مقام‌های اندونزی دوشنبه ۱۴ مهر اعلام کردند شمار قربانیان حادثه فروریختن مدرسه‌ای در این کشور به ۶۵ نفر رسیده است. عملیات جست‌وجو ادامه دارد و برخی خانواده‌ها همچنان در انتظار یافتن عزیزان مفقود خود هستند.
به گزارش رسانه‌های اسرائیلی، سمیرا در برنامه‌ای که از سوی سفارت اوکراین در اسرائیل، سرویس اطلاعاتی اوکراین و وزارت خارجه اسرائیل هماهنگ شده بود، به کشورش بازگشت.
یوشن کورنیچوک، سفیر اوکراین در اسرائیل که بر عملیات انتقال او و چند نفر دیگر نظارت داشت، گفت: «به‌دلیل تنش‌های موجود بین اسرائیل و مصر، اسرائیلی‌ها پیشنهاد کردند گروه از طریق اسرائیل به اردن منتقل شود.»
سمیرا از طریق گذرگاه کرم شالوم وارد اسرائیل و پدرش بلافاصله از سوی شین‌بت برای بازجویی دستگیر شد.
جمعه ۱۱ مهر، سمیرا به اوکراین رسید و در ایستگاه قطار در جنوب کشور با خانواده‌اش ملاقات کرد. او بیش از یک دهه مادرش را ندیده بود.
ماجرا چه بود؟
سمیرا عبدالله، اهل خارکیف اوکراین که اکنون ۱۷ ساله است، سال ۲۰۱۳ همراه با برادرانش به وسیله پدر فلسطینی‌اش ربوده و به غزه برده شد و بعد به عنوان اهرم فشار، نگه داشته شد.
او در یک کمپ چادری در غزه زندگی می‌کرد و نیروهای اسرائیلی در یک عملیات پیچیده او را آزاد کردند.
زمانی که پدر سمیرا با خانواده‌اش در خارکیف زندگی می‌کرد، با فریب همسر سابقش گفت که سه فرزندشان، جمال، احمد و سمیرای خردسال را برای دیدار کوتاه با والدین بیمار خود به غزه می‌برد.
پس از ورود به غزه، او از بازگشت خودداری کرد و عملا کودکان را ربود و مادرشان را از آن‌ها جدا کرد.
النا، همسر سابق این مرد فلسطینی، اقدام قانونی انجام داد و دادگاه‌های بین‌المللی احکام بازگرداندن کودکان را صادر کردند اما اجرای آن در غزه ممکن نبود.
مادر سمیرا سال‌ها تماسی محدود با بچه‌هایش داشت و هدیه‌های کوچک برای تولدهایشان می‌فرستاد.
او گفت: «آن‌ها آنجا تولدها را جشن نمی‌گیرند، بنابراین این روش من بود تا به آن‌ها یادآوری کنم که وجود دارم.»
پس از کشتار هفتم اکتبر و جنگ در غزه، شرایط بدتر شد. اوایل سال ۲۰۲۴، در میان تخلیه اتباع خارجی، پدر سمیرا موافقت کرد دو پسر بزرگ‌تر که بیش از ۱۵ سال داشتند، آزاد شوند و آن‌ها در مارس ۲۰۲۴ به خارکیف منتقل شدند.
در یک سال و نیم گذشته، سمیرا در یک کمپ چادری در غزه زندگی کرد و از کمبود شدید غذا، آب و برق و بمباران‌های مداوم رنج برد.
برادرانش برای خرید کنسرو برای او پول می‌فرستادند.
النا گفت: «او یک قوطی ذرت می‌خرید و تمام روز از آن می‌خورد.»
بر اساس گزارش‌ها، پدر او تلاش کرده بود او را به عقد چند مرد محلی درآورد و به عنوان «مهریه»، قوطی‌های غذا و کیسه‌های برنج طلب کرده بود.
سمیرا که اکنون به خانه بازگشته، با کمک برادرانش در حال تطبیق با شرایط جدید زندگی در اوکراین است. آن‌ها به او کمک می‌کنند زبان اوکراینی را فرا بگیرد و برای تحصیلات آینده برنامه‌ریزی کند. او اگرچه اکنون در امنیت است، زخم‌های عاطفی ناشی از سال‌ها اسارت هنوز در او باقی مانده است.
گاردین نوشت تصوری رایج وجود دارد مبنی بر اینکه روزگاری زنان قدرتی برابر با مردان یا حتی بیشتر از آنان داشتند و جوامع انسانی آرامتر و شادتر بودند.
طبق این باور، با ظهور پدرسالاری و در پی جنگها و سرکوبهای گسترده، بشریت به وضعیت کنونی رسیده است.
به گزارش گاردین، این ایده که مادرسالاری و پدرسالاری دو قطب مخالف هم هستند و گذاری ناگهانی بین آن‌ها رخ داده است، از نظریه مارکسیستی قرن نوزدهم سرچشمه گرفت.
سپس این نظریه بیآنکه شواهد محکمی داشته باشد، وارد علم باستانشناسی شد و در افکار عمومی رسوخ کرد.
با این حال، انسانشناسان با این نظریه موافق نبودند. پژوهشهای آن‌ها در جوامع گوناگون، از قبایل بدوی تا تمدنهای پیشرفته، الگوهای متنوعی از روابط زن و مرد را نشان میداد.
بر اساس این مشاهدات، آن‌ها باور داشتند همین تنوع در دوران پیش از تاریخ نیز وجود داشته است.
