۱۱ فرد و ۱۵ نهاد مرتبط با همکاری نظامی کره شمالی و روسیه، در لیست سیاه سئول قرار گرفتند

بر اساس بیانیه پلیس محلی، آن‌ها پیکر نوجوان مظنون به تیراندازی را هم در مدرسه یافته‌اند. پلیس نگفته این مظنون چگونه کشته شده است اما در بیانیه خود تاکید کرده ماموران پلیس از سلاح خود استفاده نکرده‌اند.

به گزارش رویترز، پلیس هنو نام هیچ‌کدام از قربانیان این حمله را اعلام نکرده است. این حمله در مدرسه خصوصی مسیحی «ابون‌دنت» رخ داده است که نزدیک به ۴۰۰ دانش‌آموز از مهدکودک تا پایه دوازدهم در آن تحصیل می‌کنند.

بنابر اعلام پلیس محلی، در نتیجه این تیراندازی، دست‌کم شش نفر هم زخمی شدند که حال دو تن از آن‌ها وخیم است، اما جراحات چهار نفر دیگر دچار جراحاتی سطحی شدند.

نوجوان عامل حمله که دانش‌آموز همین مدرسه بود، از یک اسلحه کمری برای تیراندازی استفاده کرده، اما نام، سن یا جنسیت او اعلام نشده است.

هنوز مشخص نیست این نوجوان با چه انگیزه‌ای این حمله را انجام داده است، اما پلیس اعلام کرد او تنها در یک محل داخل مدرسه تیراندازی کرده است و خانواده‌اش هم در تحقیقات با پلیس همکاری می‌کنند.

بنا بر اعلام «شان بارنز»، رییس پلیس مدیسن که پیش‌تر در مدارس دولتی این ایالت معلم تاریخ بوده، گفت این تیراندازی قبل از ساعت ۱۱ صبح به وقت محلی و هنگام باز بودن مدرسه روی داده است.

بارنز به خبرنگاران گفت: «امروز نه تنها برای شهر مدیسن که برای سراسر کشورمان روزی بسیار غم‌انگیز است، چرا که باز یک رییس پلیس ناچار شده در یک نشست خبری درباره خشونت در جامعه صحبت کند.»

بارنز در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به اثرات پایدار این واقعه گفت: «هر کودک و هر فردی که در این ساختمان بوده، یک قربانی است و برای همیشه قربانی باقی خواهد ماند. چنین آسیب‌های روانی به‌سادگی از بین نمی‌روند.»

اعضای گروهی در فیس‌بوک که متعلق به فارغ‌التحصیلان این مدرسه است، به این واقعه واکنش نشان داده‌اند و ضمن ابراز وحشت از این تیراندازی، برای کارکنان مدرسه و سایر افرادی که تحت تاثیر این حمله قرار گرفته‌اند، کمک مالی جمع کرده‌اند.

بحران تیراندازی در مدارس آمریکا

به نوشته رویترز، در سال‌های اخیر، قوانین کنترل سلاح و ایمنی مدارس به یکی از موضوعات مهم سیاسی و اجتماعی در ایالات متحده تبدیل شده‌، چرا که تعداد تیراندازی‌های مدارس به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.

بر اساس آمار منتشر شده در وب‌سایت «داده‌های تیراندازی در مدارس»، از ابتدای سال جاری میلادی تاکنون، ۳۲۲ تیراندازی در مدارس آمریکا رخ داده است که به جز سال گذشته میلادی با ۳۴۹ مورد تیراندازی، بیشترین تعداد از سال ۱۹۶۶ میلادی تاکنون به شمار می‌رود.

هم مدارس دولتی و هم خصوصی در مناطق شهری، حومه و روستایی از اپیدمی خشونت مسلحانه آسیب دیده‌اند. بیشتر تیراندازی‌ها در مدارس دولتی رُخ داده‌اند، هرچند در مدارس مسیحی خصوصی هم در مواردی از این حملات اتفاق افتاده است.

