محققان در پژوهشی جدید دریافتند افرادی که مصرف روزانه آب آن‌ها کمتر از ۱.۵ لیتر است، در مواجهه با شرایط استرس‌زا سطح بالاتری از هورمون کورتیزول تولید می‌کنند و در نتیجه بیشتر در معرض اضطراب و خستگی مزمن قرار می‌گیرند.
بر اساس این مطالعه که در مجله «اپلاید سایکولوژی» منتشر شد، کم‌آبی مزمن ممکن است واکنش بدن به استرس را تشدید کند.
به گزارش پایگاه خبری کانورسیشن، در این مطالعه، محققان دو گروه از جوانان را مورد بررسی قرار دادند.
گروه اول روزانه کمتر از ۱.۵ لیتر آب می‌نوشیدند و گروه دوم مقدار مایعات مصرفی‌شان از میزان توصیه‌شده بیشتر بود.
پس از یک هفته، شرکت‌کنندگان در آزمون استرس‌زای سخنرانی و محاسبه ذهنی قرار گرفتند.
هر دو گروه اضطراب مشابه و افزایش ضربان قلب نشان دادند، اما افرادی که کمتر آب نوشیده بودند، سطح کورتیزول بیشتری تولید کردند.
سیستم پیچیده استرس و مدیریت آب بدن
مکانیسم تشدید استرس شامل سیستم پیچیده مدیریت آب بدن است. زمانی که بدن کم‌آبی را تشخیص دهد، مغز هورمون وازوپرسین ترشح می‌کند تا کلیه‌ها آب کمتری دفع کنند.
اما وازوپرسین تنها روی کلیه‌ها اثر نمی‌گذارد، بلکه سیستم استرس مغز را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث تولید کورتیزول بیشتر در شرایط دشوار می‌شود.
افزایش مزمن ترشح کورتیزول با خطر بیماری‌های قلبی، مشکلات کلیوی و دیابت مرتبط است.
شرکت‌کنندگانی که بدنشان دچار کم‌آبی بود، برخلاف انتظار احساس تشنگی بیشتری نسبت به گروه دیگر گزارش نکردند.
با این حال، بررسی رنگ ادرار تیره‌تر آن‌ها نشان داد که کم‌آبی وجود دارد و این موضوع ثابت می‌کند حس تشنگی همیشه شاخص دقیقی برای سنجش نیاز بدن به مایعات نیست.
بار فیزیولوژیک دوگانه
این وضعیت بار فیزیولوژیک دوگانه‌ای به وجود می‌آورد. اگرچه وازوپرسین به حفظ آب کمک می‌کند، همزمان بدن را در برابر استرس واکنش‌پذیرتر می‌سازد.
برای فردی که با فشارهای روزانه کاری، مسئولیت‌های خانوادگی و نگرانی‌های مالی روبه‌رو است، این واکنش‌پذیری می‌تواند در طول زمان به آسیب‌های سلامتی قابل توجهی تبدیل شود.
محققان تاکید کردند نوشیدن آب درمان کاملی برای استرس نیست.
این مطالعه روی افراد جوان سالم در شرایط آزمایشگاهی انجام شد و نمی‌تواند پیچیدگی‌های استرس زندگی روزمره را به‌طور کامل نشان دهد.
میزان آب مورد نیاز هر فرد بر اساس سن، وزن، فعالیت بدنی و شرایط آب‌وهوایی متفاوت است.
ساده‌ترین راه بررسی آب‌رسانی، نگاه کردن به رنگ ادرار است، رنگ زرد روشن نشان‌دهنده آب‌رسانی کافی و رنگ تیره نشانه کمبود آب در بدن است.
این پژوهش آب‌رسانی را در کنار خواب، ورزش، تغذیه و روابط اجتماعی به‌عنوان یکی از عوامل موثر بر کنترل استرس معرفی کرد.
برخلاف سایر روش‌های مدیریت استرس که نیاز به زمان و هزینه دارند، نوشیدن آب کافی ساده و در دسترس است.
