از دل‌شکستگی مردن تا پیش از سال ۲۰۰۲ و زمانی که دکتر هیکارو ساتو و همکارانش در بیمارستان شهر هیروشیما آن را مورد پژوهش قرار دادند و به توضیحش پرداختند، بیشتر به آرایه‌ای ادبی می‌مانست. ساتو این عارضه را کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو نامید، چیزی که سریع به «نشانگان قلب شکسته» معروف شد.
تصاویر شورانگیز با جزییات زیاد
دیدن تصاویر جیمز وب بسیار هیجان‌انگیز است. برخی ستاره‌شناسان انتظار تصاویری دقیق با چنین جزییات و کیفیت بالایی را نداشتند. طبیعتا مشاهده داده‌هایی با این کیفیت، آنها را بر سر شوق آورده است.
در اولین تصویر رونمایی شده از آنچه تلسکوپ جیمز وب گرفته است، خوشه کهکشانی از هزاران کهکشان دیده می‌شود.
این تصاویر، این خوشه کهکشانی را به شکلی که ۴/۶ میلیارد سال پیش پدید آمده، نشان می‌دهد.
اما کهکشان‌های دورتر هم در عکس افتاده‌اند و همان‌هایی هستند که کشیده شده و محوند.
این کهکشان‌ها هم حدود ۱۳ میلیارد سال قدمت دارند و اخترشناسان درباره آنها بیش از باقی کهکشان‌های باستانی اطلاعات در دست دارند.
اهمیت تصاویر این‌چنینی در این است که به فهم اخترشناسان از پدید آمدن اولین ستارگان و کهکشان‌ها کمک می‌کنند.
تلکسوپ جیمز وب همچنین تصویری از «پنج‌قلوی استفان» گرفته است. مجموعه‌ای از پنج کهکشان که ۲۹۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند و در صورت فلکی اسب بالدار قرار دارند. این تصویر همچنین یک سیاهچاله کلان‌جرم را در مرکز و همچنین تولد ستارگان را نشان می‌دهد.
چنین داده‌هایی به اخترشناسان اطلاعات بیشتری درباره سیر تکامل کهکشان‌ها و سرعت رشد سیاهچاله‌های کلان‌جرم می‌دهد.
تصویر دیگری سحابی کارینا را نشان می‌دهد که از بزرگ‌ترین و پرنورترین سحابی‌هاست.
سحابی‌ها ابرهایی از گاز و غبارند که ستاره‌ها در بستر آنها چشم به جهان می‌گشایند. جیمز وب توانسته با نور فروسرخ در این سحابی‌ها کاوش کند و داخل «مهد ستاره‌ها» را به جهانی که آن را پیش‌تر هرگز ندیده بود، نشان دهد تا اخترشناسان بیشتر از سیر تولد ستاره‌ها بدانند.
سحابی کارینا تقریبا هفت هزار و ۶۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی جنوبی کارینا واقع شده است.
تصاویر صدها ستاره نوزاد (هر نقطه در عکس، یک ستاره است) را نشان می‌دهند و جزییات دیگری هم در عکس‌ها هستند که توضیح آنها هنوز برای اخترشناسان ممکن نیست.
تصویر دیگر جیمز وب از سحابی حلقه جنوبی، سحابی سیاره‌نماست که یک ابر متشکل از گاز در حال گسترش است و در پیرامون یک ستاره در حال مرگ قرار دارد. در تصویر دیگر، با نارنجی کف‌آلود در پیرامون دو ستاره در حال مرگ هستند که در مدار یکدیگر در حال گردش‌اند. قطر سحابی حلقه جنوبی آن تقریبا نیمی از سال نوری است و حدود دو هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.
نارنجی کف‌آلود در عکس سمت راست، هیدروژن مولکولی است. گازی که از پیوند دو اتم هیدروژنی به وجود می‌آید.