در ماه مارس سال ۲۰۲۳، یک دانش‌آموز سابق مدرسه خصوصی «کاوننت» در شهر نشویل ایالت تنسی، تا پیش از این‌که با شلیک ماموران پلیس کشته شود، سه کودک و سه بزرگسال را به قتل رساند.

اوایل ماه جاری میلادی هم، دو دانش‌آموز ۵ و ۶ ساله در مدرسه «فدر ریور اَدوِنتیست» در نزدیکی شهر اورویل در کالیفرنیا هدف گلوله قرار گرفتند و زخمی شدند. عامل تیراندازی در ادامه با شلیک به خودش، به زندگی‌اش پایان داد.

ناتوانی مقامات فدرال و کنگره در مقابل لابی سلاح

جو بایدن، پس از این تیراندازی، بار دیگر از کنگره خواست تا با تصویب قوانین کنترل سلاح از وقوع کشتارهای مشابه جلوگیری کند.

این درخواست‌های مشابه و تکراری، تقریبا پس از هر تیراندازی مرگبار در مدارس مطرح شده، اما تاکنون پاسخ چندانی نگرفته است.

بایدن در بیانیه‌ای گفت: «غیرقابل‌قبول است که قادر به محافظت از فرزندانمان در برابر بلای خشونت مسلحانه نباشیم. ما نمی‌توانیم به چنین چیزی به چشمِ یک امر عادی نگاه کنیم.»

در سال ۲۰۲۲، نزدیک به یک ماه پس از آن‌که یک جوان ۱۸ ساله در مدرسه ابتدایی «راب» در یووالدی تگزاس، ۱۹ دانش‌آموز و دو معلم را به قتل رساند، بایدن اولین اصلاحات عمده‌ فدرال در زمینه‌ کنترل سلاح در سه دهه را امضا کرد.

به گزارش رویترز، تیراندازی در ویسکانسین دقیقا ۱۲ سال و دو روز پس از یکی از بدنام‌ترین تیراندازی‌های مدارس در تاریخ آمریکا رخ داد: کشتار مدرسه ابتدایی «سندی هوک» در نیوتاونِ ایالت کنتیکت.

در آن حمله، یک مرد ۲۰ ساله با تفنگ نیمه‌خودکار به یک مدرسه حمله کرد و ۲۰ دانش‌آموز ۶ و ۷ ساله و شش بزرگسال را به قتل رساند.

به گزارش رویترز و بر اساس نظرسنجی‌‌ها، رای‌دهندگان آمریکایی از بررسی پیشینه دقیق‌تر خریداران سلاح، محدودیت موقت برای افراد درگیر بحران و همچنین الزامات امنیتی بیشتر در نگهداری سلاح در خانه‌هایی که کودک دارند، حمایت می‌کنند.

با این حال، رهبران سیاسی در آمریکا اغلب با استناد به به‌رسمیت شناختن حق داشتن سلاح در قانون اساسی ایالات متحده، عموما از تصویب قوانین سخت‌گیرانه‌تر درباره مالیکت سلاح خودداری کرده‌اند.

گفته شده، وزارتخانه هفته گذشته به این شرکت اعلام کرده که حضورش در شبکه‌ها و خدمات ابری آمریکا برای امنیت ملی این کشور خطراتی به همراه دارد و به آن ۳۰ روز فرصت داده تا پاسخ دهد.

نیویورک تایمز در گزارش خود در این‌باره نوشت فرصت ۳۰‌روزه به این معناست که تصمیم نهایی درباره ممنوعیت احتمالی تقریبا قطعا بر عهده دولت ترامپ خواهد بود.

مدیر دفتر العربیه در عراق گفت اطلاعات تاییدشده‌ای دارد که نشان می‌دهد ماهر اسد، برادر بشار اسد، به همراه مستشاران ایرانی از طریق منطقه عکاشات در مرز با سوریه وارد عراق شده است.

در گذشته، تمایز میان سیارک‌ها و دنباله‌دارها واضح بود؛ سیارک‌ها عمدتا از سنگ ساخته شده‌اند، در حالی که دنباله‌دارها متشکل از یخ و غبار هستند.