رسانههای اوکراین شنبه اول شهریور گزارش دادند دیدار میان الکساندر لوکاشنکو، رییس‌جمهوری بلاروس و پزشکیان، رییس دولت جمهوری اسلامی، بر دستور کار رسمی تجارت و سرمایه‌گذاری متمرکز بوده است اما دو طرف در مذاکرات پشت درهای بسته، بر همکاری نظامی تاکید کرده‌اند.
پزشکیان چهارشنبه ۲۹ مرداد به بلاروس سفر کرد.
او در نشست مطبوعاتی مشترک با رییس‌جمهوری بلاروس، با بیان این‌که «جمهوری اسلامی برای گسترش روابط با بلاروس هیچ محدودیتی قائل نیست»، گفت: «آمادهایم تجربیات جمهوری اسلامی در خنثیسازی تحریمها را به بلاروس انتقال دهیم.»
پزشکیان از حمایت بلاروس از جمهوری اسلامی در جریان جنگ ۱۲ روزه و محکوم کردن حملات اسرائیل تشکر کرد و افزود: «با روسیه معاهده همکاریهای راهبردی امضا کردیم و آمادگی داریم معاهده مشابهی با بلاروس امضا کنیم.»
این در حالی است که موسسه «رَند»، اندیشکده سیاستگذاری، در تحلیلی درباره جنگ جمهوری اسلامی و اسرائیل نوشت از آنجا که حمایت دولتهای اقتدارگرا بر اساس منافع شکل میگیرد، با وجود توافق مشارکت راهبردی مسکو و تهران که به تازگی امضا شده بود، مسکو، تهران را در جنگ تنها گذاشت؛ مشابه رفتاری که پکن با تهران داشت.
با این حال به گفته اوکراین، برخلاف روسیه، بلاروس محدودیتهای کمتری در حوزه نظامی-فنی دارد و می‌تواند به کانالی برای احیای توان دفاعی جمهوری اسلامی تبدیل شود.
۱۸ مرداد، روزنامه هاآرتص، نوشت ارزیابیها نشان می‌دهد اسرائیل در کوتاهمدت توانایی ادامه عملیات در آسمان ایران و هدف قرار دادن زیرساختهای موشکی را دارد اما در افق پنج تا ۱۰ ساله، خطر بازسازی پدافند پیشرفته یا حتی نیروی هوایی ایران، می‌تواند شرایط را تغییر دهد.
جمهوری اسلامی در پدافند خود عمدتا بر سامانههای بومی مانند قدیر و سامانههای وارداتی روسی نظیر اس-۳۰۰ متکی است اما این سامانهها در جنگ اخیر ناکارآمد بودند.
همچنین گزارشهایی حاکی از تلاش جمهوری اسلامی برای خرید سامانههای پدافندی «اچکیو-۹بی» و رادارهای «جی وای-۲۶» از چین منتشر شدهاند؛ هرچند سفارت چین در اسرائیل این گزارشها را رد کرده است.
رسانههای اوکراین نوشتند جمهوری اسلامی علاوه بر بُعد نظامی، خواهان کمک بلاروس در زمینه رفع کمبود تجهیزات تولید برق و ماشینآلات کشاورزی است.
میلانی به پادکست وب‌سایت انگلیسی ایران‌اینترنشنال گفت زنان ایرانی در قلب اپوزیسیون امروز قرار دارند.
او اضافه کرد: «زن ایرانی که تصمیم میگیرد در خیابانهای تهران، شیراز یا بندرعباس بدون روسری راه برود، قدرتمندترین شکل مخالفت با این رژیم است.»
با وجود تشدید سرکوبها، زنان همچنان به مقاومت در برابر قانون حجاب اجباری ادامه میدهند. نتایج نظرسنجیها نیز همین روند را نشان می‌دهد.
در یک نظرسنجی تابستان گذشته با مشارکت بیش از ۷۷ هزار نفر، اکثریت مردم مخالفت خود را با جمهوری اسلامی اعلام کردند و طرفدار تغییر نظام یا گذار ساختاری بودند.
میلانی گفت: «اصیلترین جلوههای مخالفت در کنشهای فرهنگی دیده می‌شود نه در سیاستهای تبعیدی. این آینده ایران است.»