در این تصویر دو ستاره در حال مرگ در مرکز سحابی حلقه جنوبی دیده می‌شود که برای منجمان فرصتی برای مطالعه مرگ ستارگان با جزییاتی بی‌سابقه را فراهم می‌کند.
جیمز وب تاکنون بزرگ‌ترین تلسکوپی است که به فضا فرستاده شده و انتظار می‌رود از جای خوبی که در آن قرار گرفته و در آنجا از جو زمین خبری نیست، بهترین و پرجزییات‌ترین تصاویر را برای زمین ارسال کند. شکی نیست که جیمز وب، درک اخترشناسان از کیهان را دگرگون خواهد کرد. دقیقا همان کاری که تلسکوپ هابل پیش از جیمز وب برای علم نجوم انجام داد.
گرمای بیش از حد بدن می‌تواند باعث احساس ناخوشی و حتی مرگ شود. برخی افراد، آنانی که بالای ۶۵ سال و زیر پنج سال سن دارند، زنان حامله، کسانی که عارضه‌هایی همچون بیماری قلبی و مسائل سلامت روان دارند و آنانی که در فضای آزاد کار می‌کنند به گرما حساس‌ترند و نیاز دارند در هوای گرم از خود بیشتر محافظت کنند.
تاب آوردن بهتر گرما با عادت دادن خود به آن، در گذر زمان ممکن است.
خود را خنک نگه دارید
بر اساس پژوهش‌ها قرار دادن پا در آب سرد، راه خوبی برای پایین آوردن دمای مرکزی بدن و مجال دادن به اعضای بدن برای ادامه کارشان است. این کار می‌تواند ورم پا و ورم مچ پا را هم کاهش دهد.
دوش گرفتن یا حمام با آب ولرم از قرار دادن پا در آب سرد هم بهتر است و حتی مؤثرترین راه برای خنک کردن بدن است.
اما وسوسه نشوید تا در آب سرد و یخ غوطه‌ور شوید چرا که شوک حاصل از چنین درجه سرمایی، می‌تواند خطرناک باشد.
در شرایط کمبود و قحطی آب، ذخیره کردن آب باید انجام شود و دست، پا، گردن و صورت با آن خنک شود.
باد خنک پنکه روی پوست ممکن است به شما حس خوبی بدهد اما درجه بدنتان را پایین نخواهد آورد.
استفاده از پنکه، مخصوصا در شرایط آب و هوایی گرم و خشک، حتی بدتر است و می‌تواند کم‌آبی بدن و ناخوشی ناشی از گرما را کاهش دهد. بر اساس توصیه سازمان بهداشت جهانی، استفاده از پنکه در دمای بالای ۳۵ درجه، احتمال خستگی مفرط ناشی از گرما و گرمازدگی را کاهش نخواهد داد.
همچنین مهم است که آب بدن حفظ شود و مواد معدنی که با عرق کردن از دست رفته، به بدن رسانده شوند.
انسان در گرمای هوای بالای ۳۰ درجه، سه تا چهار لیتر در ساعت و تا ۱۰ لیتر در روز عرق می‌کند که این معادل با ۴۰ فنجان چای است. برای مدتی کوتاه، نوشیدنی‌های گرم درجه بدن شما را بالا می‌برد اما پس از آن باعث عرق کردن شما می‌شود که این خود دمای بدن شما را پایین می‌آورد.
نوشیدنی‌های یخ و خنک هم دمای بدن شما را پایین می‌‌آورند اما نوشیدن مایعات گرم همچنان کمی مؤثرتر از نوشیدن مایعات سرد است.
فارغ از درجه دمای نوشیدنی‌تان، تا جایی که می‌توانید مایعات بنوشید.
یکی دیگر از راه‌های پایین آوردن دمای بدن این است که تنی به آب بزنید اما مواظب شوک سرمایی باشید. ذره‌ذره بدنتان را در آب غوطه‌ور کنید و از توانایی خود در شنا کردن و اینکه شنا در کجا امن است، آگاه باشید.
