در برخی روستاهای مرزهای شرقی ایران، دخترانی که قربانی تجاوز و تعرض شده‌اند، نه تنها از حمایت خانواده و جامعه برخوردار نیستند، بلکه به‌دلیل سنت‌های سخت‌گیرانه، طرد می‌شوند و در بی‌پناهی، به خیابان‌ها پناه می‌برند.
وزارت خارجه هند نیز اعلام کرد ویزای گردشگری برای اتباع هندی که به ایران سفر میکنند از ۲۲ نوامبر (اول آذر ۱۴۰۴) تعلیق میشود.
بر اساس اطلاعیه این وزارتخانه، بهدنبال تصمیم تهران در لغو تسهیلات ورود بدون ویزا برای دارندگان گذرنامه هندی، از شهروندان این کشور خواسته شده است هوشیار بمانند و از مراجعه به واسطهها یا آژانسهایی که ورود بدون ویزا یا عبور به کشورهای ثالث را از طریق ایران پیشنهاد میدهند، خودداری کنند.
خرداد ماه امسال رسانهها در ایران گزارش دادند سه تبعه هندی که پس از ورود به تهران ناپدید شده بودند، طی عملیات پلیس در ورامین آزاد شدند.
به گفته مقامهای جمهوری اسلامی، این افراد از طریق صفحهای در اینستاگرام - با وعده صدور ویزای استرالیا - برای سفر به ایران اقدام کردند و آدمربایان پس از ورود آنها به تهران، در تماس با خانوادههایشان، برای آزادی ایشان درخواست مبلغی معادل یک میلیون و ۸۰۰ هزار روپیه کردند.
وزارت خارجه هند بهمن ماه سال گذشته مفقود شدن سه شهروند این کشور را در ایران تایید کرد و خبر داد که آنان برای تجارت به تهران سفر کرده بودند.
در گزارش ایندین اکسپرس تاکید شده است تعلیق سفر بدون ویزا به ایران برای همه شهروندان هند دارای گذرنامه عادی اعمال میشود.
مسافران هندی اکنون باید برای ورود و همچنین عبور از ایران ویزا بگیرند.
وزارت خارجه هند در توصیهنامهای که شامگاه دوشنبه منتشر کرد گفت این تصمیم با هدف جلوگیری از سوءاستفاده شبکههای سازمانیافته جنایتکار از معافیت ویزا و فریب افراد جویای کار اتخاذ شده است.
دهلینو اعلام کرد گزارشهای متعددی دریافت کرده است که نشان میدهد شهروندان هند با وعدههای شغلهای پردرآمد، مسیر آسان به کشورهای خلیج فارس یا اروپا و فرصتهای کاری بدون ویزا، به سفر به ایران ترغیب می‌شوند.
به گفته این وزارتخانه، بسیاری از این افراد پس از ورود به ایران ربوده شدند و گروه‌های تبهکار برای آزادی آنها از خانوادههایشان باجخواهی کردهاند.
بر اساس این گزارش، در حالی که آتش‌بس موقت میان اسرائیل و جمهوری اسلامی همچنان برقرار است، تهران برنامه خود را برای گسترش تولید موشک پنهان نمی‌کند.
نشنال‌اینترست به نقل از عباس عراقچی، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی، نوشت او اوایل این ماه اعلام کرده زرادخانه تسلیحاتی ایران «به‌مراتب فراتر از جنگ ۱۲ روزه» است.
عراقچی همچنین گفته است اهداف اسرائیل در دور اخیر تنش میان دو کشور محقق نشد و «رژیم یهود شکست خورد».
عزیز نصیرزاده، وزیر دفاع جمهوری اسلامی نیز در آبان‌ماه همین موضع را اعلام کرد و گفت صنعت دفاعی ایران در ماه‌های گذشته پیشرفت کرده و «کیفیت و کمیت» زرادخانه موشکی کشور بهبود یافته است.
