پس از چهار روز بی‌خبری از وضعیت بیش از ۲۰ زندانی سیاسی زندان قزلحصار، اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال حاکی از آن است که آن‌ها پس از یورش ماموران امنیتی و گارد ویژه زندان، با ضرب‌وجرح، بستن دست‌وپا و کشیدن کیسه بر سر، به سلول‌های انفرادی منتقل شده و در اعتصاب غذا به‌سر می‌برند.
یک منبع نزدیک به خانواده‌های این زندانیان چهارشنبه هشت مرداد به ایران‌اینترنشنال گفت این اقدام در اعتراض به سرکوب و خشونت سیستماتیکی است که با یورش نیروهای امنیتی و مأموران زندان به واحد چهار زندان قزلحصار، وارد مرحله‌ای تازه و هولناک شد.
این منبع آگاه با بیان اینکه هدف این حمله، شماری از اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» بودند، به ایران‌اینترنشنال گفت این زندانیان سیاسی به‌شدت مورد ضرب‌وجرح قرار گرفته‌اند و در اعتراض به این توحش و سرکوب هدفمند، در سلول‌های انفرادی واحد سه زندان قزلحصار وارد اعتصاب غذای جمعی شده‌اند.
از جمله زندانیانی که پس از یورش ماموران به بند سیاسی قزلحصار به سلول‌های انفرادی منتقل شده و تماسی با خانواده‌هایشان نگرفته‌اند، می‌توان به زرتشت احمدی‌راغب، لقمان امین‌پور، اکبر باقری، میثم دهبان‌زاده، سپهر امام‌جمعه، احمدرضا حائری، اسدالله هادی، رضا محمدحسینی، ابوالحسن منتظر، علی معزی، آرشام رضایی، خسرو رهنما، رضا سلمان‌زاده، محمد شافعی، حمزه سواری، مصطفی زمانی و صلاح‌الدین ضیائی اشاره کرد.
به گفته منابع مطلع، مجموعا حدود ۲۵ زندانی سیاسی در این بند هدف عملیات بوده‌اند و از میان آن‌ها مهدی حسنی و بهروز احسانی اعدام شده‌اند.
سعید ماسوری، از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی که از ۲۵ سال پیش، بدون حتی یک روز مرخصی در ایران زندانی است، به زندان زاهدان تبعید شده اما خانواده‌اش همچنان تماسی با او نداشته‌اند و در بی‌خبری مطلق به‌سر می‌برند.
پیشتر یک منبع نزدیک به خانواده‌های این زندانیان به ایران‌اینترنشنال، گفت چند روز پس از یورش خشونت‌بار به بند سیاسی زندان قزلحصار، خانواده‌های زندانیان سیاسی در روز ملاقات به این زندان مراجعه کردند، اما به آن‌ها گفته شد که عزیزانشان در «سلول انفرادی» نگهداری می‌شوند و تا دو هفته هیچ‌گونه تماس یا ملاقاتی نخواهند داشت.
با این حال، نبود هرگونه نشانه‌ای از سلامت یا محل نگهداری این زندانیان، موجب نگرانی شدید خانواده‌ها شده بود.
پیش از این در هفتم مرداد، کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در بیانیه هفتاد و نهمین هفته خود نوشت در چهارم مرداد بیش از ۱۰۰ مامور گارد زندان و نیروهای امنیتی با دستور مستقیم الله‌کرم عزیزی، رییس زندان قزلحصار و حسن قبادی و اسماعیل فرج‌نژاد، دو معاون او به سالن زندانیان سیاسی در واحد چهار این زندان یورش بردند.
این بیانیه اعدام احسانی و حسنی در پنج مرداد را بخشی از سیاست سرکوب سیستماتیک جمهوری اسلامی توصیف کرد و نوشت این دو زندانی سیاسی که از اعضای فعال کارزار بودند، در روندی «ناعادلانه، بدون اطلاع قبلی و حتی بدون ملاقات آخر با خانواده» اعدام شدند.
آن‌ها در ادامه ضمن محکومیت «سرکوب و اعدام‌های غیرانسانی و ظالمانه زندانیان» تاکید کردند که جان زندانیان سیاسی در خطر جدی است و هدف جمهوری اسلامی از این اقدامات، «ایجاد وحشت و به سکوت کشاندن جامعه» است.
زندانیان عضو کارزار از سایر زندانیان خواستند همچون زنان زندانی در قرچک و زندانیان تهران بزرگ، با برگزاری مراسم یادبود، اجازه ندهند «خون سرفرازان به‌دار آویخته» پایمال شده و صدای «پایه‌گذاران کارزار» در بی‌خبری و سکوت خاموش شود.
بر اساس ارزیابی خانواده‌ها و فعالان حقوق بشر، احتمال می‌رود مقام‌های زندان و نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی در حال آماده‌سازی زمینه برای انتقال پراکنده این زندانیان به زندان‌های دیگر، یا پنهان‌کاری درباره وضعیت جسمی آنان باشند.
شدت خشونت در زمان انتقال این زندانیان، از جمله ضرب‌وشتم گسترده، بستن دست‌وپا با دست‌بند و پابند و کشیدن کیسه بر سر زندانیان، نگرانی‌ها درباره احتمال آسیب جسمی یا فاجعه‌ای پنهان را تشدید کرده است.
خانواده‌های این زندانیان و شماری از فعالان مدنی با انتشار پست‌هایی در شبکه‌های اجتماعی نسبت به خطر جانی برای این افراد هشدار داده و خواستار شفاف‌سازی فوری نهادهای مسئول شده‌اند.
با توجه به سابقه شکنجه، پرونده‌سازی و اعدام‌های فراقانونی در زندان‌های جمهوری اسلامی، نگرانی‌ها درباره سلامت و جان این زندانیان به‌شدت افزایش یافته است.
زندانیان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۱۸ ماه گذشته و از زمان آغاز به کار این جنبش همواره تحت فشار قرار گرفته و با پرونده‌سازی‌های جدید از سوی نهادهای امنیتی، قضایی و زندان‌ها مواجه شدند.
با این وجود، کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در بیانیه هفتم مرداد خود با یورش ماموران به یند سیاسی زندان قزلحصار کرج را حمله‌ای وحشیانه به قلب این کارزار توصیف کردند و تاکید کردند این کارزار همچنان با مقاومت و انسجام ادامه خواهد داشت.