بسیاری افراد در هوای گرم در آب غرق می‌شوند.
توجه به طراحی شهری برای مقابله با گرما
گرمای هوا به ویژه در شهرها می‌تواند بسیار بد باشد و جزایر گرمایی شهری ایجاد کند. جزایر گرمایی شهری هنگامی ایجاد می‌شوند که فضای یک کلان‌شهر بسیار گرم‌تر از محیط روستایی اطراف آن باشد. درست است که یک راه مقابله با گرمای هوا در شهر، داشتن دستگاه تهویه هواست اما راه‌های دیگری هم وجود دارد.
دیوار و سقف سبز برای ساختمان‌ها نه تنها زیباست بلکه می‌تواند دیوار ساختمان زیر خود را تا ۱۲ درجه خنک‌تر نگه دارد. دیوارهای سبز از دیوارهای معمولی ۳۲ درجه خنک‌ترند و علاوه بر فراهم آوردن عایقی مناسب، تا ۵۹ درصد به کاهش هزینه‌های انرژی هم کمک می‌کنند.
دیوارهای سبز، خانه را در تابستان خنک نگه می‌دارند و در زمستان به عنوان عایق عمل می‌کنند، آلودگی هوا را کم می‌کنند و مأمنی برای پرندگان می‌شوند که آنان نیز گرما را تاب نمی‌آورند.
محافظت از حیوانات در گرما
قرار دادن ظرف آب در حیاط یا بالکن خانه‌تان را فراموش نکنید. پرندگان در سراسر سال به غذایی که برایشان می‌گذارید نیازمندند اما این احتیاج در تابستان که خاک به علت گرمای زیاد سفت و سخت می‌شود و یافتن غذا را برای آنان دشوار می‌کند، از اهمیت بیشتری برخوردار است.
گیاهان هم در گرمای زیاد آزار می‌بینند و باید تحقیق کنید و ببینید که بر حسب نوع گیاه، چه زمانی برای آب دادن به آنها بهتر است.
در گرمای زیاد مواظب حیوان خانگی‌تان هم باشید. نه تنها افراد، بلکه حیوانات را هم در داخل ماشین تنها نگذارید و آنها را صبح یا عصر که زمین خنک‌تر است برای پیاده‌روی ببرید.
فراموش نکنید که محافظت از خود در گرما ممکن است موضوعی پیش پا افتاده به نظر برسد چون اساس آن عقل سلیم است اما می‌تواند حدفاصل مرگ و زندگی باشد.
این نظرسنجی که اولین در نوع خود به شمار می‌رود از سوی دو سازمان مربوط به مسلمانان بریتانیا (با همکاری یکدیگر) انجام داده‌اند.
بر اساس این نظرسنجی، معمول‌ترین نوع حمله به مساجد، تخریب و پس از آن، دستبرد زدن و دزدی بوده است.
همچنین ۸۳ درصد مراکز اسلامی دست‌کم سالی یک بار هدف حمله قرار گرفته‌اند.
از سوی دیگر این نظرسنجی حاکی از آن است که ۱۷ درصد مساجد، با آزار فیزیکی کارکنان یا عبادت‌کنندگانشان روبه‌رو شده‌اند و روحانی یک مسجد، نزدیک به در ورودی این بنا با چاقو هدف حمله قرار گرفته است.
بنا بر اظهارات مقام‌های برخی مساجد بریتانیا، کارکنان این عبادتگاه‌ها همواره بر روی پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی محبوب، هدف تهدید به خشونت فیزیکی قرار گرفته و مورد آزار عمومی واقع شده‌اند.
بنا بر گزارشی که با تکیه بر نتایج این نظرسنجی تهیه شده است، مقام‌های مساجد رنجیدگی‌شان را از افزایش نفرت‌پراکنی اسلام‌ستیزانه که بر رفاه حال آنان اثرات منفی داشته، ابراز کرده‌اند.
