راجر مارشال، سناتور جمهوری‌خواه آمریکا، به ایران‌اینترنشنال گفت: «جمهوری اسلامی همچنان از تخریب کامل تاسیسات هسته‌ای خود در شوک و از دقت عملکرد ارتش آمریکا در حیرت است».
او افزود: «این حمله برنامه هسته‌ای ایران را سال‌ها به عقب برد. امیدوارم این فرصتی باشد تا مردم ایران آزادی را به دست آورند.»
علی صدرزاده، تحلیل‌گر مسائل خاورمیانه به ایران اینترنشنال گفت: «جنگ ۱۲ روزه جمهوری اسلامی و اسرائیل نشان داد حزب‌الله از نظر سیاسی و نظامی چقدر ضعیف است.»
او افزود: «در همان روز اول، توماس باراک، نماینده ترامپ در سوریه، رسما به حزب‌الله هشدار داد که دخالت در جنگ ایران و اسرائیل عواقب سنگینی خواهد داشت.»
حسین آقایی، عضو تحریریه ایران‌اینترنشنال، با استناد به گزارش موسسه یهودی امنیت ملی آمریکا گفت تعداد موشک‌های بالستیک جمهوری اسلامی پس از حملات اسرائیل از حدود دو هزار و ۵۰۰ به هزار تا هزار و ۵۰۰ فروند کاهش یافته است.
آقایی افزود حملات اسرائیل به زرادخانه موشکی جمهوری اسلامی موجب تغییر تاکتیکی مهم در شیوه جنگی حکومت شد.
به گفته او، پیش از آغاز عملیات اسرائیل، جمهوری اسلامی حدود ۳۵۰ لانچر پرتاب موشک در اختیار داشت که بیش از ۲۰۰ مورد از آن‌ها در حملات اسرائیل منهدم شدند. این کاهش شدید ظرفیت پرتاب، توان تهاجمی جمهوری اسلامی را از میانگین روزانه ۲۰ موشک به حداکثر پنج فروند کاهش داد.
آقایی گفت: «جمهوری اسلامی در واکنش به این وضعیت، شیوه حملات خود را تغییر داد؛ از شلیک انبوه موشک در موج‌های گسترده، به شلیک محدود با موشک‌های پیشرفته‌تر و هدف‌گیری دقیق‌تر، عمدتا علیه اهداف غیرنظامی. این تغییر تاکتیک نه‌تنها برای کاهش ریسک شناسایی لانچرهای باقی‌مانده بود، بلکه تلاشی برای ایجاد فشار روانی و سیاسی در افکار عمومی اسرائیل محسوب می‌شد.»
او در ادامه تاکید کرد این نوع «مدیریت تاکتیکی» ممکن است در حوزه دیپلماسی نیز تکرار شود؛ یعنی جمهوری اسلامی، با کاهش سطح و دامنه تحرکات آشکار، به‌سوی اقدامات محدودتر اما هدفمندتر حرکت کند، چه در قالب حملات نیابتی، چه در مذاکرات و تهدیدهای غیرمستقیم.
به باور آقایی، اگرچه ظرفیت تهاجمی جمهوری اسلامی آسیب دیده، اما امکان دارد در میدان دیپلماتیک تلاش کند از همین الگو برای حفظ بازدارندگی بهره ببرد.
احمد علوی، استاد دانشگاه و اقتصاددان، در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال به بیانیه اخیر شماری از فعالان سیاسی و مدنی در محکومیت حمله اسرائیل به زندان اوین اشاره کرد. علوی یکی از امضاکنندگان این بیانیه است.
علوی حمله اسرائیل به زندان اوین را «جنایت» خواند و گفت این رویداد افراد بی‌گناهی را هدف قرار داد که «ارتباطی با جنگ یا رژیم ولایی نداشتند».
او افزود: «زندان اوین ابزار حکومت است برای درهم‌شکستن زندانیان سیاسی، وادار کردن آن‌ها به استحاله درونی و ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه.»
این تحلیل‌گر هشدار داد زندان جدیدی که زندانیان از اوین به آن انتقال یافته‌اند، شرایط به‌مراتب بدتری دارد و حکومت می‌تواند جنایات خود را با «پنهان‌کاری» پیش ببرد.
علوی تاکید کرد اسرائیل با حمله به اوین «در راستای منافع رژیم» ایران عمل کرد.
معین خزائلی، حقوقدان، در مصاحبه با ایران‌اینترنشنال به موضوع انتقال زندانیان از اوین به دو زندان قرچک و تهران بزرگ پس از حمله اخیر اسرائیل پرداخت و گفت وضعیت زندانیان در این دو زندان «به‌شدت اسفناک و نگران‌کننده» است.
او از تراکم بالای زندانیان در دو زندان قرچک و تهران بزرگ خبر داد و افزود در سالن‌هایی با ظرفیت ۳۰ تا ۴۰ نفر، اکنون ۸۰ تا ۱۰۰ تن اسکان داده شده‌اند و برخی از زندانیان سیاسی در کنار زندانیان جرائم مرتبط با مواد مخدر نگهداری می‌شوند.
خزائلی با اشاره به وضعیت نامشخص برخی زندانیان اوین پس از حمله اسرائیل گفت جمهوری اسلامی با وجود الزام قانونی، از آزادی موقت زندانیان سیاسی با قید وثیقه خودداری کرد، چرا که نگران اقدام احتمالی آن‌ها علیه حکومت در خارج از زندان است.
حسن هاشمیان، تحلیل‌گر جهان عرب، در مصاحبه با ایران‌اینترنشنال گفت جنگ اخیر میان اسرائیل و جمهوری اسلامی، جایگاه منطقه‌ای حکومت ایران را به‌طور جدی تضعیف کرده است.
هاشمیان افزود جمهوری اسلامی نه‌تنها ضربات شدیدی در سطح زیرساخت‌های نظامی و برنامه هسته‌ای خود متحمل شده، بلکه نیروهای نیابتی‌اش نیز عملا از صحنه خارج شده‌اند.
این تحلیل‌گر ادامه داد: «این ضعف، راه را برای بازیگران تازه‌نفس مانند دولت جدید سوریه به رهبری احمد شرع هموار می‌کند تا نقش فعال‌تری در آینده منطقه ایفا کنند.»
هاشمیان گفت: «شکست پروژه نیابتی جمهوری اسلامی، در واقع بازگشت به مسیری است که رفیق حریری در دهه ۲۰۰۰ آغاز کرده بود؛ یعنی صلح تدریجی بین کشورهای عربی و اسرائیل.»
او اضافه کرد: «امروز سوریه با دور شدن از محور جمهوری اسلامی و در صورت پیوستن به پیمان ابراهیم می‌تواند هم‌زمان با دیگر کشورهای منطقه در بازتعریف نظم جدید خاورمیانه نقش‌آفرین باشد؛ نظمی که برخلاف دو دهه گذشته، نه بر مبنای درگیری بلکه بر پایه مصالحه و توسعه اقتصادی شکل خواهد گرفت.»