نشنال‌اینترست با استناد به منابع اطلاعاتی اروپایی گزارش داد که ایران در ماه اکتبر و پس از جنگ ۱۲ روزه، برنامه موشک‌های بالستیک خود را تقویت کرده است.
به نوشته این وب‌سایت، با وجود تحریم‌های سازمان ملل متحد که فروش سلاح به حکومت ایران را ممنوع می‌کند، فعالیت موشکی تهران همچنان رو به گسترش است.
بر اساس این گزارش، چندین محموله پرکلرات سدیم، ماده‌ای حیاتی برای تولید سوخت جامد موشک‌های متعارف ایران، از چین به بندرعباس منتقل شده و همین موضوع از نگاه نشنال‌اینترست «نگران‌کننده» است.
فروردین امسال نشریه نیوزویک، به نقل از وب‌سایت «ماریتایم اگزکیوتیو» گزارش داد کشتی باری «جیران» که تحت تحریم آمریکاست و به انتقال قطعات مرتبط با برنامه موشکی جمهوری اسلامی متهم است، پس از ترک چین وارد آب‌های ایران شده و در بندرعباس پهلو گرفته است.
این کشتی باری که تحت مالکیت شرکت کشتیرانی ایران فعالیت می‌کند، با تلاش ایران برای تهیه پرکلرات سدیم مرتبط دانسته شده است.
نشنال‌اینترست با اشاره به سابقه طولانی تهران در نقض تعهدات مورد نظر سازمان ملل، تمرکز کنونی حکومت بر پر کردن مجدد انبارهای موشکی را «تهدیدی مستقیم علیه اسرائیل» پس از جنگ اخیر توصیف کرد.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است، جمهوری اسلامی در جریان جنگ ۱۲ روزه، بخشی از مرگبارترین و پیشرفته‌ترین موشک‌های خود را به‌سوی اسرائیل شلیک کرد.
این نشریه از موشک بالستیک میان‌برد شهاب-۳، موشک بالستیک کوتاه‌برد سوخت جامد فاتح-۱۱۰ و موشک بالستیک دوربرد ذوالفقار به‌عنوان نمونه‌ای از تسلیحاتی که در این درگیری به‌کار رفت، نام برده است.
نشنال‌اینترست یادآور شد جمهوری اسلامی هیچ‌گاه در نمایش قدرت موشکی خود تردید نکرده و سپاه پاسداران تنها در سال ۲۰۲۵ چندین بار با انتشار ویدیوهای تبلیغاتی از تاسیسات زیرزمینی موشکی در نقاط مختلف ایران، ظرفیت موشکی حکومت را به نمایش گذاشته است.
در کنار این تصاویر که از رسانه‌های دولتی ایران پخش شده، تهران به‌طور مستمر به گروه‌های نیابتی خود در منطقه، از جمله حماس در غزه، حزب‌الله در لبنان و حوثی‌ها در یمن، سلاح، بودجه و آموزش نظامی ارائه می‌کند.
این رسانه در جمع‌بندی گزارش خود نتیجه گرفت که اولویت تهران برای گسترش زرادخانه موشکی‌اش رو به افزایش است و این روند، در صورت تداوم، می‌تواند راه را برای یک درگیری دیگر با اسرائیل هموار کند.
روزنامه شرق در گزارشی با عنوان «من نجس نیستم»، روایت‌هایی از وضعیت دختران قربانی تجاوز و تعرض در مرزهای شرقی ایران منتشر کرده است. روایت‌هایی از انکار، تهدید و زندگی کردن زیر سایه مرگ، «نه برای گناهی که انجام داده‌اند، بلکه برای خشونتی که بر آنان روا شده» است.
برای امنیت این دختران، نام‌ها و موقعیت‌ها در گزارش ذکر نشده‌اند اما در پس هر اسم مستعار، کودکی ایستاده که زخم تجاوز، آینده‌اش را بلعیده است.
در روایت یکی از این قربانیان، خانواده خود نخستین داور و مجری «مجازات» است: «تو نجس شدی. ما نمی‌خواهیم یک موجود نجس در خانه‌مان باشد؛ از این‌جا برو بیرون.»