در این گزارش به نقل از یکی از مقام‌های این مساجد آمده است که آنها شاهد حمله برخی افراد و شکستن شیشه‌های مسجد، حمله به ماشین عبادت‌کنندگان و اسپری کردن شعارهای نژادپرستانه بر دیوار مسجد بوده‌اند.
۱۱۳ مسجد، حدود دوسوم مساجد بریتانیا که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند گفته‌اند دایره این حمله‌ها از مسجد فراتر رفته و اجتماع بزرگ‌تری از مسلمانان را در بر گرفته است.
۹ درصد نیز از مورد حمله قرار گرفتن مرتب مسجد یا مرکز اسلامی، حدودا هر سه ماه یک بار خبر داده‌اند.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد طی همه‌گیری کرونا، ۱۵ درصد مساجد با افزایش حمله روبه‌رو بوده‌اند.
توفیق قاسمی، پیش‌نماز مسجد سنزبری در شمال لندن در مصاحبه با شبکه خبری الجزیره گفت این حمله‌ها که با انگیزه‌های مذهبی انجام می‌گیرد، طی سالیان اخیر افزایش یافته است و در یک حادثه که به تازگی رخ داد، یک نفر به دیوار مسجد، مدفوع سگ پرتاب کرد.
به گفته او، ماه رمضان سال گذشته هم یک مرد لاستیک اتومبیل شش نمازگزار را پنجر کرد و این مسجد، تماس‌های تلفنی تهدید‌آمیز و نامه‌های سراسر نفرت نیز دریافت کرده است.
قاسمی گفت که برخی حمله‌کنندگان تظاهر به مسلمان بودن می‌کنند تا به درون مسجد راه پیدا کنند و سپس از صندوق صدقات پول و تلفن همراه می‌دزدند و گاهی کت و کاپشن عبادت‌کنندگان را هم به سرقت می‌برند.
بر اساس گفته‌های او، جرایم نفرت‌پراکنانه علیه مسلمانان در طی سه سال گذشته به سرعت زیاد شده و بهای چنین جرائمی برای مساجد افزایش یافته است.
او گفت مسجدی که در آن پیش‌نماز است، چهار نفر را به عنوان گارد امنیتی استخدام کرده و دوربین مداربسته در داخل مسجد هم کار گذاشته شده که همه این‌ها بار مالی سنگینی بر دوش مسجد است.
عکس‌العمل پلیس
این نظرسنجی به واکنش پلیس بریتانیا درباره جرایم علیه مساجد نیز پرداخته است.
حدود ۸۵ درصد مساجدی که مورد تهدید یا حمله قرار گرفته‌اند، این وقایع را به پلیس گزارش کرده‌اند.
بنا بر این گزارش، ۵۵ درصد مساجد از واکنش پلیس به گزارش جرائم، رضایت داشته‌اند اما تجربه ۳۸ درصد مساجد این بوده که پلیس هیچ برخوردی پس از گزارش این‌دست جرائم انجام نداده است.
همچنین ۲۸ درصد پاسخ‌دهندگان گفته‌اند که پلیس در پی ارائه گزارش‌های این‌چنینی، نظارت بیشتری برای مساجد در نظر گرفته است اما ۱۵ درصد پاسخ داده‌اند که به نظرشان تماس با پلیس و گزارش این حمله‌ها، غیرضروری بوده چرا که به عقیده آنان، پلیس در هر صورت اقدامی نخواهد کرد.
پلیس بریتانیا اما با رد چنین اظهاراتی گفت که تمام گزارش‌های مربوط به جرائم نفرت‌پراکنی را جدی می‌گیرد چرا که چنین جرائمی تأثیرات ویرانگری بر روی تک‌تک قربانیان و اجتماعی که آنان به آن تعلق دارند، خواهد داشت.
