اصغر جهانگیر، سخنگوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی، درباره ادامه حصر میرحسین موسوی، همسرش زهرا رهنورد و مهدی کروبی، رهبران جنبش سبز پس از حدود ۱۴ سال، گفت این موضوع در صلاحیت شورای عالی امنیت ملی است و قوه قضاییه بر اساس سیاست‌های کلی نظام عمل خواهد کرد.
سخنگوی قوه قضاییه روز هفتم آبان در گفت‌وگو با ایلنا در پاسخ به این که برخی از جمله دبیرکل حزب موتلفه اعلام می‌کنند «موضوع حصر پایان یافته است»، گفت این سوال باید از کسی پرسیده شود که این موضوع را مطرح کرده و گفته که این اتفاق افتاده.
جهانگیر با تاکید بر این که این موضوع در صلاحیت مصوبات شورای عالی امنیت ملی است، گفت: «آن‌ها ورود می‌کنند و هر زمان سیاست‌گذاری لازم را انجام دهند، اطلاع‌رسانی لازم صورت خواهد گرفت.»
او در پاسخ به این سوال که پیگیری قوه قضاییه درباره رفع حصر به چه صورتی است، گفت: «قوه قضاییه بر اساس سیاست‌های کلی نظام عمل خواهد کرد.»
اسدالله بادامچیان، دبیرکل حزب موتلفه اسلامی، روز ۲۸ مهر به سایت خبرآنلاین گفت: «موسوی و کروبی در حصر نیستند. این‌ها را می‌روند می‌بینند و همه کار می‌کنند.»
او افزود: «یک دلیل حصر این است که این احتمال داده می‌شد دیگران این‌ها را به قتل برسانند و به پای جمهوری اسلامی بگذارند.»
پس از آن حسین کروبی، فرزند مهدی کروبی، در واکنش به سخنان بادامچیان گفت حصر پدرش ادامه دارد و شرایط حصر هم سخت‌تر شده است.
او در این باره تاکید کرد: «من به جد این اظهارات خلاف واقع را تکذیب می‌کنم. هیچ اتمام حصری صورت نگرفته و حصر، هم درباره مهندس موسوی و هم درباره آقای کروبی همچنان ادامه دارد.»
موضوع پایان رفع حصر رهبران جنبش سبز طی سال‌های گذشته بارها از سوی برخی چهره‌های سیاسی در ایران مطرح شده است.
مسعود پزشکیان، رییس چهاردهمین دولت در جمهوری اسلامی نیز روز ۲۶ شهریور امسال در پاسخ به پرسش خبرنگاری درباره حصر کروبی و موسوی گفت: «مشکل کروبی حل شده است، برای آن یکی هم داریم کار می‌کنیم ولی نباید با نظام درافتاد.»
او افزود: «دیگر باید چه کار می کردیم؟ همین که یکی حل شده یک قدم است، آن یکی قدم هم بگذارید باشد.»
در پی اعتراضات پس از انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۱۳۸۸ که به جنبش سبز مشهور شد، موسوی و کروبی، دو نامزد معترض انتخابات به همراه همسرانشان، زهرا رهنورد و فاطمه کروبی، از اسفند ۱۳۸۹ در حصر خانگی قرار گرفتند.
هر چند حصر فاطمه کروبی از حدود سال ۱۳۹۰ رفع شد اما سایر رهبران جنبش سبز همچنان در حصر باقی ماندند.
این شرایط پیش از آن‌ها برای حسینعلی منتظری، قائم مقام معزول روح‌الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی و برخی دیگر از مخالفان و منتقدان جمهوری اسلامی نیز رقم خورد.
مهر ماه ۱۴۰۲ بیش از ۵۷۰ فعال سیاسی در بیانیه‌ای اعلام کردند که حصر موسوی، رهنورد و کروبی «با روش‌های غیرانسانی ادامه یافته و در پی نومیدی زندانبانان از شکستن مقاومت محصوران، با افزایش فشارهای روزافزون، در حال حاضر نوعی قتل تدریجی آنان در حال وقوع است».
شوراهای صنفی دانشجویان، روز ششم آبان در گزارشی نوشت دانشجویان دانشگاه تهران در راستای حق اعتراض خود اقدام به تجمع در مقابل زمین چمن دانشکده علوم اجتماعی کردند.
دانشجویان معترض در جریان این تجمع شعارهایی از جمله «زن، زندگی، آزادی»، «هر کی چشماشو بسته / با این سرکوب همدسته»، «سیاست سلبریتی محور / تضعیف سیاست تشکل محور»، «کارگران باید متولی حقوق خود باشند» و «خیریه یعنی برون‌سپاری وظیفه دولت»، سردادند.