با این حال، ظهور پدیده‌هایی مانند «دنباله‌دارهای کمربند اصلی» که ویژگی‌های هر دو گروه را ترکیب می‌کنند و در مقابل آن، دنباله‌دارهای تاریک که فاقد گازهای مرئی هستند، این مرزها را کم‌رنگ کرده است.

دنباله‌دار تاریک چیست؟

دنباله‌دار تاریک، جرمی آسمانی است که برخلاف دنباله‌دارهای معمولی، هیچ دنباله یا گازی مرئی از خود منتشر نمی‌کند.

این دنباله‌دارها به دلیل رفتارهای دینامیکی خاص، مانند شتاب‌های غیرگرانشی، مورد توجه دانشمندان قرار گرفته‌اند. این شتاب‌ها می‌توانند ناشی از تصعید بسیار اندک یخ زیر سطح آن‌ها باشند.

آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا با استفاده از مشاهدات داویده فارنوکیا، دانشمند این مرکز، ناهنجاری‌هایی را در حرکات این اجرام آسمانی شناسایی کرده است.

در حالی که معمولا این انحرافات به انتشار گازها نسبت داده می‌شود، دنباله‌دارهای تاریک هیچ نشانه مرئی‌ای از چنین فعالیتی ندارند.

مشابه این پدیده در سال ۲۰۱۷ در یک شی بین‌ستاره‌ای نیز مشاهده شد که با وجود شتاب‌های غیرعادی، هیچ اثری از دنباله گازی یا فعالیت دنباله‌داری نشان نداد.

دو دسته دنباله‌دار تاریک

به گفته داریل سلیگمن، پژوهشگر دانشگاه میشیگان، دنباله‌دارهای تاریک به دو دسته اصلی دنباله‌دارهای تاریک بیرونی و دنباله‌دارهای تاریک درونی تقسیم می‌شوند.

دنباله‌دارهای تاریک بیرونی در نواحی بیرونی منظومه شمسی، نزدیک غول‌های گازی مانند مشتری و زحل می‌چرخند. آن‌ها بسیار بزرگ هستند، قطرشان گاهی به صدها متر می‌رسد و مداری بیضوی و غیرعادی دارند.

دنباله‌دارهای تاریک درونی، اجرامی کوچک‌تر هستند و در نواحی داخلی منظومه شمسی، نزدیک عطارد، زهره، زمین و مریخ قرار دارند. مدار آن‌ها دایره‌ای‌تر و قطرشان تنها چند ۱۰ متر است.

منشا و پیامدهای علمی

این اجرام آسمانی پرسش‌های مهمی درباره منشا و ترکیب خود ایجاد کرده‌اند. احتمال می‌رود دنباله‌دارهای تاریک در کمربند سیارکی شکل گرفته باشند اما وجود آن‌ها در مدارهای خاص، سوالاتی درباره مکانیسم‌های جابه‌جایی‌شان ایجاد کرده است.

علاوه بر این، میزان یخ موجود در این اجرام با توجه به موقعیتشان نسبت به «خط برف» منظومه شمسی، موضوعی مهم برای بررسی است.

خط برف ناحیه‌ای در منظومه شمسی اولیه است که آب می‌تواند در آن به یخ تبدیل شود.

کشف این دنباله‌دارهای تاریک، افق‌های جدیدی برای مطالعه تکامل منظومه شمسی باز کرده است.

ارتباط احتمالی آن‌ها با توزیع آب در منظومه شمسی داخلی و نقش آن‌ها در شکل‌گیری حیات روی زمین، یکی از حوزه‌های کلیدی تحقیقات جدید نجومی است.

گاردین در گزارشی نوشت شب هفتم آوریل ۲۰۱۸ (برابر با ۱۸ فروردین ۱۳۹۷) با همه شب‌های دیگر متفاوت بود. آنچه در آن شب در دوما رخ داد، خاطره‌ای تلخ در ذهن بازماندگان به جا گذاشت.

