نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی، اعدام زنان بهائی را در سال ۶۲، تجسم تصویر و افشای ماهیت «حکومت استبدادی زن‌ستیز دینی» خواند. هم زمان ناصر مکارم شیرازی، مرجع تقلید حکومتی، بهائیت را یک «گروه سیاسی» و پیروان آن را «جاسوس» دانست.
مکارم شیرازی به تازگی در دیدار با جمعی از مبلغان حوزه علمیه قم، در پاسخ به پرسشی در مورد سخنان اخیر جواد علوی بروجردی، مرجع تقلید شیعه درباره بهائیان و حقوق آنان گفت: «اگر تاریخچه پیدایش اینها را ببینید، خواهید دید که اینها نه مذهب‌اند و نه نحله بلکه اینها یک گروه رسما سیاسی و گاهی هم جاسوسی هستند.»
او جامعه بهائیان را «ابزار دست آمریکا» خواند و گفت: «هر کدامشان هر جا باشند، اگر بتوانند برای آمریکا و انگلستان جاسوسی کنند، مضایقه نمی‌کنند.»
حمایت نرگس محمدی از «داستان ما یکی‌ست»
هم‌زمان اما نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر با اشاره به واقعه اعدام ۱۰ زن بهائی از جمله نوجوانی ۱۶ ساله در ۲۸ خرداد سال ۶۲ گفت این واقعه برای او یادآور صحنه‌ای از صف یهودیان به سوی اتاق گاز اردوگاه «آشویتس» است.
او تاکید کرد: «از دریچه نگاه یک انسان بی‌پناه، بی‌گناه و بی‌صدا که با نظم و رعایت آنچه دیگر نیازی به اطاعت از آن وجود ندارد، به سوی جوخه اعدام می‌رود، هیچ‌چیز نمی‌توان یافت؛ نه عدالت، نه انسانیت، نه خدا.»
محمدی در ادامه به «دو سال و نیم حبس» هیات مدیره جامعه بهائیان ایران در «سلول‌های انفرادی» بند ۲۰۹ اوین زیر نظر وزارت اطلاعات در سال ۱۳۸۷اشاره کرد و گفت آنان با هدف «تاب دادن هفت جسد بهائی» در این مدت از سوی بازجویان تحت شدیدترین فشارهای روحی و روانی و شکنجه جسمی قرار داشتند.
همان زمان قربانعلی دری نجف‌آبادی، دادستان کل وقت به مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی که هم‌بندی‌های نرگس محمدی بودند نامه‌ای ابلاغ می‌کند و می‌گوید تشکیلات بهائی تعطیل می‌شود اما حکومت جمهوری اسلامی حقوق شهروندی بهائیان را «تضمین» خواهد کرد. اما به گفته خانم محمدی، بهائیان پیشتر از نامه رهبر جمهوری اسلامی مبنی بر وجود «امکان بخور و نمیر» برای بهائیان مطلع بودند.
در ادامه هم تشکیلات بهائیان که «صرفا جهت اداره امور داخلی جامعه حدود ۳۰۰ هزار نفری بهائیان بود» تعطیل می‌شود اما نه تنها حکومت حقوق شهروندی آن‌ها را تضمین نمی‌کند، بلکه با شدت بیشتری دست به سرکوبشان می‌زند.
این فعال حقوق بشر زندانی در ادامه یادداشت خود تاکید کرد: «این روزها کدام ایرانی است که از بازداشت، حبس، محرومیت از تحصیل و اشتغال، مصادره اموال و دارایی بهائیان و ممنوعیت و امنیتی شدن دفن مردههایشان اطلاع نداشته باشد؟»
به گفته نرگس محمدی، انتشار و شنیدن این اخبار علاوه بر «افشای ماهیت سرکوبگر جمهوری اسلامی» کارکرد دیگری هم دارد و برای جامعه، اندیشمندان، روشنفکران، نویسندگان، نیروهای سیاسی- اجتماعی و حتی خانوادهها نیز مسوولیت ایجاد می‌کند.
سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر با اشاره به وظیفه همگانی در برابر «جامعه بزرگ تحت ستم» بهائیان، از همگان خواست برای پاسخ به فراخوان «روایت ما یکی‌ست»، استیفای حقوق شهروندی، حفظ کرامت انسانی و شکستن مرزها و تابوها علیه آن‌ها، اقدامی عاجل و موثر انجام داده و برای استیفای حقوق شهروندی بهائیان «همصدا» شوند.
کمپین «داستان ما یکی‌ست» اردیبهشت امسال از سوی جامعه جهانی بهائی و در یادبود چهلمین سال اعدام ۱۰ زن بهائی آغاز شد و هدف آن گرامیداشت تلاش دیرینه زنان ایرانی برای تحقق برابری جنسیتی است اما دوره اصلی بزرگداشت، در فاصله ۱۱ تا ۲۸ خرداد جاری بود.
این کارزار از تمام ایرانیان از جمله هنرمندان، موسیقیدانان، فیلمسازان و سایر افراد فعال در زمینههای مختلف هنری خواست تا با استفاده از روشهای خلاقانه هنری به این کمپین بپیوندند و در گرامیداشت یاد زنان بهائی اعدام شده مشارکت کنند.
جمهوری اسلامی در حالی چهار دهه پیش ۱۰ زن بهائی را به جرم باور به اندیشههای برابری جنسیتی و اعتقاد به بهائیت، در یک شب و در میدان چوگان شهر شیراز به دار آویخت که بر اساس جدیدترین گزارش سالانه ایالات متحده آمریکا، ایران همچنان یکی از بالاترین رکوردها را در سرکوب و نقض آزادی مذاهب در جهان دارد.