شماری از دانشجویان نیز پلاکاردهای در دفاع از حقوق کارگران از جمله «کارگران معدن طبس به سلبریتی‌ها احتیاجی ندارند، به تشکل‌های مستقل کارگری نیاز دارند»، در دست گرفتند.
«نه به حذف زنان از فضاهای عمومی»، «کارگران باید متولی پیگیری حقوق خودشان باشند»، «نه به دوربین مداربسته و کنترل زیست روزمره دانشجو در فضاهای عمومی» و «دانشگاه امنیتی و کنترلی سرکوب صدای انتقاد است» از دیگر شعارهای نقش بسته بر پلاکاردهای دانشجویان معترض بود.
شوراهای صنفی دانشجویان درباره این تجمع نوشت: «پس از تاخیر در اجرای برنامه [مورد اعتراض دانشجویان]، مشخص شد که تعدادی از سلبریتی‌ها در لحظات آخر از حضور در برنامه منصرف شده و برنامه بدون حضور ایشان آغاز شد.»
طبق این گزارش، در همین حین نیروهای حراست دانشگاه که از ابتدای تحصن در جمعیت حضور داشتند، با قرار گرفتن در مقابل در ورودی زمین چمن دانشکده مانع از خطاب قرار داده شدن میهمانان از سوی «میزبانان معترض منع شده از حقوق بدیهی» و قرائت بیانیه شدند.
به نوشته این تشکل صنفی، دانشجویان در ادامه با سر دادن شعارهای «زن، زندگی، آزادی» و «نه پادگان، نه بنگاه / درود بر دانشگاه»، اعتراض خود را بیان کردند و با خواندن بیانیه، به تجمع خود پایان دادند.
بیانیه دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
جمعی از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در بیانیه‌ای با اشاره به برگزاری مسابقه فوتبال با حضور تعدادی از سلبريتی‌ها در زمين چمن دانشكده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، این برنامه را «معرکه‌ای ریاکارانه و سلبریتی‌‌گرا» نامیدند.
امضاکنندگان این بیانیه باور دارند که مسئولان دانشگاه این برنامه را با هدف جایگزینی تصویر دانشکده علوم اجتماعی از محل خودکشی، اعتراض و کتک‌خوردن دانشجویان با «فضای پویای موهوم، عقیم و سیاست‌زدوده‌ای که آن‌ها آرزویش را در سر دارند»، برگزار کرده‌اند.
آن‌ها با بیان این که اقدام به خودکشی مساله‌ای اجتماعی است که عواملی چون «فقدان همبستگی اجتماعی، فشارهای حاصل از سرکوب فضای دانشجویی، نادیده‌انگاری آسیب‌های روانی دانشجویان از سوی دانشگاه و وضعیت فاجعه‌بار زیست خوابگاهی» در آن دخیل هستند، این دست نمایش‌های «زرد بازاری» را در ادامه سیاست نامرئی‌سازی اجتماعی بودن مساله خودکشی در فضای دانشجویی دانستند.
امضاکنندگان این بیانیه با طرح این پرسش که «عاملان کتک‌خوردن دانشجویان معترض چه کسانی هستند»، خاطرنشان کردند: «بازسازی چهره دانشکده به این شیوه تنها به سود همان عاملان سرکوب است تا چهره‌هایشان را پنهان کنند. اين بار نيز مجرم در بازگشت خود به صحنه جرم در پی پاک کردن آثار جرم است.»
جمهوری اسلامی از آغاز روی کار آمدن خود همواره دانشجویان و استادان منتقد حکومت را بازداشت، شکنجه یا از دانشگاه اخراج کرده است.
برخوردهای امنیتی و محرومیت‌های انضباطی دانشجویان در دانشگاه‌های سراسر کشور از زمان خیزش انقلابی ایرانیان در دو سال پیش و گسترده شدن دامنه اعتراضات دانشجویی تشدید شده است.
از آن زمان تاکنون گزارش‌های بسیاری درباره برخوردهای قهری با دانشجویان و صدور احکام اخراج، تعلیق یا ممنوعیت از تحصیل برای آنان منتشر شده است.
بر اساس گزارش‌ها، بیش از ۱۲ هزار دانشجو در جریان خیزش «زن، زندگی، آزادی» بازداشت، تعلیق، اخراج، تبعید تحصیلی و لغو اسکان شده‌اند.