او به اجرای اخیر بهرام بیضایی، کارگردان و نمایشنامهنویس برجسته در دانشگاه استنفورد اشاره کرد که یک بازآفرینی از انقلاب سال ۱۳۵۷ از زاویه دید زنان بود.
این نمایش با استقبال گسترده مخاطبان داخل ایران روبه‌رو شد و بسیاری خواستار دسترسی آنلاین به آن شدند، در حالی که در خارج از کشور چندان مورد توجه قرار نگرفت.
بیداری از کابوس
میلانی در اشاره به جمهوری اسلامی گفت: «ایرانیها از کابوس بیدار شدهاند اما اکنون باید ریشه این کابوس را کنار بگذارند؛ ریشهای که همان جزماندیشی، سلطه مذهبی و ولایت فقیه است.»
این اظهارات در حالی بیان می‌شود که ایران با یکی از شدیدترین موجهای سرکوب در دهههای اخیر روبهروست.
سازمانهای حقوق بشری اعلام کردند طی سال ۲۰۲۴ میلادی، بیش از هزار نفر به دست قوه قضاییه جمهوری اسلامی اعدام شدند.
در اصفهان، مقامها دستور مصادره خانهها و داراییهای بهائیان را صادر کرده‌اند؛ اقدامی که نمایندگان این جامعه در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال آن را «خفهکردن اقتصادی» توصیف کردند.
در همین حال، دیوان عالی کشور حکم اعدام شریفه محمدی، فعال کارگری را تایید کرد و هستی امیری، مدافع حقوق زنان، به دلیل اعتراض به اعدامها و حضور بدون حجاب اجباری در انظار عمومی، به سه سال زندان محکوم شد.
سایه سنگین ۱۳۳۲
میلانی معتقد است ایرانیها بیش از حد در روایتهای احساسی از « کودتای ۱۳۳۲ به دست سیا» و انقلاب ۱۳۵۷ گرفتار ماندند که در آن‌ها، سلطنت و جمهوری اسلامی بهصورت سیاه و سفید تصویر میشوند.
او گفت: «شاه در بدترین حالت یک رهبر اقتدارگرا بود و در بهترین حالت یک نوساز. اما این رژیم، در بهترین حالت شبهتوتالیتر و در بدترین حالت تمامیتخواه است.»
میلانی تاکید کرد تفاوت اصلی این است که سلطنت هرگز قصد مداخله در زندگی خصوصی مردم را نداشت اما جمهوری اسلامی تلاش کرده «انسان و زن جدیدی» خلق کند و زنان را به شهروندان درجه دو فرو بکاهد و مخالفت را جرمانگاری کند.
به گفته او، نسل جوان ایران کمتر به روایتهای سیاه و سفید درباره «کودتای ۱۳۳۲ که دولت منتخب محمد مصدق را سرنگون کرد» اهمیت می‌دهد و بیشتر بر آزادی، برابری و کرامت در زندگی روزمره متمرکز است.
جمهوری اسلامی همواره برای توجیه خصومت با آمریکا به «کودتای ۱۳۳۲» استناد کرده، در حالی که نقش روحانیون در رویگردانی از مصدق را نادیده گرفته است.
در سال ۲۰۲۳ میلادی، سیا برای نخستین بار نقش خود را در برکناری مصدق «غیردموکراتیک» توصیف کرد. با این حال، میلانی می‌گوید کودتا را نمیتوان تنها به دخالت‌های سیا تقلیل داد و او نقش تعیینکننده روحانیت در مخالفت با مصدق را پررنگ میداند.
آینده ایران در دستان مردم
میلانی با اشاره به گذشت هفت دهه از سال ۱۳۳۲ تاکید کرد درس آن رخداد روشن است: «آینده ایران نه با نوستالژی و نه با سیاستهای در تبعید تعیین نخواهد شد، بلکه با مقاومت شهروندان عادی شکل میگیرد.»
او گفت: «آینده ایران در دست همان زنها، همان معلمها و همان شهروندانی است که حاضر نیستند بر اساس این ایدئولوژی زندگی کنند. آن‌ها اپوزیسیون این رژیماند.»