مشکل اینجا بود که اسکلتهای چند هزار ساله نمیتوانستند بهتنهایی پاسخ بدهند که صاحبشان زن بودند یا مرد.
انقلاب دیانای باستانی
گاردین نوشت تا دو دهه پیش، این معما حل نشدنی به نظر میرسید، اما پیشرفتهای علمی توانایی استخراج و تحلیل دیانای از استخوانهای کهن را فراهم کرد.
این فناوری انقلابی نهتنها جنسیت افراد باستان را مشخص کرد، بلکه پیوندهای خانوادگی آن‌ها را نیز آشکار ساخت.
افزون بر این، تحلیل ترکیبات شیمیایی استخوانها و دندانها اطلاعات جالبی درباره مهاجرتها و تغییر محل زندگی افراد در طول عمرشان ارائه داد.
شواهد جدید از جوامع مادرتباری
محققان آمریکایی در سال ۲۰۱۷ اعلام کردند یک گروه مادرتبار بیش از سه قرن در دره چاکو نیومکزیکو حکومت می‌کرد.
همچنین پژوهشگران چینی از کشف جامعهای کشاورزی با ساختار مادرتباری در شرق این کشور خبر دادند که سه هزار سال قبل به مدتی مشابه در آنجا زندگی می‌کردند.
این شواهد ثابت میکند جوامع مادرتبار از زمان آغاز دوران کشاورزی در تمام قارهها وجود داشتهاند.
عوامل تغییر در روابط زن و مرد
روابط جنسیتی در جوامع باستان ثابت نبود. پژوهشهای جدید در تبت نشان میدهد روستاهایی که قرنها ساختار مادرتباری داشتند، در ۷۰ سال اخیر با ورود اقتصاد بازار محور، به سمت برابری جنسیتی حرکت کردهاند.
کارول امبر، پژوهشگر دانشگاه ییل، معتقد است جنگهای داخلی قبایل را وادار میکند پسران را نزد خود نگه دارند و این امر جوامع را به سوی پدرسالاری سوق میدهد.
گاردین نوشت اکتشافات اخیر مشخص میکند زنان در گذشتههای دور نقشهای متنوعی از جنگجو و شکارچی تا رهبر معنوی قبیله را برعهده داشتهاند.
در واقع هیچ نقشی در طول تاریخ به‌طور مطلق از زنان دریغ نشده است.
بخشی از ساختمان چند طبقه مدرسه‌ای در جزیره جاوای اندونزی، هفتم مهر به‌طور ناگهانی فروریخت. در زمان وقوع این حادثه، دانش‌آموزان برای نماز عصر گرد هم آمده بودند.
نیروهای امدادی همچنان به‌صورت ۲۴ ساعته برای آواربرداری از این مدرسه شبانه‌روزی اسلامی مشغول کار هستند.
یودهی برامانتیو، مدیر عملیات سازمان ملی جست‌وجو و نجات اندونزی، تاکید کرد امدادگران همچنان به تلاش خود در محل این حادثه مرگبار ادامه خواهند داد.
او اضافه کرد: «احتمالا عملیات را تا زمانی ادامه خواهیم داد که مطمئن شویم تمام قربانیان پیدا شده‌اند.»
یودهی تخمین زد مقام‌ها تا سه‌شنبه ۱۵ مهر بتوانند آوار را به‌طور کامل پاکسازی کنند.
۱۳ مهر و پیش از رسیدن شمار کشته‌شدگان به ۶۵ نفر، یودهی گفته بود: «مجموع کسانی که تاکنون تخلیه کرده‌ایم ۱۴۹ نفر هستند که از این تعداد ۴۵ نفر جان باخته‌اند و ۱۰۴ تن دیگر نجات یافته‌اند.»
او در مصاحبه با خبرنگاران اعلام کرده بود نیروهای امدادی ۱۹ قربانی دیگر را از زیر آوار بیرون کشیده‌اند.
بودی ایراوان، مقام سازمان ملی مدیریت بلایای اندونزی، ۱۳ مهر به خبرنگاران گفت عملیات آواربرداری حدود «۶۰ درصد» پیشرفت داشته است.
او اضافه کرد: «امیدواریم تا فردا همه‌چیز صاف و هموار شود و بتوانیم تعداد تقریبی قربانیانی را که هنوز زیر آوار هستند، مشخص کنیم.»
بازرسان در حال بررسی علت فروریختن ساختمان هستند اما نشانه‌های اولیه حاکی از ساخت‌وساز غیراستاندارد این مدرسه است.
مقام‌های اندونزی هشدار داده‌اند عملیات نجات پیچیده است زیرا لرزش در یک نقطه می‌تواند بر بخش‌های دیگر اثر بگذارد.
پس از آنکه دوره ۷۲ ساعته «طلایی»، بهترین زمان برای زنده یافتن احتمالی حادثه‌دیدگان، به پایان رسید، خانواده‌های مفقودشدگان ۱۰ مهر موافقت کردند که از تجهیزات سنگین در عملیات امدادی استفاده شود.
استانداردهای سست در ساخت‌وساز باعث بروز نگرانی‌های گسترده‌ای درباره ایمنی ساختمان‌ها در اندونزی شده است.
در ماه سپتامبر نیز دستکم سه نفر در پی فروریختن ساختمانی که میزبان مراسم دعاخوانی در غرب جاوا بود، جان خود را از دست دادند و دهها تن دیگر زخمی شدند.