به گفته پلیس بریتانیا، همه افراد حق دارند بدون ترس از مورد آزار قرار گرفتن کلامی و جسمی زندگی کنند و به انجام تکالیف دینی‌شان بپردازند و پلیس همواره از چنین حقی محافظت خواهد کرد.
توصیه مساجد به پلیس
رئیس یکی از دو سازمان تهیه‌کننده گزارش مذکور به الجزیره گفت که آنان توصیه‌هایی برای پلیس بریتانیا در برخورد با جرایم اسلام‌ستیزی در این کشور تهیه کرده‌اند.
او توصیه‌ها را شامل بهبود روابط جامعه مسلمانان محله با مسجد آن و پاسخ سریع پلیس به محض وقوع چنین حملاتی و ارائه توضیح کامل پلیس در صورت عدم اقدام دانست.
بر اساس این گزارش، بسیاری از اولیای مساجد عنوان کرده‌اند به دلایل گوناگون درباره گزارش چنین حملاتی سکوت کرده بودند.
۶۴ درصد مساجد گزارش داده‌اند که بیمناک هستند این دست حملات اثراتی منفی همچون دل‌زده کردن عبادت‌کنندگان از رفتن به مسجد و ایجاد شکاف در جامعه، با از دست رفتن باور مسلمان به پلیس، در پی داشته باشد.
بنا بر آمار بریتانیا، از مارس ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، بیش از شش هزار جرم مرتبط با نفرت‌پراکنی به ثبت رسیده است که نیمی از آنان متوجه جماعت مسلمان در این کشور بوده است.
مسلمانان بریتانیا حدود ۴/۴ درصد جمعیت بریتانیا را تشکیل می‌دهند.
مردم از خود می‌پرسند چگونه چنین حمله‌های خشن و عاری از هر گونه احساسی، می‌تواند حتی یک بار اتفاق بیفتد؛ چه رسد به اینکه به‌دفعات روی دهد و اینکه آیا راهی برای جلوگیری از وقوع آنها وجود دارد یا نه.
یک پاسخ ساده به چنین پرسشی، منحرف کردن بحث با وسط کشیدن پای بیماری روانی به عنوان علت این تیراندازی‌های جمعی است. با چنین پاسخ حاضر و آماده‌ای که جوابی سطحی است و نتیجه‌اش همان توصیه به بهبود سلامت روان، این مشکل به حاشیه رانده می‌شود. چنین پاسخ سهل‌انگارانه‌ای همچنین بار را از دوش اکثریت جامعه برای پرداختن به مشکل تباه‌کننده تیراندازی جمعی برمی‌دارد؛ همان‌دست تیراندازی‌هایی که بین سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۰ تنها در ایالات متحده، جان دست‌کم هزار و ۳۶۳ نفر را گرفته است.
اما پژوهشگرانی که در حوزه تروریسم و تیراندازی جمعی تحقیق می‌کنند مدت‌هاست رابطه علی و معلولی بین گرفتن جان قربانیان بی‌گناه با مشکلات سلامت روان را رد کرده‌اند. همه ۴۰ هزار جنگجوی خارجی‌ای که به داعش پیوستند تا بکشند و کشته شوند، مشکل روانی نداشتند و تمام تیراندازان به جمع که در ۱۹ هفته نخست سال ۲۰۲۲ حدود ۲۰۰ حمله، تنها در خاک آمریکا انجام دادند نیز بی‌بهره از سلامت روان نبودند.
مسأله تیراندازی جمعی قطعا ابعاد روانی و روان‌شناختی دارد اما بیماری و مرض نیست. دلیل رخداد چنین مواردی از میل جمعی انسان‌ها به اهمیت و احترام سرچشمه می‌گیرد که می‌توان گفت مادر تمام انگیزه‌ها در رفتارهای اجتماعی است.