این جمله‌ای است که پدر و مادر به «مریم» ۱۲ ساله گفتند. خانواده او، همان‌طور که سنت‌های سخت‌گیرانه روستا حکم کرده، نه تنها پناهش ندادند، بلکه طردش کردند.
اگر تعرض و تجاوز افشا شود
در این مناطق، افشای تعرض می‌تواند به مرگ قربانی بینجامد. «نرگس» گفته است پدرش به او گفته شب‌ها می‌تواند برای این‌که بیرون نماند به خانه بیاید اما حق ندارد با مادر، برادر و خواهرهایش حرف بزند و تاکید کرده اگر کسی بفهمد، او را خواهد کشت.
شراره هوشمندیار، پزشک ایرانی مقیم انگلستان، پس از شنیدن سرگذشت این دختران، در مرداد ۱۴۰۰ اتاقی حدود ۳۰ متری به نام «کتابخانه دکتر شراره هوشمندیار» ساخت تا دخترانی که به آنجا معرفی می‌شدند، بدون قضاوت زندگی و تحصیل کنند.
او گفت: «برای یکی از اسکان‌هایی که ساختم، ۲۰ نفر دختر جوان و نوجوان بودند. آمار زیادی برای آن روستای کوچک بود.»
هوشمندیار در گفتوگو با شرق گفت که در دیماه ۱۴۰۱ کتابخانه دوم را ساخته است: «بعد از یک سال که کتابخانه اول را ساختم، این خبر پیچید و متوجه شدم در نقطه دیگری از مرز ایران و افغانستان هم این اتفاق افتاده است. آمار دختران زیر ۱۸ سال بالا بود و خیلی شوکه شدم.»
او درباره عدم پذیرش قربانیان تجاوز در این مناطق گفت: «به این افراد ناخواسته تعرض یا تجاوز شده و اگر جامعه مثل جوامع دیگر از آنها حمایت کند، راحتتر میتوانند از این فضا عبور کنند. هرچند فراموش نمیشود، اما میتوان آن را مدیریت کرد.»
این پزشک تاکید کرد که در جامعه سنتی این مناطق، به‌دلیل زندگی عشیرهای، این اخبار گوشبهگوش میپیچد و نمیگذارند کسی با این افراد رفتوآمد کند: «میگویند این دختران، دخترانشان را به بیراهه میکشانند مثل خودشان! در حالی که این یک اتفاق بوده و خواسته آن دختران نبوده است.»
در نبود حمایت، بسیاری از این دخترها برای زنده ماندن راهی جز تن دادن به «استثمار دوباره» ندارند.
هوشمندیار گفت: «یکی از بچهها گفته بود چون به من تجاوز شده، حالا نوبت من است که از جامعه و مردان انتقام بگیرم. ایدز گرفته بود و تلاش میکرد انتقام بگیرد.»
جمهوری اسلامی آمار مشخصی از میزان تجاوز و آزار جنسی در ایران ارائه نمی‌کند. کارشناسان میگویند زنان قربانی تجاوز در بسیاری از موارد به‌دلیل ظن و بدگمانی فرهنگی و ترس از قضاوت عمومی، ترجیح میدهند موضوع را گزارش نکنند.
سعید مدنی، جامعهشناس زندانی که پژوهشهایی درباره موضوع تعرض و تجاوز جنسی در نقاط مختلف ایران انجام داده است، مرداد ۱۳۹۹ در مصاحبه با روزنامه شرق به موضوع قبح و انگ اجتماعی در ارتباط با تجاوز جنسی در ایران پرداخت.
او هشدار داد بر اساس برآوردها، «بیش از ۸۰ درصد موارد تجاوز به دلایل مختلف گزارش نمیشوند».
مدنی تاکید کرد که بخش عمده موارد تجاوز در ایران گزارش نمیشوند زیرا حمایت از قربانی تجاوز در قوانین جمهوری اسلامی، حداقلی است.