او افزود: «جامعه ایران بیشتر نماینده روشنفکرانی است که زمانی مذهبی بودند و امروز میروند پای یک بهائی را میبوسند و می‌گویند بابت همه کارهایی که در حق شما کردیم متاسفیم. این آینده ایران است. آن زنان، آینده ایراناند. آن‌ها اپوزیسیون این رژیماند.»
رند نوشت: «ایران فاقد حمایت شرکای خود مانند روسیه و چین ماند؛ موضوعی که ضعف این روابط معاملهمحور را نمایان کرد. این جنگ کوتاه نشان داد که اتحاد میان دولتهای اقتدارگرا تا چه اندازه محدود است.»
در این تحلیل آمده است حتی شرکای بینالمللی ایران مانند روسیه، کمک اندکی ارائه کردند؛ با وجود آنکه مسکو اخیرا توافق مشارکت راهبردی با تهران امضا کرده بود.
روسیه روشن ساخت که این پیمان به معنای ایجاد اتحاد نظامی یا کمک نظامی متقابل با ایران نیست. چین نیز واکنشی محدود نشان داد؛ تنها اسرائیل را محکوم کرد و خواستار صلح شد.
این نوشته تاکید کرد: «همکاری میان حکومتهای خودکامه قطعا رو به افزایش است اما این روند عمدتا از خودمحوری و تلاش برای بقای رژیمها ناشی می‌شود. برای نمونه، ایران و چین برای دور زدن تحریمهای اقتصادی به روسیه کمک می‌کنند؛ نه از سر وفاداری، بلکه برای منافع خود و حمایت از رژیمی که غرب را دشمن میبیند.»
بر این اساس، همین روابط معاملهمحور سبب می‌شود رهبران اقتدارگرا در بزنگاههای واقعی حاضر به فداکاری برای متحدانشان نباشند.
مقایسه با اتحاد کشورهای غربی در جنگ اوکراین
نویسنده این مقاله، حمایت دولتهای غربی از اسرائیل در جریان جنگ ۱۲ روزه از جمله حمایت کامل فریدریش مرتس، صدراعظم آلمان را با عدم حمایت چین و روسیه از ایران مقایسه کرد.
موسسه رند در ادامه، وضعیت کشورهای اقتدارگرا در جریان جنگ ۱۲ روزه را با شرایط مشابه غرب در جریان جنگ اوکراین مقایسه کرد و نوشت: «پژوهش ما همزمان با هفتاد و پنجمین سالگرد تشکیل سازمان پیمان نظامی آتلانتیک شمالی (ناتو) در سال ۲۰۲۴، نشان داد انسجام سیاسی و وحدت هدف، از عناصر کلیدی در مقابله با چالشهای راهبردی ناتو است و بیشتر کشورهای غربی بهخوبی این واقعیت را میدانند.»
برای نمونه، مقاله به همگرایی فرانسه، آلمان، لهستان و بریتانیا در حمایت از اوکراین اشاره کرد.
با این حال، این موسسه با انتقاد تلویحی از رویکرد برخی دولتهای جدید در اروپا نوشت که اختلافات این کشورها همچنان پابرجاست: «اسلواکی و مجارستان با وتوی تحریمهای اتحادیه اروپا علیه روسیه توانستند امتیازهای بیشتری برای منافع ملی خود بگیرند. افزون بر این، سیاست ملی هر کشور می‌تواند با یک انتخابات به‌طور ناگهانی تغییر کند. به‌طور مثال، فرانسه در حال حاضر بر همکاری در سطح اروپا، حتی در حوزه بازدارندگی هستهای، تاکید دارد اما این رویکرد با پیروزی حزب راست افراطی "اجتماع ملی" ممکن است کاملا تغییر کند.»
هشدار به غرب
اکنون احزاب طرفدار اروپا و ناتو تلاش می‌کنند جایگاه داخلی خود را تقویت کنند.