چنین انگیزه‌ای در انسان و پیامدهای دیرپای آن، جای پژوهش بسیار دارد. چنین میلی نیروی محرکه بسیار مهمی در امور انسانی است و همان نیرویی است که سیر تاریخ جهان را شکل می‌دهد، سرنوشت ملت‌ها را رقم می‌زند و در وقوع حوادث غم‌انگیزی همچون تیراندازی جمعی نیز نقش مهمی ایفا می‌کند.
جستن نام به قیمت جان دیگران
تمایل به جستن اهمیت و احترام، پیش از آنکه موجب بروز رفتاری در فرد شود، باید ابتدا در وجود او بیدار شود.
پس از فقدانی عظیم که حقارت و شکست را به دنبال داشته باشد، میلی برای رفتن در پی اهمیت و احترام در فرد ایجاد می‌شود. هنگامی که انسان به چنان از دست دادنی دچار می‌شود، عاجزانه در طلب به دست آوردن دوباره اهمیت و احترام می‌رود. این اهمیت طلبیدن، همچنین می‌تواند با فراهم آمدن فرصتی برای بُردی پایدار در وجود فرد پدید آید؛ مثلا اینکه بتواند با رفتاری به قهرمان، شهید یا یک سوپراستار تبدیل شود.
زمان بروز شدید این احساسات در دوره نوجوانی، بزنگاه عبور از کودکی به بزرگسالی است. دوره‌ای که در چنگ هورمون‌های فزاینده، احساسات سرکش و تردید درباره ارزش فردی که مثل خوره به جان نوجوان می‌افتد، اسیر است.
بسیاری از تیراندازی‌های جمعی در مدرسه‌ها به‌دست تیراندازهای نوجوان بین سنین ۱۱ تا ۱۷ سال اتفاق می‌افتد. (معدل سنی تیراندازهای جمعی ۳۳/۲ است.)
البته که نه سن و نه طلب اهمیت و احترام هیچ‌کدام به تنهایی قادر به توضیح علت رخ دادن تیراندازهای جمعی نیستند و اغلب نوجوانان نیز بدون توسل به کشت و کشتارهای خشن از ایام نوجوانی‌شان گذر می‌کنند. پس بر سر آنانی که مثل اکثریت نیستند و دست به ماشه می‌برند چه آمده است؟
میان‌بر زدن در طلب شکوه و شهرت
تحقیق پژوهشگران در این زمینه نشان می‌دهد یک عامل اساسی در تبدیل فرد به یک «تیرانداز به جمع»، روایتی است که به او وعده «اهمیت یافتن» می‌دهد. در حقیقت داستانی که این افراد خودشان به خورد خودشان می‌دهند و آن را پذیرا می‌شوند. چنین داستانی قدرت قانع‌کننده بودن خود را از حمایت شبکه اجتماعی فرد (گروهی که او به دنبال تأیید گرفتن از آنان است) می‌گیرد.
روایت معمولی که بسیاری از انسانهای در جست‌وجوی اهمیت و ارزش به دنبال آن می‌روند، از مسیر سختکوشی، دستاوردهای قابل توجه و خدمات اجتماعی می‌گذرد اما روایت‌های جایگزین دیگری وجود دارند که در آنها راه میان‌بر وسوسه‌برانگیز برای رسیدن به شکوه و شهرت، به فرد چشمک می‌زند. همان روایت خودساخته که موجب می‌شود «قهرمان» شجاع، در راه رسیدن به «آرمان»، همه را قربانی کند.
درک روان‌شناختی تیراندازی جمعی اولویت دارد
تمایل به خشونت به عنوان راهی برای اهمیت یافتن، مشکل مقابله با بروز آن در اماکن عمومی را به شکل خاصی دشوار و جلوگیری از آن با توسل به راه‌‌حل‌های سریع را غیرمحتمل می‌سازد.