صدای پرواز هواپیماها و بالگردهای سوری و روسی برای ساکنان غوطه، منطقه تحت کنترل مخالفان اسد در حومه دمشق، صدایی آشنا بود، اما آنچه در آن شب مرگبار رخ داد فراتر از همه کابوس‌ها بود.

بر اساس گزارش سازمان منع تسلیحات شیمیایی (OPCW)، در آن شب دو سیلندر گاز کُلُر از بالگرد نیروی هوایی سوریه به سمت مناطق مسکونی دوما پرتاب شدند.

سیلندرها که یکی بر سقف یک مجتمع و دیگری روی بالکنی در شرق شهر فرود آمد، با نشت گاز کلر سبز-زرد غلیظ، به فاجعه‌ای هولناک انجامید.

ساکنان دوما در طول دوران محاصره پنج ساله شهر به پناه بردن به زیرزمین‌ها عادت کرده‌ بودند، چرا که اسد بارها با استفاده از گاز کشنده سارین به مناطق تحت کنترل مخالفان خود حمله شیمیایی کرده بود.

اما اهالی دوما نمی‌دانستند که برخلاف حملات پیشین با سارین، گاز کلر به دلیل سنگین‌تر بودن از هوا، پناهگاه‌های زیرزمینی را به تله‌ای مرگبار تبدیل خواهد‌ کرد.

در این حمله شیمیایی ۴۳ نفر بر اثر خفگی جان باختند و آثار سوختگی، تاول و کبودی روی پیکر قربانیان، استفاده از سلاح شیمیایی را تایید می‌کرد.

تراژدی دوما تنها داستان مرگ ۴۳ نفر نیست، داستان شش سال زندگی در سکوت است؛ داستان خانواده‌هایی که مجبور شدند در سکوت عزاداری کنند، در حالی که حتی نمی‌دانستند پیکر عزیزانشان کجاست؛ داستان کودکانی است که شاهد مرگ دسته‌جمعی همشهریانشان بودند.

روایت شاهدان

حمد شکری که امروز نوجوانی ۱۶ ساله است، خاطرات تلخ آن شب را که در خیابانی نزدیک خانه‌شان رخ داد، هرگز فراموش نکرده‌ است. تصاویر آن روز، او را در حالی نشان می‌دهند که در یک بیمارستان صحرایی، برادر نوزادش را در آغوش گرفته و ماسک اکسیژن را روی صورت او نگه داشته‌ است.

در همان بیمارستان، حدود ۱۰۰ نفر از نجات‌یافتگان برای نفس کشیدن تقلا می‌کردند.

او که در زمان حمله تنها ۱۰ سال داشت، به گاردین می‌گوید: «آن شب با همه شب‌ها فرق داشت. صدای انفجار مثل همیشه نبود، فقط گاز بود که همه جا را پر کرد. بزرگترها روی همه آب می‌ریختند تا مواد شیمیایی را بشویند. من نمی‌فهمیدم چه اتفاقی در حال رخ دادن است. فقط می‌دیدم که مردم جان می‌دهند.»

روایت توفیق دیاب، پیرمرد ۷۹ ساله، نمونه‌ی دیگری از درد بی‌پایان بازماندگان است.

او در یک شب، تمام خانواده‌اش را از دست داد؛ همسرش حنان و چهار فرزند کوچکش که بزرگترینشان تنها ۱۲ سال داشت. وقتی پس از ۱۰ روز بی‌هوشی در بیمارستان به هوش آمد، متوجه شد علاوه بر خانواده‌اش، برادر و خانواده هفت نفره او، عمویش و ۳۰ نفر از همسایگانش نیز جان باخته‌اند.

دیاب حتی نتوانست عزیزانش را به خاک بسپارد و امروز هم نمی‌داند پیکرهایشان کجاست.