به نوشته رند، این احزاب میکوشند با مخالفان پل بزنند و به شهروندان یادآوری کنند که چه چیزی در خطر است: «لهستان، کشورهای بالتیک و اسکاندیناوی نمونه بارزی هستند که اجماع سیاسی قوی بر سر عضویت در ناتو دارند و روسیه را تهدید امنیتی آشکار میدانند.»
این موسسه در پایان توصیه کرد دیگر دولتهای اروپایی نیز باید سطح مشابهی از درک عمومی را ایجاد کنند و مزایای عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا را بهروشنی برای مردم توضیح دهند.
جنگ اسرائیل و ایران بهوضوح یادآوری می‌کند که امنیت و بازدارندگی کشورها در صورت چشمپوشی از این اتحادها، بهشدت آسیب خواهد دید.
این روزنامه شنبه اول شهریور گزارش داد این جریان خواستار اجرای طرح ارتش برای خلع‌سلاح «حتی به زور» شده است.
وزیران وابسته به حزب نیروهای لبنانی تهدید کرده‌اند در صورتی که تصمیمات مربوط به محدودسازی سلاح در نشست‌های کابینه در روزهای سه‌شنبه و پنج‌شنبه، چهارم و ششم شهریور، تصویب نشود، استعفا خواهند داد.
حزب‌الله لبنان و گروه فتح، دو گروه مسلح هستند که بحث خلع سلاح آنان در لبنان مطرح است.
همزمان با این تحولات، علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی که به تازگی به بیروت سفر کرد و سفرش با انتقادهای فراوانی در لبنان روبه‌رو شد، در گفت‌وگویی با وب‌سایت رهبر جمهوری اسلامی، درباره حزب‌الله گفت: «ما به حزب‌الله کمک کرده‌ایم و کمک می‌کنیم.»
او در واکنش به منتقدان حمایت از حزب‌الله نیز گفت: «من دیدم گاهی می‌گویند مقاومت کاری برای ما نکرده. در واقع می‌خواهند روی ذهن شما کار کنند و به شما القا کنند که این‌ها مثلا وبال گردن شما هستند و برایتان هزینه‌زا هستند، ولشان کنید، می‌شود صلح کرد.»
رییس حزب «جنبش تغییر» لبنان، در واکنش به اظهارات لاریجانی خواستار قطع فوری روابط دولت لبنان با جمهوری اسلامی شد.
ایلی محفوض گفت: «لاریجانی با وقاحت از تداوم حمایت از حزب‌الله سخن می‌گوید و دولت لبنان باید سفیر و کادر دیپلماتیک ایران در بیروت را اخراج کند.»
روند طرح خلع سلاح گروه‌های مسلح در لبنان
نهم فروردین، تمی بروس، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با حمایت از حمله اسرائیل در ناحیه ضاحیه بیروت و جنوب لبنان اعلام کرد اسرائیل در حال دفاع از خود در برابر حملات راکتی از لبنان است و دولت لبنان موظف است گروه‌های شبه‌نظامی مانند حزب‌الله را خلع سلاح کند.
۱۶ مرداد، دولت لبنان کلیات طرح آمریکا برای خلع سلاح حزب‌الله را در جلسه کابینه خود تصویب کرد.
در این طرح، ایالات متحده خواستار توقف عملیات نظامی اسرائیل در خاک لبنان و عقب‌نشینی نیروهای اسرائیلی از پنج موضع در جنوب لبنان شد.
نواف سلام، نخست‌وزیر لبنان، ۱۴ مرداد اعلام کرد مهلت خلع سلاح گروه‌های غیردولتی و تمرکز کامل تسلیحات در اختیار دولت، پایان سال جاری میلادی خواهد بود.
بر اساس گزارش منابع لبنانی، پنج‌شنبه ۳۱ مرداد، شماری از گروه‌های فلسطینی از جمله جنبش فتح، بخشی از سلاح‌های خود را در اردوگاه برج‌البراجنه در جنوب بیروت به ارتش لبنان تحویل دادند.
حزب‌الله لبنان که پس از مرگ حسن نصرالله، رهبر پیشین این گروه و واقعه انفجار پیجرها به شدت در موضع ضعف قرار گرفته است، همچنان در برابر خلع سلاح مقاومت می‌کند.