برای غلبه بر چنین رویدادهایی، اول باید بعد روان‌شناختی را درک کرد که محرکه آن است. این امر نیازمند آن است که والدین، وحشتی را که ممکن است از احساس بی‌اهمیتی دامن‌گیر کودکانشان شده باشد درک کنند و از میل آنان به اینکه ارزشمندی خود را اثبات کنند و همچنین از ترکیبی از نیازهای انسانی، روایاتی که فرد پذیرا می‌شود و شبکه‌هایی از عوامل که می‌تواند به قتل بینجامد، آگاه باشند.
این امر همچنین نیازمند آن است که مؤسسههای آموزشی و اجتماعات به نوجوانان راه‌های جایگزین خشونت را بیاموزند تا عطش آنان را برای «اهمیت داشتن»، فرو بنشانند.
مسأله دیگر توجه به عدالت اجتماعی و نابرابری‌های اقتصادی است که به میلیون‌ها نفر احساس مورد بی‌احترامی قرار گرفتن و به حال خود رها شدن می‌دهد.
از سوی دیگر مقابله با خشونت‌هایی همچون تیراندازی‌های جمعی، رویارویی جدی با روایت‌های نفرت‌پراکنانه و اهریمن پنداشتن دیگری را می‌طلبد.
شکی نیست که روبه‌رو شدن با چنین چالش‌هایی کار دشواری است و به تلاش تمام گروه‌های اجتماعی نیاز دارد. اگر جامعه دست روی دست بگذارد و بی‌تفاوت بنشیند، قتل پایان نمی‌یابد.
تیراندازی‌های جمعی اخیر خود یادآور آن است که شر همواره می‌تواند اتفاق بیفتد و چشم بستن به روی آن، به بهای رنج خود اجتماع تمام می‌شود.
کاردیومیوپاتی به عارضه‌هایی که ماهیچه قلب را درگیر می‌کند اطلاق می‌شود اما دانشمندان اخیرا کشف کرده‌اند که انسان می‌تواند از شدت شادی نیز بمیرد و دلیل این نوع مرگ هم چیزی جز کاردیومیوپاتی توکاتسوبو نیست.
بر قیاس نشانگان قلب شکسته، طبیعتا این عارضه هم «نشانگان قلب شاد» نامیده شد.
سوال این است کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو چیست؟ از آن چه می‌دانیم و چرا مردم از آن می‌میرند؟
در ابتدا باید تأکید شود که کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو به‌ندرت کشنده است و همچون دیگر کاردیومیوپاتی‌ها، عارضه‌های درگیرکننده عضله قلب، مردم پس از چندین ماه و بدون آسیب طولانی‌مدت به این عضو، از آن بهبود می‌یابند.
نشانگان قلب شکسته به این دلیل این‌گونه نامیده شده که در قلب افرادی که به چنین عارضه‌ای مبتلایند، بطن چپ، که حفره اصلی قلب برای پمپاژ خون است، شکل نامعمولی دارد.
هیکارو ساتو شکل بطن چپ قلب در این افراد که بالای آن باریک و پایین آن بادکنکی و متورم است، به یک کوزه سفالی تشبیه کرد. این نوع کوزه، در ژاپن و به‌ویژه در قدیم، برای به دام انداختن و شکار اختاپوس،در زبان ژاپنی توکاتسوبو، استفاده می‌شد؛ پس ساتو این عارضه را توکاتسوبو نامید.
تورم بادکنکی این‌چنینی در بطن چپ قلب، ماهیچه قلب را ضعیف می‌کند و بر توانایی آن برای برای پمپاژ مؤثر خون تأثیر می‌گذارد.
موارد بیشتر یا آگاهی بهتر؟
نتایج پژوهشی بر روی حدود ۱۳۵ هزار نفر در ایالات متحده که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۷ انجام گرفت، نشان داد که طی دوره ۱۱ ساله تحقیق، شمار افرادی که برای آنها تشخیص کاردیومیوپاتی داده شده بود مرتبا افزایش یافته. احتمال روی دادن این عارضه در زنان، با ۸۸ درصد، بیشتر بود و اغلب در افراد ۵۰ سال به بالا تشخیص داده شده بود.
