات (الکسی‌تیمیا) در ۱۰ تا ۱۵ درصد مردان (در مقابل پنج تا هشت درصد زنان) شایع است و تجربه آموزش احساسی در مدارس فنلاند نشان داده این رویکرد نرخ افسردگی مردان را کاهش می‌دهد.
در نتیجه، مرد ممکن است فقط «عصبانی» یا «بی‌حوصله» به نظر برسد؛ در حالی که احساس اصلی او شاید ترس، ناامیدی یا فشار روانی شدید باشد.
باز کردن این چرخه: حرف زدن، شنیدن و بازتعریف مردانگی
شکستن چرخه سکوت مردانه به تغییرات بزرگ اجتماعی نیاز ندارد، بلکه به تغییراتی ظریف اما پایدار در روابط انسانی نیاز دارد.
مهم‌ترین قدم این است که فضایی امن برای گفت‌وگو فراهم شود؛ جایی که مردان احساس نکنند برای حرف زدن باید از هویتشان هزینه بدهند.
گاهی این فضا می‌تواند در رابطه عاطفی باشد، گاهی در دوستی و گاهی در خانواده.
شنیدن بدون قضاوت، سوال‌های ساده و گفت‌وگوهای کوتاه، می‌توانند آغازگر مسیری مهم باشند.
مهم‌تر از هر چیز، تغییر نگاه به مفهوم «مرد بودن» است. مردانگی اگر از تعریف‌های قدیمی فاصله بگیرد، نه تنها به مردان کمک می‌کند احساساتشان را بیان کنند، بلکه به آن‌ها امکان می‌دهد بدون فشار و بدون نقش بازی کردن، خود واقعی‌شان باشند.
از امروز شروع کنید:
نشریه تلگراف پنجشنبه ۱۵ آبان در گزارشی نوشت: «در حال حاضر کشورهای قدرتمند، دولتهای سرکش و شرکتهای چندملیتی، به‌طور مخفیانه در تلاش هستند تا پاسخهایی را که این چت‌بات‌ها تولید می‌کنند، تحت تاثیر قرار دهند.»
این در حالی است که میلیونها نفر در سراسر جهان برای دریافت اطلاعات به این مدلهای زبانی بزرگ (LLMs) مانند چتجیپیتی روی آوردهاند.
طبق یک نظرسنجی که اخیرا انجام شده، یکسوم از بزرگسالان بریتانیایی در ماه ژوئن از چت‌بات‌ها استفاده کرده‌اند.
چت‌بات‌ها، مانند چتجیپیتی، حجم زیادی از اطلاعات را از وبسایتها جمعآوری کرده و بهمحض درخواست، این اطلاعات را به پاسخهای متنی تبدیل می‌کنند.
از آنجا که این پاسخها به‌طور گستردهای به منابع اولیه متکی هستند، این امکان وجود دارد که با دستکاری اطلاعات ورودی، پاسخهای چت‌بات‌ها تغییر یابند.
به همین دلیل یک صنعت جدید از «بازاریابان اطلاعات» در حال رشد است که به‌طور مخفیانه در تلاش برای هدایت نتایج چت‌بات‌ها هستند.
اطلاعات چگونه دستکاری می‌شود؟
تلگراف در گزارش خود نوشت که ماه گذشته، اسناد آمریکا نشان داد دولت اسرائیل قراردادی به ارزش شش میلیون دلار با شرکت کلاک تاور ایکس که از سوی برد پارسکال، متحد دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا تاسیس شده، امضا کرده است.
این شرکت، خدماتی مانند «چارچوبسازی جیپیتی» را ارائه می‌دهد که به‌طور خاص برای تاثیرگذاری بر نتایج چت‌بات‌ها طراحی شده است.
این شرکت از طریق انتشار محتوای آنلاین و وبسایتها تلاش می‌کند چت‌بات‌ها را تحتتاثیر قرار دهد.