نعیم قاسم، دبیر‌کل فعلی این گروه، ۲۴ مرداد هشدار داد مقابله با این گروه مورد حمایت جمهوری اسلامی، می‌تواند منجر به «جنگ داخلی» شود.
دوران نفوذ جمهوری‌اسلامی در لبنان به سر آمده است
روزنامه «ندای وطن» در لبنان در مطلبی ضمن اشاره به دخالت‌های جمهوری اسلامی در این کشور نوشت لبنان امروز زیر چنگال نفوذ منطقه‌ای قرار گرفته است؛ جایی که حزب‌الله به دور از منافع ملی لبنان، به ابزاری برای اعمال فشار جمهوری‌اسلامی بدل شده است.
این روزنامه افزود که لبنان شاهد شرایط خطرناکی است: «حزب‌الله با همه بازوهایش با سوءاستفاده از بحران‌های فزاینده، برای تضعیف دولت و کاشتن ترس در میان شهروندان لبنانی اقدام می‌کند.»
ندای وطن لبنان اضافه کرد این گروه دیگر تنها یک بازیگر داخلی نیست، بلکه ابزاری دقیق برای اجرای دستورات جمهوری‌اسلامی است: «دستوراتی که هدف آن شعله‌ور کردن فتنه مذهبی و تضعیف هرگونه مرجع ملی مدافع ثبات است.»
۱۷ مرداد نیز وال‌استریت ژورنال در تحلیلی نوشت حزب‌الله لبنان در تلاش است تا خلع‌سلاح خود را به عنوان یک مساله فرقه‌ای بازنمایی کند.
ندای وطن با اشاره به مخالفت حزب‌الله با تحویل سلاح‌های خود به نقل از منابع آگاه نوشت رهبران حزب‌الله پس از سفر لاریجانی به بیروت، نشست‌های فشرده‌ای با احزاب و متحدان «محور مقاومت» از جمله گروه‌های فلسطینی مانند حماس و جهاد اسلامی برگزار کرده‌اند.
به نوشته این رسانه، در این نشست‌ها حزب‌الله بر عدم تحویل سلاح خود تاکید کرده و آن را «بخشی از تعهد به دستورهای تهران و نشانه‌ای از رد اقتدار دولت لبنان» دانسته است.
نخست‌وزیر لبنان ۲۶ مرداد در مصاحبه با روزنامه الشرق‌الاوسط با تاکید بر خروج بیروت از «محور مقاومت» اعلام کرد نفوذ گسترده جمهوری اسلامی در کشورهای عربی رو به افول گذاشته است.
او گفت مقام‌های جمهوری اسلامی «پیش‌تر به برخی مسائل می‌بالیدند، از جمله این‌که تهران چهار پایتخت عربی را کنترل می‌کند: من باور دارم که آن دوران به سر آمده است».
منطقه صنعتی حائل برای توقف حملات اسرائیل و تقویت دولت لبنان
اکسیوس پنج‌شنبه ۳۰ مرداد نوشت مقام‌های آمریکایی معتقدند گام‌های متقابل اسرائیل می‌تواند به دولت لبنان فضای بیشتری برای اجرای طرح خلع سلاح حزب‌الله بدهد.
بر اساس این گزارش، ایالات متحده از اسرائیل خواسته است طی چند هفته آینده از شدت حملات هوایی خود به لبنان بکاهد و همزمان گزینه خروج تدریجی از یکی از پنج پایگاه نظامی مستقر در جنوب این کشور را ارزیابی کند.
طرح آمریکا برای حمایت از دولت لبنان در مسیر خلع سلاح حزب‌الله شامل تعلیق حملات «غیرضروری» اسرائیل به لبنان، خروج تدریجی اسرائیل از پایگاه‌های خود در خاک این کشور و ایجاد یک «منطقه اقتصادی ترامپ» در جنوب لبنان با سرمایه‌گذاری عربستان سعودی و قطر است.
بر اساس این گزارش، این منطقه با هدف جایگزینی حضور نظامی اسرائیل طراحی شده تا از بازگشت حزب‌الله به مرزهای اسرائیل جلوگیری کند.