سکوت تحمیلی پس از فاجعه، خود تراژدی دیگری بود. وقتی دیاب در بیمارستان شروع به پرسیدن درباره خانواده‌اش کرد، ماموران امنیتی او را به بازداشتگاه بردند و تهدید کردند اگر لب به سخن بگشاید، زبانش را خواهند‌ برید.

این تهدید تنها متوجه او نبود؛ تمام بازماندگان این فاجعه مجبور به سکوت شدند.

عبدالهادی سریل ۶۴ ساله در طرف دیگر خیابانی زندگی می‌کرد که سیلندرهای کلر در آن فرود آمدند. او می‌گوید خانواده‌اش به این دلیل زنده ماندند که در طبقات بالاتر ساختمان بودند.

سریل شاهد بود که چگونه گاز کلر به تله مرگباری برای ساکنان زیرزمین‌ها تبدیل شد. او پیکرهای سیاه شده و لباس‌هایی را توصیف می‌کند که در اثر گاز کلر سوخته و مثل تکه‌های چوب خشک به بدن قربانیان چسبیده‌ بودند.

او به گاردین می‌گوید: «از گلوله و تانک می‌شد فرار کرد، اما گاز شیمیایی با هوا حرکت می‌کرد. وحشت همه جا را فرا گرفته‌ بود و همه ترسیده‌ بودند.»

حتی زمانی که بازرسان سازمان منع گشترش سلاح‌های شیمیایی به دوما آمدند، بازماندگان اجازه نداشتند حقیقت را بگویند.

به آن‌ها دستور داده‌ شد بگویند مردم بر اثر دود و گرد و غبار جان باختند، نه گاز شیمیایی.

برخی از بازماندگان، مانند سریل، مدارکی مانند پرده‌های آغشته به مواد شیمیایی را پنهان کردند، به امید روزی که بتوانند حقیقت را آشکار کنند.

روز پس از حمله شیمیایی، آخرین گروه مقاومت در دوما تسلیم شد. شش سال تمام، ساکنان شهر از ترس رژیم اسد در سکوت عزادار عزیزانشان بودند؛ چه آن‌ها که در حملات شیمیایی جان باختند و چه تعداد بی‌شماری که با سلاح‌های متعارف کشته‌ شدند.

این سکوت اجباری در حالی تحمیل شد که سوریه در میانه بزرگترین بحران انسانی پس از جنگ جهانی دوم قرار داشت.

از سال ۲۰۱۱ میلادی دست‌کم ۳۰۰ هزار نفر در سوریه کشته و ۱۰۰ هزار نفر ناپدید شدند. بیشتر این ناپدیدشدگان در شبکه مخوف زندان‌های رژیم اسد گرفتار شدند و از سرنوشتشان اطلاعی در دست نیست.

در سال‌های اخیر و با بازگشت سوریه به اتحادیه عرب، جامعه جهانی به سمت عادی‌سازی روابط با اسد حرکت می‌کرد. حتی آمریکا نیز از موضع سختگیرانه خود عقب نشست.

در این مدت، بازماندگان دوما که همچنان با کابوس‌ حمله شیمیایی زندگی می‌کردند، شاهد بودند چگونه انتشار اطلاعات نادرست، مانع اجرای عدالت می‌شود.

اکنون با سقوط اسد، امید به اجرای عدالت در دل بازماندگان جان گرفته‌ است. هرچند چالش‌های بزرگی پیشِ روست و درگیری‌ها در شمال سوریه همچنان ادامه دارد، بازماندگان دوما می‌گویند دیگر کسی نمی‌تواند مانع روایت حقیقت شود.

جشن‌های خیابانی در دوما، همان شهری که زمانی صحنه یکی از هولناک‌ترین جنایات جنگی بود، نشان می‌دهد مردمی که سال‌ها در سکوت رنج کشیدند، اکنون می‌توانند به آینده امیدوار باشند.

دیاب که تمام خانواده‌اش را در آن حمله شیمیایی از دست داده، می‌گوید: «ما روز به روز به زندگی ادامه دادیم. حالا سرانجام آزادی از راه رسیده‌ است.»