پزشکان حالا قادرند موارد بیشتری از کاردیومیوپاتی را تشخیص دهند چون آگاهی درباره این عارضه بیشتر شده است، عمر انسان افزایش یافته است و ابزار تشخیص بهتری برای این عارضه موجود است.
تا همین تازگی‌ها، نشانگان قلب شکسته با استرس عاطفی و جسمی قابل توجه، مرتبط دانسته می‌شد. دقیقا همان ساز و کاری که در آن استرس موجب می‌شود شکل قلب عوض شود و نشانه‌های بروز چنین تغییراتی در فرد ظاهر شود که احساس درد در قفسه سینه و تنگی نفس از جمله آن‌هاست.
البته فهم اینکه استرس چگونه قادر به ایجاد چنین تغییراتی است هنوز به طور کامل ممکن نشده است.
پزشکان متوجه شدند چنین تغییرات زیانباری برای قلب، در افراد مبتلا به عارضه‌های دیگر همچون فئوکروسیتوما، عارضه‌ای نادر که در آن غده یا تومور در غدد آدرنال رشد می‌کند یا در اشخاصی با اختلالات سیستم عصبی مرکزی نیز وجود دارد.
در چنین عوارضی، هورمون‌های کاتکولامین که هورمونهایی همچون آدرنالین، نورادرنالین و دوپامین از آن دستهاند، اضافه ترشح می‌شوند و این خود نشانهای دال بر این است که شاید این هورمونها در کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو هم نقش بازی می‌کنند.
گمان محققان درباره نقش این هورمونها در کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو، با پدید آمدن همان شکل بادکنکی و تورم در بطن چپ قلب افرادی که در هنگام جراحی زیبایی بینی به آنها کاتکولامین تزریق می‌شود، تقویت شده است.
در شرایط استرسزا، ترشح کاتکولامینها افزایش مییابد و بر بدن تأثیر می‌گذارد؛ به ویژه بر قلب و زمانی که این عضو، تپش و شدت ضربان قلب را بالا می‌برد.
البته چنین تأثیری در شرایط استرسزا جای تعجب ندارد چون ذهن و بدن هر دو در چنین شرایطی اغلب به واکنش «جنگ یا گریز» متوسل می‌شود که چنین پاسخی خود ترشح کاتکولامینها را برمیانگیزد.
شنیدن خبر سرطان، سوگواری از دست دادن عزیزان، خشونت خانگی، تصادف رانندگی و حتی سخنرانی عمومی از جمله وقایع استرسزایی هستند که می‌توانند سبب تاکوتسوبو شوند.
آن روی سکه
پژوهشگران در آلمان اخیرا از تشخیص تاکوتسوبو در افرادی خبر دادند که در وقایعی شاد همچون جشن عروسی، تولد نوه و بردن لاتاری این عارضه را از خود نشان داده‌اند.
از ۹۱۰ بیمار در این پژوهش اخیر که یک واقعه عاطفی باعث بروز نشانگان تاکوتسوبو در آنها شده بود، ۳۷ نفر نشانگان قلب شاد و ۸۷۳ نفر نشانگان قلب شکسته داشتند اما برخلاف نشانگان قلب شکسته که بیشتر زنان را درگیر می‌کند، نشانگان قلب شاد بیشتر در مردان مشاهده شده است.
پژوهشگران دریافتند که مرگ و عوارض ناشی از نشانگان قلب شاد و قلب شکسته تقریبا یکسان و البته نادر است.
پس، از احساساتی شدن درباره وقایع بزرگ زندگی نترسید چون احتمال اینکه جانتان را بگیرند کم است اما اگر درد و فشاری در قفسه سینهتان احساس کردید، حتما کمک پزشکی بگیرید.