در سوی دیگر، کمپینهای تبلیغاتی روسیه نیز به‌طور فعال وارد چت‌بات‌ها شده‌اند تا اطلاعات نادرستی را درباره جنگ اوکراین منتشر کنند.
تحقیقات اخیر نشان داد که حدود سه میلیون و ۶۰۰ هزار مقاله تبلیغاتی روسی از طریق شبکهای از وبسایتها به نام «پراودا» به سیستمهای چتبات غربی منتقل شده‌اند.
این شبکهها که بیشتر برای تاثیرگذاری بر نتایج چت‌بات‌ها طراحی شده‌اند، به‌طور عمده بهدنبال انتشار مطالب تبلیغاتی از طرف کرملین هستند.
همچنین، برخی از این مقالات به ویکیپدیا اضافه شده‌اند تا به نتایج چت‌بات‌ها ظاهری معتبرتر بدهند.
نقش چت‌بات‌ها در جنگ‌‌های اطلاعاتی
لکاز اولجنیگ، محقق اطلاعات نادرست در مورد هوش مصنوعی، معتقد است که تاثیرگذاری بر چت‌بات‌ها یک هدف کلیدی است، زیرا کاربران بیشتر به پاسخهای چت‌بات‌ها اعتماد می‌کنند تا به منابع ناشناخته.
او این روند را «شستوشوی اطلاعات» نامیده و معتقد است کاربران به جای خواندن یک سایت مشکوک، به‌طور مستقیم به پاسخهایی که چت‌بات‌ها ارائه می‌دهند، اعتماد می‌کنند. بهویژه در شرایطی که بسیاری از کاربران به‌طور خودکار به چت‌بات‌ها به‌عنوان یک منبع اطلاعاتی اتکا می‌کنند، این تکنیکها بهشدت تاثیرگذار خواهند بود.
طبق گزارشی از موسسه تحقیقاتی رویترز، ۲۴ درصد از مردم از چت‌بات‌ها برای جستوجوی اطلاعات استفاده می‌کنند که نسبت به سال گذشته افزایش قابل توجهی داشته است.
تاثیر مشاورههای سیاسی و شرکتهای روابط عمومی
حالا موجی از شرکتهای مشاوره سیاسی و شرکتهای روابط عمومی ایجاد شده که در حال ارائه خدمات برای بهبود اعتبار مشتریان خود در چشم مدلهای زبانی بزرگ هستند.
این فرآیند که به‌عنوان «بهینهسازی موتورهای تولید» شناخته می‌شود، نسخهای از بهینهسازی موتور جستوجو است که در دهه گذشته محبوب بود.
شرکتهایی مانند دیدیسی پابلیک افاریس در آمریکا که به برخی از بزرگ‌ترین شرکتهای این کشور مشاوره می‌دهد، خدماتی چون «ممیزی هوش مصنوعی» را به مشتریانش پیشنهاد می‌کند.
این خدمات به آن‌ها کمک می‌کند تا بفهمند چت‌بات‌ها چه دیدگاهی دربارهشان دارند و سپس با استفاده از اینفلوئنسرها و انجمنهای آنلاین، نتایج را اصلاح کنند.
مبارزه با این تهدید
در حالی که توسعهدهندگان هوش مصنوعی گفتهاند تمام تلاش خود را برای جلوگیری از تاثیرات غیرمجاز به کار بستهاند، همچنان این تهدید وجود دارد که حتی مقدار کمی از دادههای ورودی به چت‌بات‌ها می‌تواند به‌طور جدی نتایج را تغییر دهد.
طبق تحقیقات اخیر، حتی تغییر ۰.۰۰۰۱۶ درصد از دادهها می‌تواند چت‌بات‌ها را «مسموم» کند.
این در حالی است که برخی از بزرگ‌ترین حامیان هوش مصنوعی گفتهاند این تکنولوژی باید به عنوان یک منبع بیطرف و جامع عمل کند اما ممکن است چت‌بات‌ها جبهه جدیدی در جنگ‌‌های تبلیغاتی باز کرده باشند.
